رجعت چیست؟آیا رجعت در قرآن اشاره شده است؟ - ایات و روایات مرتبط با رجعت انتخابها

عنوان عنوان

Azam.pormaye		#1 ارسال شده : 1396/05/05 07:23:47 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, member تاریخ عضویت: 1394/12/17 ارسالها: 651 تشکرها: 7 بار 31 تشکر دریافتی در 31 ارسال		رجعت در ایات و روایات- دلایل و استنادات رجعت-ایات رجعت کدام است؟ شیعه برای رجعت چه دلیل محکمی داره که اهل سنت این دلیل رو قبول ندارند ایا گروهی از اهل سنت هستند که رجعت رو قبول داشته باشند ؟ سرکار خانم ابوترابی کلمات کلیدی: رجعت قیامت ظهور بعث ویرایش بوسیله کاربر 1396/05/06 12:13:34 ق.ظ  | دلیل ویرایش: edit
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

زهرا سادات ابوترابی		#2 ارسال شده : 1396/05/05 07:33:47 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		رجعت چيست؟ 🌺 «رجعت»، در لغت به معناي بازگشت است. (1) و در اصطلاح، به بازگشت گروهي خاص از افراد از عالم پس از مرگ به عالم دنيا اطلاق ميشود كه از عقايد معروف شيعه است. 🖊مرحوم سيد مرتضي از علماي شيعه مي فرمايد: خداوند بعد از ظهور حضرت مهدي (ع)، گروهي از كساني را كه قبلاً از دنيا رفته اند، به جهان باز مي گرداند تا در ثواب و افتخارات ياري او و مشاهده حكومت حق بر سراسر جهان شركت جويند. نيز گروهي از دشمنان سرسخت را باز مي گرداند تا از آنها انتقام گيرد....(2) 🍀در قرآن مجيد، وقوع رجعت و زنده شدن مردگان، اجمالاً در پنج مورد از امتهاي پيشين آمده است، از جمله اين آيات: 1⃣ آيه 243 سوره بقره كه در آن سخن از جمعيتي است كه از ترس مرگ از خانه هاي فرد بيرون رفتند. خداوند فرمان مرگ به آنها داد و سپس آنها را زنده كرد: فَقالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْياهُم . (3) خداوند به آنها گفت: بميريد! (و به همان بيمارى، كه آن را بهانه قرار داده بودند، مردند.) سپس خدا آنها را زنده كرد 2⃣ نيز در يكي از آيات سوره بقره استدلال شده كه در آن سخن از پيامبري است كه از كنار يك آبادي عبور كرد؛ در حالي كه ديوارهاي آن فرو ريخته بود و اجساد و استخوان هاي اهل آن در هر طرف پراكنده شده بود. ازخود پرسيد: چگونه خداوند اين ها را پس از مرگ زنده مي كند؟ امّا خدا او را يك صد سال ميراند و سپس زنده كرد و به او گفت: چقدر درنگ كردي؟ عرض كرد: يك روز يا قسمتي از آن. فرمود: نه، بلكه يكصد سال بر تو گذشت. اين پيامبر، عُزير باشد يا پيامبر ديگري تفاوت نمي كند؛ مهم صراحت قرآن در زندگي پس از مرگ در دنيا است؛ فَأَماتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَه . (4) خدا او را يكصد سال ميراند سپس زنده كرد 3⃣ در آيه 55 و 56 سوره بقره درباره بنياسرائيل مي خوانيم كه گروهي از آنها بعد از تقاضاي مشاهده خداوند، گرفتار صاعقه مرگباري شدند و مردند. سپس خداوند آنها را به زندگي برگرداند تا شكر نعمت او را به جا آورند: ثُمَّ بَعَثْناكُمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُون .(5) سپس شما را پس از مرگتان، حيات بخشيديم شايد شكر (نعمت او را) بجا آوريد. 4⃣ در آيه 110 سوره مائده ضمن برشمردن معجزات حضرت عيسي(ع) مي خوانيم: وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتى‏ بِإِذْني ؛(6)مردگان را با فرمان من زنده ميكردي. اين تعبير نشان ميدهد كه مسيح(ع) از اين معجزه (زنده كردن) استفاده كرد؛ بلكه تعبير فعل مضارع (تخرج)، دليل بر تكرار آن است و اين خود يك نوع رجعت براي بعضي محسوب مي شود. 5⃣در سوره بقره آيه 3 در مورد كشتهاي كه در بني اسرائيل براي پيدا كردن قاتلش نزاع و جدال برخاستهبود، ميفرمايد: دستور داده شد. گاوي را با ويژگي هايي سر ببرند. بخشي از آن را بر بدن مرده زنند تا به دنيا بازگردد (و قاتل خود را معرفي كند و نزاع خاتمه يابد)؛ فَقُلْنا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِها كَذلِكَ يُحْيِ اللَّهُ الْمَوْتى‏ وَ يُريكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُون. (7) سپس گفتيم: «قسمتى از گاو را به مقتول بزنيد! (تا زنده شود، و قاتل را معرفى كند.) خداوند اين گونه مردگان را زنده مى‏كند و آيات خود را به شما نشان مى‏دهد شايد انديشه كنيد. 🍀 مرحوم علامه مجلسي(ره) مي فرمايد: بيش از دويست حديث درباره رجعت داريم كه چهل و چند نفر از راويان متفاوت اند. علماي بزرگوار در بيش از پنجاه كتاب آورده اند و اين روايات وقوع رجعت را تأييد مي كنند. (8) 🌱امام صادق(ع) در حديثي مي فرمايد: «ان الرجعة ليست بعامة، و هي خاصة، لا يرجع الاّ من محض الايمان محضاً، او محضالشرك محضاً؛ (9) رجعت، عمومي نيست؛ بلكه جنبه خصوصي دارد. تنها گروهي بازگشت مي كنند كه ايمان خالص يا شرك خالص دارند». 👈 با توضيحات ذكر شده روشن مي شود كه رجعت از اتفاقات زمان ظهور است و ربط مستقيمي به قيامت ندارد و معلوم نيست كه از زمان ظهور تا روز قيامت چند سال فاصله است؛ چه بسا اين امر بسيار طولاني باشد و در نهايت باز روز قيامت در حالتي ناگهاني رخ خواهد داد. —------------------------------ پي نوشت ها: 1. دهخدا، علي اكبر، لغتنامه دهخدا، مؤسسه لغتنامه دهخدا، تهران، 1373ش، ج 7، ص 10505. 2. مكارم شيرازي، تفسير نمونه، دار الكتب الاسلاميه، تهران، 1379ش، ج 15، ص 556. 3.بقره (2)آيه 243. 4.همان آيه 259. 5 . همان آيه 56. 6.مائده (5)آيه 110. 7.بقره (2)آيه 73. 8. مكارم شيرازي، تفسير نمونه، دار الكتب الاسلاميه، تهران، 1379ش، ج 15، ص 556. 9.علامه مجلسي، بحار الانوار، دارالكتب الاسلاميه، تهران، بي تا، ج 53، ص 122. چرا با این دلایل روایی و ایات اهل سنت این مسئله رو قبول ندارند ؟

