آیات مرتبط با مهدویت و منجی موعود در قران و عهدين:در زبور راجع به اخرالزمان چه گفته شده است؟ - ايات امام زمان در قران كدام است؟ انتخابها

عنوان عنوان

admin1		#1 ارسال شده : 1393/03/22 05:57:55 ب.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: member, Administrators تاریخ عضویت: 1390/02/14 ارسالها: 199 8 تشکر دریافتی در 7 ارسال		با سلام وتبریک نیمه شعبان ،سالروز میلاد امام مهدي عج این صفحه از تالار به تحقیق دوستان در خصوص ایات مربوط به امام زمان و مهدویت و حکومت جهانی اخرین منجی در قران اختصاص می یابد. هم چنين مطالب مربوط به آخرالزمان و صلح جهاني در زمان ظهور مصلح جهاني در كتاب زبور و عهدين نيز ارسال ميشود. كلمات كليدي: مهدي امام زمان منجي مهدويت قران زبور ویرایش بوسیله کاربر 1397/08/28 03:45:09 ب.ظ  | دلیل ویرایش: edit
		مدیر تالار
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

farhang		#2 ارسال شده : 1393/03/23 07:26:44 ب.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: member, Administrators تاریخ عضویت: 1390/02/31 ارسالها: 1,034 47 تشکر دریافتی در 28 ارسال		یکی از ایاتی که در این خصوص زیاد میشنویم ،این آیه است: بَقِیَّةُ اللهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ اما ببینیم اصل ایه و مورد استفاده آن در قران چیست؟ این جمله،قسمتی از آیه 86 سوره هود است که در داستان حضرت شعیب ذکر شده است: ترجمه ایات 83تا 86 را از تفسیر نمونه(اقای مکارم شیرازی )مطالعه می کنیم: وبه سوى «مَدْیَن» برادرشان شعیب را فرستادیم; گفت: «اى قوم من! خدا را پرستش کنید، که جز او، معبودى براى شما نیست. پیمانه و وزن را کم نکنید (و دست به کم فروشى نزنید). که من خیرخواه شما هستم و از عذاب روز فراگیر، بر شما بیمناکم. (٨٤) و اى قوم من! حق پیمانه و وزن را با عدالت، ادا کنید; و از اموال مردم چیزى کم نگذارید; و در زمین به فساد نکوشید; (٨٥) آنچه (از سرمایه هاى حلال،) خداوند براى شما باقى گذارده، برایتان بهتر است اگر ایمان داشته باشید. و من، نگهبان شما (و مأمور بر اجبارتان به ایمان) نیستم.» (٨٦) سپس در تفسیر ایه ،اینگونه آمده است: افزایش کمیت ثروت ـ ثروتى که از راه ظلم و ستم و استثمار دیگران به دست آید ـ سبب بى نیازى شما نخواهد بود، بلکه «سرمایه حلالى که براى شما باقى مى ماند، هر چند کم و اندک باشد اگر ایمان به خدا و دستورش داشته باشید بهتر است» (بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ). تعبیر به «بَقِیَّةُ اللّه» یا به خاطر آن است که سود حلال اندک، چون به فرمان خدا است «بَقِیَّةُ اللّه» است. یا این که، تحصیل حلال، باعث دوام نعمت الهى و بقاى برکات مى شود. و یا این که، اشاره به پاداش و ثواب هاى معنوى است که تا ابد باقى مى ماند هر چند دنیا و تمام آنچه در آن است فانى شود، آیه 46 سوره «کهف»: «وَ الْباقِیاتُ الصّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلاً» نیز، اشاره به همین است. و تعبیر به «إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ» (اگر ایمان داشته باشید) اشاره به این است که، این واقعیت را