در رابطه با این موضوع،به نظر من یکی از شرایط ان مشرک نبودن است.

زیرا ایاتی در قران داریم که خدا همه گناهان را غیر از شرک می بخشد.بنابراین فرد مشرک ،عذاب میشود و

لذایکی از شروط در امان ماندن از عذاب می تواند عدم شرک یا موحدبودن باشد.

منجیان انسان در کلام امیر مۆمنان

"و حكى عنه أبو جعفر محمد بن علی الباقرعلیه السلام أَنّه قال: كَانَ فِی الاْرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللهِ سُبْحَانَهُ، وَقَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَكُمُ الاْخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ: أَمَّا الاْمَانُ الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللهُ صلى الله علیه وآله . وَأَمَّا الاْمَانُ الْبَاقِی فَالاْسْتِغْفَارْ قال اللهُ تعالی :وَ ما كانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فیهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ "(1)

امام باقر علیه السلام از جدش امیر مۆمنان(علیه السلام)چنین نقل مى‏كند كه‏فرمود: در روى زمین دو امان و وسیله نجات از عذاب الهى بود كه یكى از آنها برداشته شد، دومى را دریابید و به آن چنگ زنید.اما امانى كه برداشته شد رسول الله بود،و اما امانى كه باقى مانده استغفار است،خداوند تعالى‏مى‏فرماید، «خدا آنها را عذاب نمى‏كند تا تو در میانشان هستى و خداوند آنها را هرگز عذاب نمى‏كند در حالیكه استغفارمى‏كنند.» (انفال،ایه33)

به گفته سید رضی این کلام امام علی (علیه السلام) بهترین استفاده و لطیف ترین استنباط از آیه قرآن کریم است. هنگامی که به عقل وخرد خویش رجوع کنیم آنچه را که در این آیه مبارکه آمده و استنباطی را که امام(علیه السلام) از آن کرده در می یابیم. پیغمبر اسلام(صلی الله علیه و آله) مطابق آیه شریفه "وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ "(2) رحمتی برای تمام جهانیان بود چگونه ممکن است این کانون رحمت الهی در میان امت باشد و خدا آنها را عذاب کند.