Farhang		#3 ارسال شده : 1396/05/06 04:23:19 ب.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		سلام بر شما ایات مورد اشاره،به زنده شدن مجدد گروهی از مردگان اقوام گذشته توسط خداوند در دنیا ،پرداخته و صرفا امکان چنین امری برای خداوند در زمانهای مختلف را ثابت میکند اما ثابت کننده رجعت به مفهوم مصطلح آن نیست. لذا باید سراغ آیات دیگر یاروایات رفت.

باقری		#4 ارسال شده : 1396/05/06 04:34:51 ب.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		سلام علیکم. بنده رجعت را مطابق قرآن نمیدانم . نه در مورد کافران و نه در مورد مؤمنان در مورد کافران ( حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ ) المؤمنون (99) Al-Muminoon (کافران پیوسته به راه و روش خود ادامه می دهند) تا زمانی که مرگ یکی از آنها فرا رسد، گوید: «پروردگارا ! مرا (به دنیا) باز گردان ، ( لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ ۚ كَلَّا ۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ ) المؤمنون (100) Al-Muminoon باشد که در آنچه (در دنیا) ترک (و کوتاهی) کرده ام، کار شایسته ای انجام دهم». هرگز چنین نیست، بی گمان این سخنی است که او به زبان می گوید، ( و به فرض محال اگر باز گردد، به کارهای گذشته اش ادامه می دهد) و پشت سر آنها برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند. ( فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ ) المؤمنون (101) Al-Muminoon پس هنگامی که در صور دمیده شود، در آن روز هیچ گونه پیوندهای خویشاوندی در میان آنها نخواهد بود، و از (حال) یکدیگر نپرسند. در مورد محمد ص و دیگران ( إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُم مَّيِّتُونَ ) الزمر (30) Az-Zumar (ای پیامبر) قطعاً تو خواهی مرد، و آنها (نیز) خواهند مرد. ( ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عِندَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ ) الزمر (31) Az-Zumar سپس بی گمان شما روز قیامت نزد پروردگارتان مخاصمه( ) (و جدال) می کنید. در مورد زکریا ع ( وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا ) مريم (15) Maryam و سلام بر او باد، روزی که متولد شد، و روزی که می میرد، و روزی که زنده برانگیخته می شود. در مورد عیسی ع ( وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا ) مريم (33) Maryam و سلام بر من، روزی که متولد شدم، و روزی که می میرم، و روزی که زنده برانگیخته شوم » سنّت الهی در مورد انسان و همانا انسان را از عصاره ای از گل آفریدیم. سپس او را بصورت نطفه ای در جایگاهی استوار قرار دادیم .سپس نطفه را علقه گرداندیم، آنگاه علقه را مضغه در آوردیم، آنگاه مضغه را استخوانهایی گردانیدیم، پس بر استخوانها گوشت پوشاندیم، سپس آن را آفرینشی دیگر بخشیدیم، پس بزرگوار است، خدایی که بهترین آفرینندگان است. سپس شما بعد از این قطعاً خواهید مرد. آنگاه شما روز قیامت بر انگیخته می شوید ( مومنون ۱۲تا۱۷)

Azam pormayeh		#5 ارسال شده : 1396/05/07 05:56:16 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		من ذهنم رو درگیر چیزی که تکلیف من نیست، نمیکنم. الان تکلیف من فهم احکام قرآنه و اجرای آنها. جناب آقای باقری ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘ انتظار از ضروریات مذهب تشیع است اگر برمذهب تشیع هستید انتظار ظهور تکلیف شماست واگر نیستید انتظاری ازشما نیستّ زهرا سادات ابوترابی

باقری		#6 ارسال شده : 1396/05/07 05:58:09 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		خیر. انتظار تکلیف هیچ مردمی نبوده. تکلیف مردم تسلیم به رسول خدا ( در صورت حاضر بودن او در میان مردم) و یا تسلیم کتاب خدا بوده. و آن انتظاری که در قرآن از آن سخن گفته شده، انتظار قیامت است. از اهل کتاب، کسانیکه تسلیم کتاب بودند، به محمد ص هم ایمان آوردند. گفتند: چرا ایمان نیاوریم؟ ما پیش از این هم تسلیم بودیم . آنهایی که تسلیم کتاب نبودند و با این خبر بر مردم پیروزی میجستند، وقتی آمد انکارش کردند. پس لعنت خدا بر کافران باد.