تنها کسانى درک مى کنند که ایمان به خدا و حکمت او و فلسفه فرمان هایش داشته باشند. در روایات متعددى مى خوانیم: «بَقِیَّةُ اللّه» تفسیر به وجود مهدى(علیه السلام)یا بعضى از امامان دیگر شده است، از جمله در کتاب «اکمال الدین» از امام باقر(علیه السلام)چنین نقل شده: أَوَّلُ ما یَنْطِقُ بِهِ الْقائِمُ(علیه السلام) حِیْنَ خَرَجَ، هذِهِ الآْیَةُ «بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ». ثُمَّ یَقُولُ: أَنَا بَقِیَّةُ اللّهِ وَ حُجَّتُهُ وَ خَلِیْفَتُهُ عَلَیْکُمْ فلا یُسَلِّمُ عَلَیْهِ مُسَلِّمٌ إِلاّ قالَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بَقِیَّةَ اللّهِ فِی أَرْضِه: «نخستین سخنى که مهدى(علیه السلام)پس از قیام خود مى گوید، این آیه است «بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ». سپس مى گوید: منم بقیة اللّه و حجت و خلیفه او در میان شما، آنگاه هیچ کس بر او سلام نمى کند مگر این که مى گوید: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بَقِیَّةَ اللّهِ فِی أَرْضِه».(3) بارها گفته ایم، آیات قرآن هر چند در مورد خاصى نازل شده باشد، مفاهیم جامعى دارد که مى تواند در اعصار و قرون بعد، بر مصداق هاى کلى تر و وسیع تر، تطبیق شود. درست است که در آیه مورد بحث، مخاطب قوم «شعیب»اند، و منظور از «بقیة اللّه» سود و سرمایه حلال و یا پاداش الهى است، ولى هر موجود نافع که از طرف خداوند براى بشر باقى مانده و مایه خیر و سعادت او گردد، «بقیة اللّه» محسوب مى شود. تمام پیامبران الهى و پیشوایان بزرگ «بقیة اللّه»اند. تمام رهبران راستین که پس از مبارزه با یک دشمن سرسخت براى یک قوم و ملت باقى مى مانند از این نظر «بقیة اللّه»اند. همچنین سربازان مبارزى که پس از پیروزى از میدان جنگ باز مى گردند، آنها نیز «بقیة اللّه»اند. و از آنجا که، مهدى موعود(علیه السلام) آخرین پیشوا و بزرگ ترین رهبر انقلابى پس از قیام پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) است، یکى از روشن ترین مصادیق «بقیة اللّه» و از همه به این لقب شایسته تر است، به خصوص که تنها باقیمانده بعد از پیامبران و امامان است. مطالب فوق از تفسیر نمونه بود.اما علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ،هیچ اشاره ای به بحث روایی آن و انطباق بقیت اله با امام زمان ندارند.خلاصه مطلب ایشان چنین است: "كلمه (بقيه ) به معناى باقى است و مراد از آن، سودى است كه از معامله براى فروشنده بعد از تمام شدن معامله باقى مى ماند و آن را در مصارف زندگى و در حوايجش خرج مى كند. منظور جمله مورد بحث اين است كه اگر به خداى تعالى ايمان داريد ربحى كه بقيه اى است الهى و خداى تعالى شما را از طريق فطرتتان بسوى آن بقيه هدايت فرموده بهتر است از مالى كه شما آن را از طريق كم فروشى و نقص مكيال و ميزان به دست مى آوريد، آرى مؤمن تنها از راه مشروع از مال بهره ورى مى كند، از راهى كه خداى تعالى او را از طريق حلال به آن راهنمايى كرده و اما مالهاى ديگر كه خدا آن را نمى پسندد و مردم نيز آن را به حسب فطرتشان نمى پسندند، خيرى در آن نيست و انسان با ايمان احتياجى به چنين مالى ندارد."
