رتبه: Advanced Member
گروه ها: member
تاریخ عضویت: 1390/03/30 ارسالها: 102
تشکرها: 1 بار 12 تشکر دریافتی در 9 ارسال
|
1) چند يادآوري در مورد عهد و پيمان با خداوند :
الف- سوره مباركه مائده در جزء ششم مردم را به وفاي به عهدشان و دوري ازهرگونه پيمان شكني دعوت مي نمايد و گوشه اي از پيمان شكني قوم يهود را بيان مي كند.
ب- در سوره مباركه اعراف خداوند انسان را به اين عهد كه آدميان او را بپرستند و برايش شريك قائل نشوند متذكر مي شود و با بيان داستان انبياء گذشته پيمان شكني آنان را بيان مي كند.
ج- خداوند در آيه 102 سوره اعراف پس از ذكر سرگذشت اقوام گذشته ,خطاب به پيامبر مي فرمايد ما اكثر آنها را بر سر پيمان خود نديديم.
د- خداوند در آيات 134 تا 136 سوره اعراف مي فرمايد فرعونيان پس از بلاهاي گوناگون به موسي التماس كردند كه اي موسي از خدايت بخواه كه بنا بر عهدي كه با تو دارد با ما رفتار كند. بي شك اگر خداوند اين بلاهاي گوناگون را از ما دور گرداند, ما نيز به تو ايمان مي آوريم. اما هنگاميكه بلا را از آنها دور كرديم ,پيمان خويش را شكستند, ما نيز آنها را در دريا غرق كرديم.
ه- خداوند در آيه 172 سوره اعراف پيمان نخستين را يادآوري كرده مي فرمايد به خاطر بياور زماني را كه پروردگارت از پشتهاي فرزندان آدم, نژادشان را بر گرفت و آنها را بر خويشتن گواه نمود و ازايشان پرسيد آيا من پروردگار شما نيستم؟ آنها همگي گفتند آري گواهي مي دهيم.
و- خداوند در آيات 189 و 190 سوره اعراف مي فرمايد از خداوند طلب فرزند صالح مي كنند و مي گويند اگر فرزند صالحي به ما بدهي ما نيز از شاكران خواهيم بود. باز مي بينيم كه اين بشر عهد و. پيمان خود با خدا را فراموش مي كند و موقعي كه از خدا فرزند صالح مي گيرد براي خدا در اين نعمت بزرگ شريك قائل مي شود.
2) داستان حضرت موسي(ع):
الف- پس از مطالعه داستان اقوام گذشته در نيمه اول سوره اعراف ,در جزء نهم به زندگي حضرت موسي(ع) و پيمان شكني قومش مي رسيم.
ب- زندگي حضرت موسي(ع) به پنج دوره تقسيم مي شود:
1- حوادث دوران تولد حضرت موسي(ع) 2- حوادث دوران جواني وي و ماجراي فرار او از سرزمين مصر 3- بعثت حضرت موسي(ع) 4- نجات موسي(ع) و قوم بني اسرائيل 5- درگيريهاي وي با قوم بني اسرائيل
ج- جزئياتي از داستان حضرت موسي(ع) كه در جزء نهم بيان شده است:
1- موسي و فرعون و ارائه معجزات 2- تهمت فرعون و دعوت از ساحران براي مبارزه با حضرت موسي 3- دوران تولد حضرت موسي و ساحران و عاقبت خير آنها 4- نزول بلاهاي گوناگون بر فرعونيان , طوفان ,ملخ , آفت گياهي , قورباغه و خون. 5- نجات بني اسرائيل از چنگ فرعون و غرق شدن فرعونيان. 6- كوه طور و نمايندگان بني اسرائيل در كوه طور 7- جانشين شدن هارون و آيه "و واعَـدنا موسي ثلاثين ليلة " 8- گوساله پرستي بني اسرائيل با راهنمايي سامري 9- برگشت حضرت موسي از كوه طور به حال غضب 10- نعمت هاي خداوند در بيابان بر قوم سرگردان بني اسرائيل, مانند نمايان شدن چشمه آب و غذاي "مَنَّ و سَلوي" 11- نافرماني قوم بني اسرائيل از حضرت موسي در قضيۀ ورودشان به بيت المقدس. 12- ماهيگيري روز شنبه و نجات قومي كه امر به معروف و نهي از منكرمي كردند و گرفتار شدن جمعي كه سكوت اختيار كرده بودند و عذاب طغيانگران.
3) از ديگر مطالب جزء نهم:
داستان بلعم باعورا در آيه 175, اسماء حُسني در آيه 180,مجازات استدراجي در آيه182 و سؤال از وقوع قيامت در آيه 187 .
) مقايسه اي بين عاقبت ساحران و بلعم باعورا:
الف- ساحران كه عمري در كفر بسر مي بردند مشمول رحمت خداوندي شدند و درمقابل تهديدات فرعون, ايمان خود را به پروردگار نشان دادند, تا آنجا كه به گفته مفسر بزرگ مرحوم طبرسي صبحگاه كافرو ساحربودند و شامگاه شهيدان نيكوكار راه حق
ب - هنگاميكه فرعون آنها را به كشتن تهديد كرد و گفت دست و پاي شما را خلاف يكديگر قطع مي كنم و سپس به دار مي آويزم, آنها بدون هيچ ترسي گفتند اگر ما را بكشي بسوي خدا برمي گرديم و اميدواريم خداوند گناهان ما را ببخشد.( آيه 49 تا 51 سوره شعرا)
ج- خداوند در آيه 175 و 176 سوره اعراف در مورد بلعم باعورا مي فرمايد آيات خود را به او داديم ولي او از گمراهان شد و به دنيا گرائيد و آرزوهاي خود را دنبال كرد و در ادامه نيز خداوند او را به سگ تشبيه مي كند.