reza.m		#7 ارسال شده : 1396/05/08 05:36:10 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		رجعت امکان پذیر است اما در مواقع خاص و آن هم برای عده ای بسیاااار خاص روایت داریم زمانی که امام زمان (ع) ظهور میکنند بر سر قبر مؤمن می آيند و به او گفته میشود: اى فلانى! امامت ظهور كرده اگر میخواهى به او ملحق شوى، ملحق شو و اگر میخواهى نزد پروردگارت اقامت كنى، چنين كن. و رجعت با تناسخ نباید اشتباه گرفته شود

زهرا سادات ابوترابی		#8 ارسال شده : 1396/05/08 05:41:18 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		رجعت» در لغت عرب به معناى «بازگشت» است و در اصطلاح، بر «بازگشت گروهى از انسانها پس از مرگ و پیش از روز رستاخیز» اطلاق مى ‏شود كه همزمان با نهضت جهانى مهدى موعود علیه السلام صورت مى ‏گیرد و این حقیقت، نه با عقل منافات دارد و نه با منطق وحى. از دیدگاه اسلام و آیین‏ هاى دیگر الهى، جوهره انسان را روح مجرّد وى تشكیل مى‏ دهد، كه از آن به «نفس» نیز تعبیر مى ‏شود و بعد از فناى بدن، باقى مى ‏ماند و به حیات جاودانه خود ادامه مى‏ دهد. از سوى دیگر پروردگار بزرگ، از نظر قرآن، قادر مطلق است و هیچ مانعى، توانایى او را محدود نمى ‏سازد. با این دو مقدمه كوتاه، روشن مى‏ گردد كه مسأله رجعت، از دیدگاه عقل امرى است ممكن؛ زیرا با اندك تأملى معلوم مى ‏شود كه بازگرداندن این گروه از انسانها، به مراتب از آفرینش نخستین آنان، سهل‏ تر است. بنابراین پروردگارى كه در وهله اول آنان را آفریده است، بى ‏تردید بر بازگرداندن مجدّد آنان توانایى دارد. " " مسأله رجعت از دیدگاه شیعه هرگز مستلزم اعتقاد به تناسخ نیست؛ زیرا نظریه تناسخ بر انكار رستاخیز مبتنى است و جهان را درگردش دائم مى ‏داندكه هردوره‏اى‏تكرار دوره‏ پیش از آن است. براساس این نظریه، روح هر انسانى پس از مرگ، بار دیگر به دنیا باز مى ‏گردد و به بدن دیگرى منتقل مى ‏شود. پس اگر روح در زمان گذشته از نیكوكاران بوده، در بدنى قرار مى ‏گیرد كه دوران بعد را با خوشى مى ‏گذراند و اگر از بدكاران بوده، به بدنى منتقل مى ‏شود كه دوران بعد را با سختى‏ ها سپرى مى‏ كند. و این بازگشت در حكم رستاخیز او است! در حالى كه معتقدان به رجعت، به پیروى از شریعت اسلام، به قیامت و معاد ایمان دارند و از سوى‏ دیگر انتقال یك روح جدا شده از بدن را به بدن دیگر محال مى ‏دانند. و تنها بر آنند كه گروهى از انسانها، پیش از قیامت به این جهان باز مى ‏گردند و پس از برآورده شدن حكمتها و مصالح آن، بار دیگر به سراى جاودانى مى ‏شتابند تا در روز رستاخیز، همراه با دیگر انسانها برانگیخته شوند؟ و هرگز یك روح، پس از جدا شدن از بدن، به بدن دیگرى منتقل نمى ‏گردد. "

یاس نبی		#9 ارسال شده : 1396/05/10 05:03:44 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		ایا این ایات خارج از قران است مراد خداوند از " وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآَيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ .۸۳ نمل روزي خواهد آمد كه از هر گروه ، دسته اي را برمي انگيزيم ، از كساني كه آيات ما را تكذيب مي كنندنمي تواند حشر روز قيامت باشد ؛ چون حشر روز قیامت برای همه هست چنانچه در ایه ۴۷ کهف می فرمایند الكهف وَيَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبَالَ وَتَرَى الْأَرْضَ بَارِزَةً وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻦ ] ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﻮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ [ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭﺷﺎﻥ ] ﺑﺮﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻛﻨﻴﻢ ، ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﺒﻴﻨﻰ ، ﻭ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ [ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ] ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ، ﻭ ، هيچ كس را فروگذار ننموديم پس منظور از حشر گروهی در ایه ۸۳ نمل چيزي نيست ؛ مگر همان رجعتي كه شيعيان به آن اعتقاد دارند يس أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﺁﻳﺎ [ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﻣﻜﻪ ] ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍم ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ [ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻛﻔﺮ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ] ﻫﻠﺎﻙ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺮﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ، [ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ، ](31) مجدد این ایه دلیل بر امکان رجعت هست چون اگر امکان زندگی مجدد در دنیا (رجعت) نباشد بیان این مطلب از سوی خدا طرح عبث هست الأنبياء وَحَرَامٌ عَلَىٰ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ ﻭ ﺑﺮ [ ﺍﻫﻞ ]ﺷﻬﺮﻯ ﻛﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩﺷﺎﻥ ﻛﺮﺩﻳﻢ ، همانا ایشان ﺑﺎﺯ ﻧمی ﮕﺮﺩﻧﺪ .(95) یعنی به غیر از کسانی که به قهر الهی هلاک شدند امکان بازگشت ورجعت وجود دارد يكي ديگر از دلايل صحت و امكان رجعت در اين امت ، داستان هفتاد هزار خانوار فراري هست. خداوند ، در قرآن كريم داستان را اين گونه نقل مي كند : أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَي النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ . البقره / 243 . آيا نديده اي ( ندانسته اي) گروهي را كه از ترس مرگ از خانه هاي خود بيرون شدند (به بـهـانه بيماري طاعون از شركت در جنگ و جهاد خودداري نمودند) خداوند فرمان مرگ آنان را صـادر نـمـود ، سپس ، آنان را زنده نمود . خداوند نسبت به بندگان خود بخشاينده است گرچه بيشتر مردم سپاس نمي دارند . وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِكْرَي لِأُولِي الْأَلْبَابِ . ص / 43 . و خانواده اش را به او بخشيديم ، و همانند آن ها را بر آنان افزوديم ، تا رحمتي از سوي ما باشد و تذكّري براي انديشمندان . كه خداوند فرزندان حضرت ايوب را بعد از آني كه همه آن ها را از دنيا برده بود ، به او بازگرداند و تا سال ها بعد با آن حضرت زندگي كردند .وقتي ثابت شود كه بازگشت بعد از مرگ به دنيا در امت هاي گذشته و نيز در امت اسلام اتفاق افتاده و ده ها روايت صحيح از ائمه اطهار عليهم السلام نيز اين مسأله را تأييد كنند ، چه مانعي مي تواند از اعتقاد به رجعت جلوگيري نمايد ؟ ویرایش بوسیله کاربر 1396/05/10 05:05:06 ق.ظ  | دلیل ویرایش: مشخص نشده است