		سیدکاظم فرهنگ
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

admin1		#3 ارسال شده : 1393/03/29 11:59:28 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: member, Administrators تاریخ عضویت: 1390/02/14 ارسالها: 199 8 تشکر دریافتی در 7 ارسال		با تشکر از سرکار خانم لبافیان که مطالب زیر را تهیه کرده اند: امام صادق (علیه السلام) در باره قول خداى عزّوجلّ: «هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دین الحق لیظهره على الدّین کلّه و لو کره المشرکون» فرمود: «به خدا سوگند! هنوز تأویل این آیه نازل نشده است و تا زمان قیام قائم (علیه السلام) نیز نازل نخواهد شد. پس زمانى که قائم (علیه السلام)به پا خیزد، هیچ کافر و مشرکى نمى ماند مگر آنکه خروج او را ناخوشایند مى شمارد.» سوره حج آیه ۳۹ : ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که در تأویل فرمایش خداى تعالى که مى‏فرماید: أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا- الخ: «به آنان که مورد خطر نبرد دشمنند، رخصت (در قتال) داده شده، چه آنان مورد ستم واقع شده‏ اند و همانا خداوند بر یارى آنان مسلّما توانا است» آن حضرت فرمود: این آیه در باره قائم علیه السّلام و یاران او نازل شده است». ۴٫ سوره حج آیه ۴۱: الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ یعنى: کسانى که اگر آنها را در زمین ساکن نمودیم نماز بپا دارند و زکاة دهند و امر بمعروف و نهى از منکر کنند. امام محمد باقر علیه السّلام فرمود: این آیه متعلق بآل محمد است. یعنى دوازده امام و شخص مهدى موعود و یاران او که خداوند آنان را در شرق و غرب جهان جاى دهد، و دین اسلام را غالب گرداند و هر بدعت و باطلى را بوسیله او و یارانش محو کند همان طور که سفیهان حق را از میان برده باشند و آنچنان عالم در آسایش بسر برد که اثر ظلم در جایى دیده نشود. ۵٫ سوره لیل آیات یکم و دوم: وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشى‏ یعنى: قسم بشب هنگامى که پوشیده دارد. محمد بن مسلم از حضرت امام محمد باقر علیه السّلام روایت نموده که فرمود: مقصود امیر المۆمنین علیه السّلام است که در دولت باطل مستور گشت و ناگزیر بصبر گردید. وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّى‏. یعنى: قسم بروز هنگامى که بدرخشد. فرمود: این روز روشن قائم ما اهل بیت است که چون قیام کند بر دولت باطل پیروز گردد. خداوند در قرآن براى مردم مثلها زده و پیغمبرش و ما ائمه را مخاطب بآن ساخته و جز ما کسى عالم بتأویل آن نیست. (۵) سوره حدید آیه هفدهم: سلّام بن مستنیر از امام باقر علیه السّلام روایت کند که در تفسیر این کلام خداى تعالى: اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها، فرمود: خداى تعالى زمین را به واسطه قائم علیه السّلام زنده مى‏کند از آن پس که مرده باشد. و مقصود از مردن آن، کفر اهل آن است و کافر همان مرده است. (۷) ـ امام صادق (علیه السلام) فرمود: «آیه «أمّن یجیب المظطرّ اذا دعاه و یکشف السّوء و یجعلکم خلفاء الأرض»(۱۱) درباره قائم از آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) نازل شده است. به خدا سوگند، او همان مضطرّ درمانده اى است که چون در مقام ابراهیم دو رکعت نماز گزارد و فرج خویش از خدا بخواهد، خداوند دعایش را اجابت کند و بدیها را برطرف سازد و او را در زمین خلیفه قرار دهد.»