4) خداوند در آيه 179 سوره اعراف در مورد دوزخيان مي فرمايد: اينها كساني هستند كه قلب دارند اما نمي فهمند, گوش دارند اما نمي شنوند, چشم دارند اما نمي بينند, اينها مانند حيواناتند وغافلند.
5) در آيه 96 سوره اعراف رابطه تقوي و نزول بركات آسماني و زميني و نيز رابطه گناه و باز پس گرفتن نعمت هاي الهي بيان شده است.
6) در آيات پاياني سوره اعراف خداوند به سكوت هنگام شنيدن تلاوت قرآن دعوت مي نمايد و اين ادب را به ما مي آموزد كه در اين هنگام به دقت گوش دهيم.
سوره انفال
سوره اَنفال بعد از جنگ بدر نازل شده است و با ذكر الطاف خدا به مسلمانان در جنگ بدر, روحيه شكرگزاري را تقويت مي نمايد.
از مطالب اين سوره: اخبار جنگ بدر, جهاد, هجرت, اَنفال و غنائم جنگي, خمس, احكام اسيران جنگي و هجرت پيامبر(ص) در ليلة المبيت است.
1) در آيه اول اين سوره خداوند در مورد انفال مي فرمايد بگو انفال مخصوص خدا و پيامبران است. انفال به همۀ اموالي (بهره هاي جنگي )كه مالك خصوصي ندارد ومتعلق به حكومت اسلامي است گفته مي شود.مثل بيشه زارها ,جنگل ها ,دره ها ,سرزمين هاي موات و غيره كه در مسير منافع مسلمين مصرف مي گردد.
2) خداوند در آيات 2 تا 4 سوره انفال در مورد صفات مؤمنان واقعي مي فرمايد:
الف- احساس مسئوليت- هر وقت نام خدا برده مي شود, دلهاي آنان به خاطر احساس مسئوليت درپيشگاهش ترسان مي گردد.
ب- حركت در مسير تكامل- هنگاميكه آيات خدا بر آنها خوانده شود بر ايمان آنها افزوده مي شود.
ج- توكل به خدا- تنها بر پروردگارشان توكل مي كنند.
ه- رابطه با خدا- نماز بپا مي دارند.
و- رايطه با مردم- از آنچه خدا به آنها روزي داده است انفاق مي كنند.
3) خداوند در آيات 9 تا 14 سوره انفال الطاف خود به مسلمين را , در جنگ بدر برمي شمرد:
الف- ياري خداوند توسط فرشتگان بعد از ياري خواستن مسلمانان.
ب- خواب سبك در آن شب كه مايه آرامش و امنيت آنها شد.
ج- فرستادن آبي از آسمان براي رفع عطش در زمانيكه چاههاي بدر در اختيار دشمن بود.
د- انداختن ترس و وحشت در دل دشمن.
4) خداوند در آيات 15 تا 18 سوره انفال در مورد فرار از جبهه مي فرمايد:
الف- هيچكس حق ندارد به دشمن پشت كند, مگر براي انجام تاكتيك جنگي.
ب- كسانيكه فرار كنند مورد غضب پروردگار هستند.
ج- جايگاه فراريان از جنگ در دوزخ است.
5) خداوند در آيه 24 سوره انفال مي فرمايد: " اي كساني كه ايمان آورده ايد ,اجابت كنيد خدا و رسول خدا را آنگاه كه خوانده مي شويد به آنچيزي كه زنده مي گرداند شما را ".
6) خداوند در آيه 25 سوره انفال مي فرمايد از فتنه اي بپرهيزيد كه تنها به ستمكاران شما نمي رسد, بلكه همه را فرا خواهد گرفت. بدينوسيله افراد جامعه را موظف مي كند تا نه تنها وظايف خود را انجام دهند, بلكه ديگران را نيز به انجام آن موظف كنند.مانند جمعي كه در ماجراي ماهيگيري روز شنبه در مقابل طغيانگران ساكت بودند و همراه با آنان عذاب شدند.
6) خداوند در آيه 27 سوره انفال با اشاره به يكي از ياران پيامبر به نام" ابو لبابه" مي فرمايد:" اي كسانيكه ايمان آورده ايد به خدا و پيامبر خدا خيانت نكنيد و در امانات خود نيز خيانت روا نداريد".
در مورد ابولبابه گفته شده است كه او متوجه خيانت خود شد و سخت پشيمان شد, بطوريكه خود را بوسيله طنابي به يكي از ستونهاي مسجد پيامبر(ص) بست و گفت به خدا سوگند نه غذا مي خورم و نه آب می نوشم تا مرگ من فرا رسد. مگر اينكه خداوند توبه مرا بپذيرد و پس از هفت شبانه روز خداوند توبه او را پذيرفت و پيامبر آمد و او را از ستون باز نمود و پس از آن ماجرا آن ستون , به ستون توبه معروف شد.
7) موضوع آيه 30 سوره انفال نيز هجرت پيامبر در ليلة المبيت است كه خداوند در اين آيه خطاب به پيامبر خود مي فرمايد به خاطر بياور هنگامي كه كافران نقشه كشيدند تو را به زندان بيفكنند , يا به قتل برسانند و يا از مكه خارج كنند. آنها مكر كردند و خدا نيز مكر كرد, حال آنكه خدا بهترين مكر كنندگان است.
کلمات کلیدی:موسی فرعون اسراییل بلعم باعورا انفال ویرایش بوسیله کاربر 1394/04/05 01:31:01 ب.ظ
| دلیل ویرایش: key words
|