زهرا سادات ابوترابی		#10 ارسال شده : 1396/05/10 05:07:26 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		اعتقاد به رجعت از اصول دین نیست و معتقد نبودن به آن هم موجب کفر و خروج از دین نیست، بلکه از اصول مذهب امامیه است؛ به طوری که اعتقاد به اصل رجعت گروهی از مؤمنان و کافران، به دنیا پیش از قیامت، ضروری است. هر چند که باور داشتن جزئیات مسائلی که در رجعت اتفاق می افتد لازم و ضروری نیست. درباره نقش اعتقاد به رجعت در زندگی شیعه، می توان گفت که بدون تردید همان گونه که انتظار فرج، عبادتی بس بزرگ است و نقش مهم و به سزایی در پویایی و تحرک جامعه ایفا می کند، اعتقاد به رجعت و بازگشت، هنگام ظهور حضرت مهدی (عج) نیز می تواند نقش مهم و به سزایی در نشاط دینی و امید در حکومت جهانی آن حضرت داشته باشد

reza.m		#11 ارسال شده : 1396/05/12 10:53:46 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		روايت شده است كه امام صادق عليه السلام آيه زير را خواند: «اِنَّا لنَنصُرُ رُسُلنَا والذِينَ آمَنُوا فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا ويَومَ يَقُومُ الأَشْهَادُ» غافر ۵۱ در حقيقت ما فرستادگان خود و كساني را كه گرويده‏ اند، در زندگي دنيا و روزي كه گواهان برپاي مي‏ ايستند قطعا ياري مي‏كنيم سپس فرمود: به خدا سوگند! اين آيه در باره رجعت نازل شده است. مگر نمي داني كه در دنيا بسياري از پيامبران خدا و ائمه ياري نشدندو آنها به شهادت رسيدند. پس اين آيه در باره رجعت نازل شده است راوي مي گويد: از آن حضرت در باره آيه «واسْتَمِعْ يَومَ يُنَادِ المُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ * يَومَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالحَقِّ ذَلكَ يَومُ الخُرُوجِ» سئوال كردم. آن حضرت فرمود: منظور از آن، رجعت است مختصر بصائر الدرجات، ص ۱۸

Jamal gajei		#12 ارسال شده : 1396/05/13 06:10:06 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		آیات دال بر رجعت نوعا حالت اعجازی دارتد و مانند استثنا اند درمقابل قاعده اما کو آیه ای که دلالت کند بر وقوع آن در آینده؟ اگر می شناسید لطفا ذکر کنید اگر دلایلش قط روایات است می باید با نگاه بدبینانه تدقیق شود زیرا روایت دروغ آنقدری هست که لزوم چنان نگاهی را موجه کند ویرایش بوسیله کاربر 1396/05/13 06:11:37 ق.ظ  | دلیل ویرایش: مشخص نشده است

Farhang		#13 ارسال شده : 1396/05/13 06:16:24 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		با سلام و تشکر از شما بله آیات مورد اشاره،تنها مثالهایی از اقوام گذشته و تنها موید امکان وقوع زنده شدن مجدد برخی انسانها در همین دنیاست. اما اینکه در اخرالزمان،حتما چنین واقعه ای با توصیفات روایات ،اتفاق میافتد،از ایات استفاده نمیشود. ویرایش بوسیله کاربر 1396/05/14 04:07:01 ب.ظ  | دلیل ویرایش: edit

محسن		#14 ارسال شده : 1396/05/15 05:35:18 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		سید مرتضی معتقد است هیچ دلیل نقلی معتبری اعم از قرآن و روایت برای رجعت وجود ندارد. دلیل رجعت فقط اجماع است.