(۱۲) ـ امام صادق (علیه السلام) در بیان معناى آیه کریمه «و لقد کتبنا فى الزبور من بعدالذکر أن الأرض یرثها عبادى الصّالحون»(۵) فرمود: «تمام کتب آسمانى، ذکر خداست، و بندگان شایسته خدا که وارثان زمین هستند، حضرت قائم(علیه السلام) و یاران او مى باشند.» (۶) ـ امام باقر (علیه السلام) در باره آیه شریفه «و قل جاء الحق و زهق الباطل إن الباطل کان زهوقاً» (۳) فرمود: «زمانى که قائم(علیه السلام) قیام نماید، دولت باطل از بین خواهد رفت.»(۴) سوره هود آیه هشتم: وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ یعنى: اگر عذاب را تا مدت معینى (ظهور امام زمان) بتأخیر بیاندازیم‏ لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ‏ با استهزاء خواهند گفت: چه چیز آن را باز داشت (و مانع ظهور امام زمان چیست؟) أَلا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِۆُنَ. بدانید روزى که عذاب مى‏آید از آنها برداشته نمیشود، بلکه بر آنان فرود آمده و آنچه را استهزاء به آن میکردند خواهند دید. از امیر المۆمنین روایت شده که در تأویل این آیه شریفه فرمود: أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ اصحاب قائم آل محمد است که سیصد و سیزده نفر میباشند. و در تفسیر عیاشى از حضرت صادق علیه السّلام روایت میکند که فرمود: خداوند اصحاب قائم ما را در یک لحظه مانند ابرهاى پراکنده فصل پائیز جمع میکند. و در غیبت نعمانى از اسحاق بن عبد العزیز از آن حضرت روایت نموده که فرمود: «لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ» این عذاب قیام امام زمان و امت معدوده یاران او میباشند. که برابر با سپاه اسلام در جنگ بدر هستند (یعنى ۳۱۳ تن میباشند). (۱) ویرایش بوسیله کاربر 1393/03/29 12:10:25 ق.ظ  | دلیل ویرایش: مشخص نشده است
		مدیر تالار
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

kabir		#4 ارسال شده : 1394/02/11 02:44:58 ب.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: member تاریخ عضویت: 1390/11/17 ارسالها: 221 6 تشکر دریافتی در 5 ارسال		بنام خدا.مطلبی متفاوت در خصوص آیات ناظر بر ظهور امام زمان از آقای مهندس جمال گنجه ای مطالعه نمودم که در زیذ برای استحضار شما کاربران نیز ارسال میکنم. "اثبات وجود امام زمان (ع) بر اساس مستندات قرآنی در ترجمه جلد 13 بحارالانوار که تماما مربوط به امام زمان (ع) است ، آیاتی را از قرآن کریم ذکر نموده ومدعی شده که آنها دالّ بر وجود آنحضرت است ، اما به نظر این قلم آنها هیچ تصریحی به این موضوع ندارند . آنها آیاتی ازقبیل «ونرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض.....» و «ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله.....» و «بقیه الله خیر لکم...» و «ان الارض یرثها عبادی الصالحون» و امثال آن می باشند . اما ، به نظر این قلم ، یک چنین موضوع مهمی نمیتواند مستند قرآنی روشن و واضح نداشته باشد . مستندات قرآنی مورد بحث را در دو جا باید جستجو کرد : 1 – وظایفی که پیامبر (ص) موظف به انجام آنها شد ، اما ، به علت وفاتش موفق به انجام آنها نشد ، و البته امام زمان کسی است که آن وظایف را به انجام برساند ، زیرا که خداوند سخن لغو نمیگوید و دستوری نمیدهد که اجرا نشده بر زمین بماند . 