"ممکن است این قول [عدم اعتبار وحدت افق] با دعایی که در نماز عید وارد شده است تقویت شود و آن دعا این است:

اسالک بحق هذا الیوم الذی جعلته للمسلمین عیدا،از تو می‌‌خواهم به حق این روز که برای مسلمانان عید قراردادی…

دلیل تقویت این قول با دعای مزبور این است که از این دعا آشکارا فهمیده می‌‌شود که یک روز واحد معین که با کلمه «هذا» به آن اشاره شده است، عید تمامی مسلمانان پراکنده در نقاط مختلف زمین با اختلافی که در افقیشان وجوددارد، می‌‌باشد نه این که این روز، برای یک شهر عید باشد و برای شهر دیگر عید نباشد.

آیه شریفه‌‌ای هم که در مورد شب قدر و این که بهتر از هزار شب است و در آن هر امری براساس حکمت تدبیر و جدامی گردد، وارد شده است، چنین است. براساس ظاهر آیه شریفه، شب قدر یک شب معین است با احکامی مخصوص برای همه مردم و تمامی اهل جهان نه این که برای هر ناحیه و مکانی شب قدر مخصوصی وجود داشته باشد مغایر باشب قدر منطقه و ناحیه دیگر.

اما این سخن مورد اشکال است زیرا: بنا برکروی بودن زمین، گریزی از تعدد روز عید و شب قدر نخواهد بود. به دلیل این که کسانی که وحدت افق را شرط نمی‌‌دانند، حجیت رؤیت هلال در یک منطقه را مختص سرزمینیی می‌‌دانندکه حداقل در بخش کوتاهی از شب، با سرزمینیی که هلال در آنها دیده شده، مشترک باشند و نیمه دیگر زمین را که با آن سرزمین هیچ اشتراکی در شب ندارد، مشمول این حکم نمی‌‌دانند. بنابراین چه وحدت افق را شرط بدانیم و چه شرط ندانیم، روز عید متعدد است همچنان که بنابر کروی بودن زمین، شب قدر نیز متعدد است."

ایت الله جعفر سبحانی فقه اهل بیت(ع) فارسی، شماره ۲۷