هادی موذن		#15 ارسال شده : 1396/05/15 05:39:40 ق.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		سلام برشما يعني تعابيري مثل ان رجعتكم حق يا بايابكم موقن دروغ است؟ رجعت هم امكان داتي دارد وهم امكان وقوعي و شواهد قرآنيش متعدد است. علاّمه مجلسی می‌‌گوید: «اگر مثل این روایات رجعت متواتر نباشد، پس در چه چیزی می‌‌توان ادّعای تواتر نمود» (بحار ج 53: 123). شیخ حرّ عاملی می‌‌نویسد: «هیچ شکّی نیست که این احادیث مذکور به حدّ تواتر معنوی رسیده است؛ زیرا موجب یقین هستند برای هر کسی که قلب خویش را از هر شبهه‌ای و تقلیدی پاک کند» (الإیقاظ من الهجعة بالبرهان علی الرجعة : 33). ضمن اینکه شیخ حرّ عاملی تعداد 520 حدیث در زمینه رجعت نقل کرده است و در آخر بیان می‌‌کند که برخی روایات را نیز بنا به عللی نقل نکرده است (همان: 430). علاّمه بر این باور است که روایات معصومان(ع) درباره رجعت به قدری زیاد است که بسیاری از علما ادّعای تواتر معنوی کرده‌اند: «و امّا اینکه در یک ‌یک روایات مناقشه کرده، آنها را ضعیف شمرده‌اند، در پاسخ می‌‌گوییم: هرچند هر یک از روایت‌ها روایت واحد است ولیکن روایات ائمّة اهل بیت(ع) نسبت به اصل رجعت متواتر است، به حدّی که مخالفین مسئله رجعت از همان صدر اوّل این مسئله را از مسلّمات و مختصّات شیعه دانسته‌اند و تواتر با مناقشه و خدشه در تک ‌تک احادیث باطل نمی‌‌شود، علاوه بر اینکه تعدادی از آیات قرآنی و روایات که در باب رجعت وارد شده، دلالت آن تامّ و قابل اعتماد است... از این هم که بگذریم، این قضایا که ائمّة اهل بیت(ع) خبر داده‌اند، جزء ملاحم و اخبار غیبی مربوط به آخر‌الزّمان است و راویانی آنها را آورده‌اند که مربوط به قرن‌ها قبل از این هستند و کتب ایشان از زمان تألیف تاکنون محفوظ مانده است و نسخة آنها دست نخورده است و ما تاکنون به چشم خود دیده‌ایم پاره‌ای از آنچه که آن حضرات پیشگویی کردند، بدون کم و زیاد به وقوع پیوست، لذا قهراً باید نسبت به بقیّة آنها نیز اعتماد کنیم و به صحّت همة آنها ایمان داشته باشیم» ( الميزان ج 2: 161).

هادی موذن		#16 ارسال شده : 1396/05/16 05:32:09 ب.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		سلام بر فرض چنين باشد بهرحال امكان ذاتي و وقوعي دارد باي نحوكان و معجزه بودنش مانع تحقق كه نيست و به هر علت كه در سابق رخ داده در آتي هم ممكن است و حكمشان واحد.... قرآن از جمله مي فرمايد: ﴿وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِن کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن یُکَذِّبُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ: (به خاطر آور) روزى را که ما از هر امّتى گروهى را از کسانى که آیات ما را تکذیب مى‏کردند، محشور مى‏کنیم و آنها را نگه مى‏داریم تا به یکدیگر ملحق شوند﴾ (النّمل/ 83). این آیه مشهورترین آیة رجعت است که به تنهایی بر رجعت دلالت دارد، چراکه ظاهر آیه بخوبی بیانگر این مطلب است که این حشر گروهی از هر امّتی غیر از حشر در روز قیامت است؛ زیرا حشر در آیة فوق حشر همگانی نیست، در حالی‌که حشر در روز قیامت شامل همة انسان‌ها می‌‌گردد، چنان‌که در آیه‌ای در وصف حشر روز قیامت چنین می‌‌فرماید: ﴿... وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا: ... و همه آنان [= انسان‌ها] را برمى‏انگیزیم و اَحَدى از ایشان را فروگذار نخواهیم کرد!﴾ (الکهف/ 47). آلوسی، یکی از مفسّران اهل سنّت، اشکالی به استدلال آهة فوق بر رجعت نموده است و می‌‌گوید: «منظور از حشر، حشر برای عذاب است که بعد از آن حشر کلّی اتّفاق می‌‌افتد؛ یعنی حشر بعد از حشر، یک حشر کلّی برای همة خلایق و یک حشر نیز تنها برای کسانی که مورد خشم و عذاب الهی قرار می‌‌گیرند» ( روح المعاني ج 20: 23). پس آیه دلالتی بر رجعت ندارد و منظور آیه، حشر در روز قیامت است. علاّمه طباطبائی(ره) در پاسخ به او چنین می‌‌نویسد: «چنان‌چه منظور، حشر برای عذاب بود، لازم بود که این غایت ذکر شود؛ یعنی گفته شود «نحشر إلی العذاب» تا ابهام برطرف شود، کما اینکه در آیة دیگر که در مورد حشر برای عذاب است، غایت مذکور بیان شده است: ﴿وَیَوْمَ یُحْشَرُ أَعْدَاء اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ﴾ (الفصّلت/ 19). مضاف اینکه بعد از حشر، سخن از عتاب و سرزنش است نه عذاب» (الميزان ج 15: 397). از سوی دیگر، دو شاهد در خود آیات قبل و بعد وجود دارد و مؤیّد این است که حشر برای عذاب نیست و این واقعه قبل از قیامت است. یکی در صدر آیه که می‌‌فرماید: ﴿وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ﴾ که مورد اتّفاق همة مفسّران است که وقوع قول از علائم قیامت است و روشن است که علامت یک شیء غیر از آن شیء است و دیگر آنکه پس از سه آیه می‌‌فرماید: ﴿وَیَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ...﴾ و قضایای قیامت را از آنجا آغاز می‌‌کند. به هر حال، از این آیه به خوبی فهمیده می‌‌شود که پیش از قیامت گروهی از هر امّتی محشور می‌‌شوند و مورد مؤاخذه قرار می‌‌گیرند و این حشر نیز به معنای برگشتن به دنیا پس از مرگ است. علاوه بر دلالت روشن خود آیه بر رجعت، احادیث فراوانی در ذیل این آیة کریمه از اهل بیت(ع) وارد شده است و ایشان آیة مذکور را بر رجعت منطبق دانسته‌اند که از جمله می‌‌توان به روایت زیر اشاره کرد: «فَقَالَ الرَّجُلُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) إِنَّ الْعَامَّةَ تَزْعُمُ أَنَّ قَوْلَهُ‏ ﴿وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً﴾ عَنَى فِی الْقِیَامَةِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ(ع) فَیَحْشُرُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً وَ یَدَعُ الْبَاقِینَ لَا وَ لَکِنَّهُ فِی الرَّجْعَةِ وَ أَمَّا آیَةُ الْقِیَامَةِ وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً» (بحار، ج 53: 52). در تفسیر قمی ‌آمده است که پدرم از ابن ابی عمیر، از حمّاد و از امام صادق(ع) روایت کرده که به من فرمود: مردم دربارة آیة ﴿یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً﴾ چه می‌‌گویند؟ گفتم: می‌‌گویند: این آیه دربارة قیامت است. فرمود: نه، این طور که آنان می‌‌گویند، نیست، بلکه دربارة رجعت است. مگر خدای تعالی در قیامت از هر امّتی فوجی را محشور می‌‌کند و بقیّة آن امّت‌ها را رها می‌‌کند؟! با اینکه خودش فرموده است: ﴿وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً: آنان را محشور کردیم و اَحَدی را از قلم نینداختیم﴾» ( ج 2: 30).