2 – وظیفه ثابت پیامبرانهء همه پیامبران ، از جمله پیامبر عظیم الشان ما ، که نمیتوان آن را «پست بلا تصدی» تصور کرد . و اینک شرح مختصر هریک : ا – وظایف بر زمین مانده پیامبر (ص) در آیه 73 سوره توبه ، و در آیه 9 سوره تحریم می فرماید «یا ایها النبی جاهد الکفار و المنافقین و اغلظ علیهم...» آیا پیامبر (ص) این کار را کرد؟ سوره های مذکور آخرین سوره های نازله ، و عمر شریف آن حضرت رو به اتمام بود که آیه های مذکور و (آیات مشابه دیگر) نازل میشد . آیا خداوند نمیدانست که آن حضرت فرصت نخواهد داشت؟ چرا خداوند این نوع آیات را نازل فرمود؟ برای اجرا نشدن؟ همه اینها بما میگوید پس از آنحضرت کسی باید این ماموریت را به انجام برساند . در آیه 157 سوره اعراف بعضی از ماموریت های آنحضرت را چنین بیان میکند « ...یحل لهم الطیبات و یحرم علیم الخبائث و یضع عنهم اصرهم و الاغلال التی کانت علیهم....» آیا آنحضرت همه این امور را به انجام رسانید؟ آیا امروز مسلمانان همه طیب میخورند و خبیث از آنها دور است و بارهای گران برپشت شان و غل و زنجیرها بر گردن هایشان و دست و پایشان نیست؟ و اساسا آیا میدانند طیب کدام است و خبیث چیست و اصلا آیا بارهای گرانشان را احساس میکنند؟ و اصولا میدانند که بار گران کمر شکن را دارند تحمل میکنند؟ و اساسا از وجود غل و زنجیری بر گردن و دست و پای خویش باخبرند؟ 2 – انجام وظیفه ثابت پیامبرانه در آیه 117 سوره مائده از قول حضرت عیسی (ع) در جواب خداوند می فرماید « ...کنت علیه شهیدا ما دمت فیهم...» و در آیه 15 سوره مزمل می فرماید «...ارسلنا الیکم رسولا شاهدا...» و در آیه 45 سوره احزاب می فرماید «...ارسلناک شاهدا...» امروز که آنحضرت در بین ما نیست آیا این کار – یعنی نظارت بر کارهای امّت – تعطیل است؟ جواب این سوال ها ما را به امام زمان می رساند . به دیگر سخن امام زمان کسی است که هم اکنون وظیفه «شاهد»ی پیامبر را دارد انجام میدهد و در وقت مناسب که مسلمانان احساس نیاز کردند می باید بیاید و کارهای زمین مانده پیامبر (ص) را نیز به انجام برساند ." ویرایش بوسیله کاربر 1394/02/11 02:46:13 ب.ظ  | دلیل ویرایش: مشخص نشده است
1 کاربر از kabir برای ارسال مفیدش تشکر کرده است.		yaran10000 در تاریخ 1396/03/11
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

Azam.pormaye		#5 ارسال شده : 1397/02/15 05:21:34 ب.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, member تاریخ عضویت: 1394/12/17 ارسالها: 651 تشکرها: 7 بار 31 تشکر دریافتی در 31 ارسال		✅ صلح بهائم در دولت مهدى عليه السلام : 🔸 در كتاب جاماسب از کتب مقدس زردشتیان ، در مورد دولت باسعادت مهدى(عج)و صلح و همزیستی درندگان و برافكندن ريشه ظلم و فساد و همچنين اجتماع بشريت بر آئين اسلام می فرمايد : ⬅️ "مردى بيرون آيد از زمين تازيان ، از فرزندان هاشم ، مردى بزرگ تن و بزگ ساق، و بر دين جد خويش بوَد . با سپاه بسيار، و روى به ايران نهد و ابادانى كند، و زمين پرداد كند، و از داد وى باشد گرگ با ميش آب خورد . و مردم بسيار شوند، و عمر ديگر باز به درازى كشد و باز گردد چنان كه مردى بود كه او را پنجاه فرزند بود نر و ماده و كوه و دشت پر از مردم شود و پر از حيوان شود و همچون عروسى شود . و همه كس بدين مهرآزماى بازآيند . و جور و آشوب از جهان برخيزد، چنانكه فراموش كنند كه چون سلاح بايد داشتن و اگر وصف نيكوئى آن كنم تلخ گردد اين زندگانى كه ما بدو اندريم ." ✅ کلمه مهرآزماى در كتاب_جاماسب نام مبارك حضرت محمد(ص) است كه در دولت باسعادت مهدى آل محمد(ص) همگى ملل به دين ایشان در می آیند، و صحبت از يك انقلاب كلى جهانى است به دست مردى از فرزندان هاشم است که بر دين جد خويش است و زمين را پر از عدل و داد می كند . 