رتبه: Advanced Member
گروه ها: Moderator, Administrators, member
شما از این تاریخ عضو بوده اید:: 1390/03/24
ارسالها: 1,949
تشکرها: 4 بار
29 تشکر دریافتی در 29 ارسال
|
مال حرام هیزم جهنم است
در سوره مبارکه «توبه» ، فرمود اینها که وضع مالی‌شان خوب است، حواسشان جمع باشد، اگر از راه حلال جمع کردند که خدا امضا می‌کند، اما اگر از راه حرام جمع کردند، همان طوری که ما از جنگل هیزم نمی‌آوریم، خود این شخص هیزم جهنم است ﴿وَ أَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً﴾[۱۵].
ما از جای دیگر فلز نمی‌آوریم که داغ بکنیم، بلکه همین سکه‌ها را داغ می‌کنیم و بر بدن آنها می‌مالیم. ببینید در سوره مبارکه «توبه» فرمود کثیری از احبار و رهبان، اموال مردم را می‌خورند و در راه خدا ﴿وَ الَّذِینَ یَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ٭ یَوْمَ یُحْمَی عَلَیْهَا﴾[۱۶] همین سکه‌های حرام را که اختلاس کردند یا نجومی گرفتند، همین سکه‌ها را داغ می‌کنیم و به پیشانی، پهلو یا پشت اینها میچسبانیم؛ اینها را نقره‌داغ و طلاداغ می‌کنیم و همین اسکناس‌ها می‌شود کاغذ نسوز.
سرانجام اختلاس‌گران در روز قیامت
یک وقت است انسان از جای دیگر آهن می‌آورد و داغ می‌کند که این خیلی دردناک نیست؛ یک وقت همین سکه‌های اختلاسی را می‌گوید ما داغ می‌کنیم. این ﴿یَوْمَ یُحْمَی﴾ ضمیر به چه برمی‌گردد؟ یعنی ما از جای دیگر سکه می‌آوریم؟ درهم و دینار می‌آوریم؟ یا همین‌ها را می‌آوریم؟
آیه قبلش را ملاحظه بفرمایید که فرمود: ﴿وَ الَّذِینَ یَكْنزِونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ﴾ طلا و نقره ﴿وَ لاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ٭ یَوْمَ یُحْمَی﴾، این ﴿یُحْمَی﴾ به چه چیزی برمی‌گردد؟ به همین ذهب و فضه برمی‌گردد. ما از جای دیگر سکه و آهن نمی‌آوریم، بلکه همین نقره و طلای اختلاسی و نجومی را داغ می‌کنیم و به پیشانی اینها می‌مالیم تا غم و اندوهشان بیشتر بشود ﴿یَوْمَ یُحْمَی عَلَیْهَا فِی نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَی﴾ یعنی داغ می‌کنیم.
این بیانات نورانی حضرت امیر در نهج‌البلاغه است که اگر حرف اثر نکرد، «فَآخِرُ الدَّوَاءِ الْكَی»[۱۷] «کَوی یکوی»؛ یعنی داغ کردن؛ اینکه حافظ می‌گوید: «علاجِ کیّ کنمت کآخر الدواء الکیّ»،[۱۸] نه «علاج، کِی کنم»! این مشدّد است، یعنی به هر حال داغ می‌کنم «علاجِ کیّ کنم» چرا؟ چون «کآخر الدواء الکی»؛ این «آخر الدواء الکیّ» عبارت نهج‌البلاغه است و آخرین راه داغ کردن است.
اسرار داغ کردن پیشانی، پهلو و پشت
اینجا هم فرمود ﴿فَتُكْوَی﴾ اجوف واوی است؛ ﴿فَتُكْوَی بِهَا جِبَاهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُم﴾؛ اول پیشانی، بعد پهلو و بعد پشت! برای اینکه آدم یک فقیری و یک آبرومندی را که اول می‌بیند، اول عبوس می‌کند که این کیست که آمده؟ بعد کم‌کم نیمرخ صورت را از او برمی‌گرداند، بعد پشت می‌کند و به او بی‌اعتنایی می‌کند؛ سه تا کار می‌کند. این آیه می‌گوید ما همین سه جا را داغ می‌کنیم؛ اول که چهره‌اش را نسبت به این آبرومند عبوس کرد، این را داغ می‌کنند؛ اینکه نیمرخ برگشت پهلویش را داغ می‌کنیم، وقتی به این آبرومند پشت کرد پشتش را داغ می‌کنیم، به آن طرف کاری نداریم، این طرف را کار داریم؛ قرآن به چه نحوی بگوید؟.
«ایت الله جوادی آملی» تفسیر آیات ۳۳ تا ۴۲ سوره عبس
http://shabestan.ir/detail/News/869652کلمات کلیدی: سکه مال داغ اختلاس
|
|
|
|
|
|
جهش به انجمن
شما مجاز به ارسال مطلب در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ارسال پاسخ در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به حذف مطلب ارسالی خود در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ویرایش مطلب ارسالی خود در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ایجاد نظر سنجی در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به رای دادن در این انجمن نمی باشید.