Jamal ganjei		#17 ارسال شده : 1396/05/16 05:34:28 ب.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		با سلام و احترام به حضور دکتر موذن عزیز سه آیه ای که ذکر کرده اند (نمل 83 و کهف 47 و فصلت 19) ، «درب» هرسه راجع به قیامت است ضمنا قول مفسران سلف (و بطور کلی قول مفسران) حجت نیست و باید دلایلشان را بازرسی کرد علاوه بر اینها قول به رجعت یک قول نا معقول است مثلا فرض کنید (چنانکه میگویند) امام حسین (ع) برگردد و هزار سال حکومت کند! این چه لطفی است که خداوند به او کند؟ بلکه شکنجه ای است! توجه کنید که والد ماجد همین حضرت در هنگامی که زمان مفارقت را در اثر ضربه حدس زده بود فرموده فزت و رب الکعبه

یاس نبی		#18 ارسال شده : 1396/05/18 05:10:29 ب.ظ
رتبه: Guest گروه ها: Guests تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 807 17 تشکر دریافتی در 16 ارسال		به نظر بنده حقیر رجعت در زمان ظهور پاداش خداوند به منتظران واقعی وپویای حضرت حجت عج است نصیب همه ارزومندان با مطالعات ایات وروایات همانگونه که میدانیم انتظار در اعتقادات ما کار نیکی است واز آنجا که هر کار نیکی پاداشی دارد ایا می تواند این پاداش رجعت باشد تا همانگونه که منتظر حضرت عج بود تا در برپایی عدالت ،صلح و...به یاریش بشتابد ودراین نیتش اگر صادق باشد حال که عمرش به زمان ظهور نرسید به خاطر نیت خالصش خدا عمری مجدد داده تا به نیتش برسد ؟ به فلسفه کامل رجعت اشاره نکردم به بخشی از ان اشاره کردم وشاید برداشت خیلیها اینگونه باشد اگر همه مشخصات منتظر واقعی را تشخیص ندهم والبته هم اینگونه هست در حد فهم ومطالعات از نشانه های منتظر واقعی شمه ای دارم ولزومی ندارد من تشخیص بدم چه کسی منتظر واقعی هست یا نه ،هر فردی در زمره منتظران واقعی باشد با یاری خدا رجعت نصیبش خواهد شد به قول معروف وظیفه ما بندگیست خدا خدایی کردنش را بلد هست