🔸( يَملاءُ الَارضَ مِن قِسطاً وَ عَدلًا بَعدَ ما مُلئَت ظُلماً وَ جَوراً) 🔸ا ز جمله در کتاب_اشعياء که از پیامبران بنی اسرائیل است به اين عنوان و ساير امتيازات دولت با سعادت مهدى عليه السلام اشاره كرده می فرمايد: ⬅️ "(6) و گرگ با بره سكونت داشته ببر با بزغاله و هم گوساله و پرواريها با شير جوان هم خوابه خواهند شد، و طفل كوچك راعى ايشان خواهد بود (7) و گاو با خرس خواهد چريد و بچگان آنها با هم خواهند خوابيد و شير مثل گاو كاه بن را خواهد خورد (8) و شير خواره به سوراخ صاغر مار بازى خواهد كرد و كودك و كودك از شير بازداشته شده دست خود را به مغازه افعى دراز خواهد كرد (9) و در تمامى كوه مقدس من هيچ ضرر و فساد نخواهند كرد، زيراكه زمين از دانش خداوند مثل آبهائى كه دريا را فرو مى گيرند پر خواهد شد. " 🔹 برگرفته از کتاب بشارات عهدین 🔸نویسنده : آیت الله دکتر محمد صادقی تهرانی
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

Azam.pormaye		#6 ارسال شده : 1397/02/18 09:06:09 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, member تاریخ عضویت: 1394/12/17 ارسالها: 651 تشکرها: 7 بار 31 تشکر دریافتی در 31 ارسال		✅ مكتوب الهى در دیگر کتابهای آسمانی قبل از قرآن در باره حکومت حضرت مهدی (عج) : 🔸 در كتاب زند كه كتاب مذهبى زرتشتيان است به انقراض اشرار و وراثت صلحاء اشاره نموده ، می فرمايد: ⬅️ " لشگر اهريمنان با ايزدان دائم در روى خاكدان محاربه و كشمكش دارند، و غالباً پيروزى با اهريمنان باشد اما نه به طوري كه بتوانند ايزدان را محو و منقرض سازند، چه، در هنگام تنگى از جانب اورمزد كه خداى آسمان است با يزدان كه فرزندان اويند يارى مى رسد و محاربه ايشان نه هزار سال طول مى كشد، آنگاه فيروزى بزرگ از طرف ايزدان مى شود و اهريمنان را منقرض مى سازند، و تمام اقتدار اهريمنان در زمين است و در آسمان راه ندارند، و بعد از پيروزى ايزدان و برانداختن تبار اهريمنان عالم كيهان به سعادت اصلى خود رسيده، بنى آدم بر تخت نيك بختى خواهند نشست." 🔸 در كتاب شاكمونى که از کتب مقدس هندوان است اشاره به وحدت ديانت، در زمان منجى بشريت حضرت مهدى عليه السلام كرده می گويد: ⬅️ "پادشاهى و دولت دنيا به فرزند سيد خلايق دو جهان كشن بزرگوار تمام شود، و او كسى باشد كه بر كوههاى مشرق و مغرب دنيا حكم براند و فرمان كند، و بر ابرها سوار شود، و فرشتگان كاركنان او باشند، و جن و انس در خدمت او شوند، و از سودان كه زير خط استوا است تا عرض تسعين كه زير قطب شمالى است و ماوراء بحار را صاحب شود: و دين خدا يك دين شود، و دين خدا زنده گردد و نام او ايستاده باشد، و خدا شناس باشد ." 🔸در انجیل متى آن حضرت را به نام فرزند انسان خوانده می فرمايد: ⬅️ "(31) و چون فرزند انسان در جلال خود خواهد گرفت (32) همگى قبائل نزد وى جمع خواهند گشت و آنها را از يكديگر جدا خواهد نمود چنانكه شبانى ميشها را از بزها جدا نمايد (34) آنگاه ملك به اصحاب يمين خواهد گفت: اى بركت يافتگان خدا بيائيد و آن مملكت را كه از ابتداى عالم براى شما مهيا شده بود تصرف نمائيد . (46) و آنها يعنى اصحاب دست چپ و بد سيرتان در عذاب ابدى خواهند رفت و عادلان در حيات ابدى." 🔸 در كتاب ديد كه نزد هنديان از كتب آسمانى است می گويد: ⬅️ "پس از خرابى دنيا پادشاهى در آخرالزمان پيدا شود كه پيشواى خلايق باشد و نام او منصور باشد و تمام عالم را بگيرد و به دين خود آورد، و همه كس را از مؤمن و كفر بشناسد و هر چه از خدا خواهد برآيد." 🔸 در كتاب باسك نیز که از کتب مقدس هندوان است ، می گويد: ⬅️ "دور دينى تمام شود به پادشاهى عدلى در آخرالزمان كه پيشواى ملائكه و پريان و آدميان باشد، همه را به دست آورد، و از آسمانها و زمين آنچه باشد خبر دهد و از او بزرگتر كسى به دنيا نيايد." 🔸پاتيكل كه از اعاظم هندوان و به زعم آنان صاحب كتاب آسمانى است، راجع به دولت با سعادت مهدى اينگونه نقل كرده است كه: ⬅️ ‌‌"چون مدت روز تمام شود، دنياى كهنه نو شود و زنده گردد، و صاحب ملك تازه پيدا شود از فرزندان دو پيشواى بزرگ جهان كه يكى ناموس آخرالزمان و ديگرى صديق اكبر يعنى وصى بزرگتر وی پشن نام دارد و نام آن صاحب ملك تازه راهنما است." 🔹برگرفته از کتاب بشارات عهدین 🔸نویسنده : آیت الله دکتر محمد صادقی تهرانی ویرایش بوسیله کاربر 1397/02/18 09:07:28 ق.ظ  | دلیل ویرایش: مشخص نشده است
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

Azam.pormaye		#7 ارسال شده : 1397/02/21 04:52:22 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, member تاریخ عضویت: 1394/12/17 ارسالها: 651 تشکرها: 7 بار 31 تشکر دریافتی در 31 ارسال		✅ دولت حضرت مهدى عليه السلام آياتى چند از قرآن کریم اشاره به اين عصر درخشان كرده، از جمله می فرمايد: 🔹" و العاقبه للمتقين " ، يعنى "پايان اين جهان و دولت آخرين بشريت ويژه پرهيزكاران و صالحان است ." و در برخى آيات تصريح نموده است كه اين بشارت در كتب انبياء گذشته نيز آمده است چنان كه می فرمايد : 🔹"وَ لَقَد كَتَبنا فىِ الزّبورِ مِن بَعدِ الذّكرِ اَنّ الَارضَ یَرِثُها عِبادِىَ الصّالِحون." "ما به حقيقت در كتاب_زبور_داود (ع)اين بشارت عظيم را ثبت نموده ايم كه در آينده وراثت و حكومت تمامى عالم انسانى ويژه بندگان برگزيده و درستكار خواهد بود. ✅ مكتوب الهى در زبور درباره آخر الزمان چيست؟ 🔸مضمون آيه فوق در مرموز (۳۷) _زبور_داود مكرراً ذكر شده و اين بشارت عظيم را به الحان گوناگون بيان كرده و پس از تسلى و دلدارى به حضرت داودعليه السلام می فرمايد: ⬅️ "زيرا كه شريران منقطع مى شوند، اما متوكلان به خداوند وارث زمين خواهند شد(۱۰) و حال اندك است كه شرير نيست مى شود كه هر چند مكانش را جستجو نمائى ناپيدا خواهد بود (۱۱) اما متواضعان وارث زمين شده از كثرت سلامتى متلذذ خواهند شد . (۲۲) زيرا متبركان خداوند وارث زمين خواهند شد، اما ملعونان وى منقطع خواهند شد (۲۹) صديقان وارث زمين شده ابداً در آن ساكن خواهند شد . (۳۴) به خداوند پناه برده راهش را نگاهدار كه تو را به وراثت زمين بلند خواهد كرد و در وقت منقطع شدن شريران اين را خواهى ديد (۳۸) اما عاصيان عاقبت مستأصل و عاقبت شريران منقطع خواهند شد ." 🔹بر گرفته از _کتاب_بشارات_عهدین 🔸نویسنده : آیت الله دکتر محمد صادقی تهرانی ویرایش شده در : بوسیله کاربر 1397/02/21 05:05:58 ق.ظ  | دلیل ویرایش: مشخص نشده است