ali		#19 ارسال شده : 1396/08/29 10:54:11 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, Administrators, member تاریخ عضویت: 1390/03/24 ارسالها: 1,949 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		تفسير ايه 83 سوره نمل -ايا حشري قبل از حشر قيامت هم وجود دارد؟-ايا مراد ،رجعت است؟ و يوم نحشر من كل امة فوجا ممن يكذب بايتنا فهم يوزعون (83) در تفسير الميزان چنين امده است:" مراد از (حشر)، جمع كردن بعد از مرگ است، چون محشورين عبارتند از فوجى از هر امت، و تمامى امتهاى زنده هيچ وقت در زمان واحد جمع نمى شوند. و كلمه (من ) در جمله (من كل امة ) براى تبعيض است و در جمله (ممن يكذب )، هم ممكن است براى بيان باشد و هم براى تبعيض. و مراد از آيات در جمله (يكذب باياتنا) مطلق آياتى است كه بر مبدأ و معاد دلالت مى كند، كه از آن جمله اند انبياء و امامان و كتب آسمانى، نه اينكه مراد از آيات، قيامت و حوادث واقعه در آن و هنگام قيام آن باشد و نه آيات قرآنى به تنهايى، براى اينكه حشر، منحصر در امت اسلامى نيست، بلكه از امتهاى مختلف، از هر امتى فوجى محشور مى شوند. و از ظاهر آيه برمى آيد كه حشر در آن، حشر در غير روز قيامت است، زيرا حشر در روز قيامت اختصاص به يك فوج از هر امت ندارد، بلكه تمامى امتها در آن محشور مى شوند و حتى به حكم آيه (و حشرناهم فلم نغادر منهم احدا)، يك نفر هم از قلم نمى افتد و اما در اين آيه مى فرمايد: از هر امتى فوجى را محشور مى كنيم. بعضى از مفسرين گفته اند: مراد از اين حشر، حشر عذاب است، بعد از حشر كلى، كه شامل همه خلق مى شود و اين حشرى است بعد از حشر. ليكن اين حرف دردى را دوا نمى كند و اشكال را بر طرف نمى سازد، براى اينكه اگر مراد، حشر براى عذاب بود لازم بود غايت (براى عذاب ) را ذكر كند تا مبهم نباشد، همچنان كه در آيه (و يوم يحشر اعداء اللّه الى النار فهم يوزعون حتى اذا ما جاوها) اين غايت ذكر شده است، با اينكه بعد از اين آيه هم به جز عتاب و حكم فصل، ذكرى از عذاب نيامده و آيه شريفه - بطورى كه ملاحظه مى فرماييد - مطلق است، و در آن هيچ اشاره اى نيست، كه بگوييم مقصود از آن اين حشر خاصى است كه ذكر شد و اين اطلاق را آيه بعدى بيشتر مى كند، كه مى فرمايد: (حتى اذا جاؤ - تا آنكه بيايند) و نمى فرمايد بيايند عذاب را يا آتش را يا چيزى ديگر را. باز مؤيد گفتار ما - كه منظور حشر در قيامت نيست - اين است كه اين آيه و دو آيه بعدش بعد از داستان بيرون شدن دابه از زمين واقع شده اند، كه خود يكى از علائمى است كه قبل از قيامت واقع مى شود، قيامتى كه در چند آيه بعد درباره آن مى فرمايد: (و نفخ فى الصور) و تا چند آيه بعد اوصاف وقايع آن روز را بيان مى كند، و معنا ندارد كه قبل از شروع به بيان اصل قيامت و وقايع آن، يكى از وقايع آن را جلوتر ذكر كند، چون ترتيب وقوعى اقتضاء مى كند كه اگر حشر فوج از هر امتى هم جزو وقايع قيامت باشد آن را بعد از مسأله نفخ صور ذكر فرمايد، ولى اينطور ذكر نكرد، بلكه قبل از نفخ صور مسأله حشر فوج از هر امتى را آورده، پس معلوم مى شود اين حشر جزو وقايع قيامت نيست. به همين جهت است كه مى بينيم بعضى از مفسرينى هم كه آيه را حمل بر حشر در قيامت كرده، متوجه اين اشكال شده و گفته اند: شايد جلوتر ذكر كردن اين واقعه بر نفخ صور و قيام قيامت، براى اين بوده كه اعلام كند هر يك از اين دو، يعنى نفخ صور و حشر هر فوجى از هر امت، آن قدر مهمند كه جا دارد هر يك جداگانه مورد توجه قرار گيرند و احوال آنها كه طامه كبرى و داهيه دهياء است جداگانه خاطر نشان شود و گر نه اگر مى خواست ترتيب رعايت شود بايد اول نفخ صور، بعد حشر فوج از هر امت ذكر شود، چيزى كه هست اگر ترتيب رعايت مى شد خواننده خيال مى كرد هر دو يك داهيه است. ليكن خواننده توجه دارد كه اين وجهى است ساختگى كه به هيچ وجه قانع كننده نيست و اگر مقصود از آيه همين مى بود جا داشت به جاى دفع توهم مزبور كه اين مفسر آن را توهم كرده توهمى مهمتر از آن را دفع مى كرد و آن اين است كه كسى توهم كند كه حشر فوجى از هر امت در غير روز قيامت است و براى دفع اين توهم، اول مسأله نفخ صور را بياورد، بعد حشر فوج از هر امت را، تا كسى خيال نكند حشر مذكور در غير قيامت است، آنگاه بعد از آن جملهاى بياورد تا توهم مفسر نامبرده را رفع كند. پس معلوم شد كه آيه شريفه نمى تواند مربوط به وقايع قيامت باشد، بلكه از حشرى خبر مى دهد كه قبل از روز قيامت واقع مى شود، البته در افاده اين معنا نيز صريح نيست، بطورى كه قابل تاءويل نباشد". نكته جالب اينكه عليرغم اينكه علامه طباطبايي هم اين ايه را بر روزي قبل از قيامت منطبق ميداند و در بحث روايي نيز احاديث مربوط به رجعت را اورده،اما در تفسير ايه اسمي از رجعت نياورده است
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

ali		#20 ارسال شده : 1397/09/29 07:19:05 ب.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, Administrators, member تاریخ عضویت: 1390/03/24 ارسالها: 1,949 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		کدام آیات قران بر رجعت دلالت دارد؟ ارتباط رجعت با قیامت و ظهور امام زمان چیست؟ علامه طباطبایی در جلد دوم تفسیر المیزان در ذیل ایه 210 سوره بقره،راجع به رجع این گونه نظر داده است: هر چند هر يک از روايت‏ها(ی رجعت) روايت واحد است ، و ليکن روايات ائمه اهل بيت (عليهم‏السلام) نسبت به اصل رجعت متواتر است ، به حدي که مخالفين مساله رجعت از همان صدر اول اين مساله را از مسلمات و مختصات شيعه دانسته ‏اند ، و تواتر با مناقشه و خدشه در تک تک احاديث باطل نمي‏شود ، علاوه بر اينکه تعدادي از آيات قرآني و روايات که در باب رجعت وارد شده دلالتش تام و قابل اعتماد است ، مانند آيه : و يوم نحشر من کل امة فوجا ممن يکذب باياتنا و آيات ديگر . علاوه بر اينکه آيات ديگري از قرآن دلالت اجمالي بر وقوع رجعت دارد مانند آيه : ام حسبتم ان تدخلوا الجنة و لما ياتکم مثل الذين خلوا من قبلکم که مي‏فهماند آنچه در امت‏هاي گذشته رخ داده ، در اين امت نيز رخ خواهد داد ، و يکي از آن وقايع مساله رجعت و زنده شدن مردگاني است که در زمان ابراهيم و موسي و عيسي و عزير و ارميا و غير ايشان اتفاق افتاده ، بايد در اين امت نيز اتفاق بيفتد . و رواياتي که رجعت را اثبات مي‏کند هر چند آحاد آن با يکديگر اختلاف دارند ، الا اينکه با همه کثرتش ) که در سابق گفتيم متجاوز از پانصد حديث است ( در يک جهت اتحاد دارند ، و آن يک جهت اين است که سير نظام دنيوي متوجه به سوي روزي است که در آن روز آيات خدا به تمام معناي ظهور ظاهر مي‏شود ، روزي که در آن روز ديگر خداي سبحان نافرماني نمي‏شود ، بلکه به خلوص عبادت مي‏شود ، عبادتي که مشوب و آميخته با هواي نفس نيست ، عبادتي که شيطان و اغوايش هيچ سهمي در آن ندارد ، روزي که بعضي از اموات که در خوبي و يا بدي برجسته بودند ، يا ولي خدا بودند ، و يا دشمن خدا ، دوباره به دنيا بر مي‏گردند تا ميان حق و باطل حکم شود . و اين معنا به ما مي‏فهماند روز رجعت خود يکي از مراتب روز قيامت است ، هر چند که از نظر ظهور به روز قيامت نمي‏رسد ، چون در روز رجعت باز شر و فساد تا اندازه‏ اي امکان دارد ، به خلاف روز قيامت که ديگر اثري از شر و فساد نمي‏ماند و باز بهمين جهت روز ظهور مهدي (عليه‏السلام) هم معلق به روز رجعت شده است چون در آن روز هم حق به تمام معنا ظاهر مي‏شود ، هر چند که باز ظهور حق در آن روز کمتر از ظهور در روز رجعت است . و از ائمه اهل بيت (عليهم‏السلام) نيز روايت شده که فرموده‏اند ايام خدا سه روز است ، روز ظهور مهدي (عليه‏السلام) و روز برگشت ، و روز قيامت ، و در بعضي از روايات آمده : ايام خدا سه روز است ، روز مرگ و روز برگشت و روز قيامت .
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

admin		#21 ارسال شده : 1397/11/08 01:35:42 ب.ظ
رتبه: Administration گروه ها: Administrators, Moderator, member تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 421 9 تشکر دریافتی در 9 ارسال		جهت مطالعه ترجمه و تفسيرهاي مختلف آيه 95 سوره انبيا،وَحَرَامٌ عَلَى قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ به لينك زير مراجعه نماييد http://quranpuyan.com/ya...naWhum-la-yarjiuwn.aspx
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

ali		#22 ارسال شده : 1400/09/12 03:52:19 ب.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, Administrators, member تاریخ عضویت: 1390/03/24 ارسالها: 1,949 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		بیان علامه طباطبایی در المیزان المیزان ج2 ص108و109: ظهور و رجعت و قیامت سه مرتبه از یک حقیقت اند، که آن بروز توحید و فنای همه اوهام و ارتفاع حجاب اسباب از منظر انسان است :zap:حال به آغاز سخن برگردیم، که مى‏ گفتیم: یک آیه گاهى تفسیر مى‏شود به روز قیامت، و گاهى به رجعت، و گاهى به روزگار ظهور مهدى ع، اینک مى‏گوئیم: آنچه از کلام خداى تعالى در باره قیامت و اوصاف آن به دست مى‏آید، این است که قیامت روزى است که هیچ سببى از اسباب، و هیچ کارى و شغلى از خداى سبحان پوشیده نیست، روزى است که تمامى اوهام از بین مى‏رود، و آیات خدا در کمال ظهور ظاهر مى‏شود، و در سراسر آیات قرآنى و روایات هیچ دلیلى به چشم نمى‏خورد که دلالت کند بر اینکه در آن روز عالم جسمانى به کلى از بین مى‏رود، بلکه بر عکس ادله‏اى به چشم مى‏خورد که بر خلاف این معنا دلالت دارد، چیزى که هست این معنا استفاده مى‏شود که در آن روز بشر یعنى این نسلى که خداى تعالى از یک مرد و زن به نام آدم و همسرش پدید آورده قبل از قیامت از روى زمین منقرض مى‏شود. و خلاصه میان نشاه دنیا و نشاه قیامت مزاحمت و مناقضتى نیست تا وقتى قیامت بیاید دنیا به کلى از بین برود، هم چنان که میان برزخ که هم اکنون اموات در آن عالمند، با عالم دنیا مزاحمتى نیست و دنیا هم مزاحمتى با آن عالم ندارد، هم چنان که از آیه ذیل این نبودن‏ مزاحمت، استفاده مى‏شود:" تالله لقد أرسلنا إلى أمم من قبلک فزین لهم الشیطان أعمالهم فهو ولیهم الیوم، و لهم عذاب ألیم". «به خدا سوگند که ما به سوى امت‏هاى گذشته که قبل از تو بودند رسولانى فرستادیم، ولى شیطان اعمال ایشان را در نظرشان زینت داد، و در نتیجه شیطان در امروز هم سرپرست ایشان شد، و ایشان عذابى دردناک دارند." سوره نحل آیه 63". این حقیقت روز قیامت است، روزى که مردم براى رب العالمین بپا مى‏خیزند روزى که همه اسرارشان آشکار مى‏شود، چیزى از ایشان بر خدا پوشیده نمى‏ماند، و بهمین جهت است که گاهى از روز مرگ به روز قیامت تعبیر مى‏شود چون روز مرگ هم روزى است که پرده‏ها از روى اسباب براى میت کنار مى‏رود، هم چنان که از على ع روایت شده که فرمود: (من مات قامت قیامته، هر کس بمیرد قیامتش بر پا مى‏شود)
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

کاربرانی که در حال مشاهده انجمن هستند

Guest