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

Azam.pormaye		#8 ارسال شده : 1397/02/22 06:24:23 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, member تاریخ عضویت: 1394/12/17 ارسالها: 651 تشکرها: 7 بار 31 تشکر دریافتی در 31 ارسال		✅ دولت حضرت مهدى عليه السلام و موضوع رجعت : 🔸چنانكه در کتاب_دانيال به عناوين فوق اشاره كرده و سخنانى مرموز و نامفهوم كه فهمش را موكول به آن عصر درخشان نموده است نيز بيان كرده می فرمايد : ⬅️ "(1) در آن وقت سرور بزرگ ميكائيلى كه از جانب پسران قومت قائم است خواهد ايستاد، و زمان تنگنائى كه از بودن طوائف تا سر اين زمان نبوده است واقع شود، و در آن زمان قوم تو هر كس كه در كتاب مكتوب يافت شد نجات خواهد يافت. (2) و از خوابندگان در خاك زمين بسيارى بيدار خواهند شد بعضى جهت حيات_ابدى و بعضى از براى شرمسارى و حقارت ابدى ! (3) و دانشمندان مثل ضياى سپهر، و كسانى كه بسيارى را به راه صداقت رهبرى نمايند مانند كواكب تا ابد درخشان خواهند بود (4) اما تو اى دانيال كلمات را مخفى كن و كتاب را تا زمان انجام كار مختوم ساز تا زمانى كه بسيار گردش كرده علم زياد گردد ." 🔸و جاماسب نيز در كتاب خود جاماسب_نامه از زردشت در ضمن مطالبى كه راجع به پيمبران نقل مى كند، در مورد پيمبر اسلام صلى الله عليه وآله و دولت حضرت مهدى عليه السلام و رجعت گروهى از مردگان و... مى گويد: ⬅️ " پيمبر عرب ، آخر پيغمبران باشد كه در ميان كوههاى مكه پيدا شود، و بر شتر سوار شود، قوم او شترسواران خواهند بود، و با بندگان خود چيز خورد، و به روش بندگان نشيند و او را سايه نباشد، و از پشت سر مثل پيش رو ببيند، و دين او اشرف اديان باشد، و كتاب او باطل گرداند همه كتابها را، و دولت او تازيك يعنى‌ عجم، را بر باد دهد، و دين مجوس و پهلوى را برطرف كند، و نار سدير و آتشكده ها را خراب كند، و تمام شود روزگار پيشداديان و كيانيان و ساسانيان و اشكانيان . و از فرزندان دختر آن پيغمبر كه خورشيد جهان و شاه زمان نام دارد كسى پادشاه شود در دنيا به حكم يزدان كه جانشين آخر آن پيمبر باشد در ميان دنيا كه _مكه باشد و دولت او تا به قيامت متصل شود و بعد از پادشاهى او دنيا تمام شود و آسمان جفت گردد و زمين به آب فرو رود و كوهها برطرف شود و اهرمن كلان را كه ضد يزدان و بنده عاصى او باشد بگيرد و در حبس كند - و از خوبان و پيمبران گروه بسيار را زنده كند و زنده كند از بدان گيتى و كافران گروهى را." 🔹 برگرفته از کتاب_بشارات_عهدین 🔸نویسنده : آیت الله دکتر محمد صادقی تهرانی .
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

ali		#9 ارسال شده : 1398/02/02 02:00:41 ب.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, Administrators, member تاریخ عضویت: 1390/03/24 ارسالها: 1,949 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		امام زمان و حكومت جهاني صالحان در قران وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا مِنكمْ وَ عَمِلُوا الصلِحَتِ لَيَستَخْلِفَنَّهُمْ فى الاَرْضِ كمَا استَخْلَف الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ سوره نور اين آيه وعده جميل و زيبايى است براى مؤ منين كه عمل صالح هم دارند، به آنان وعده مى دهد كه به زودى جامعه صالحى مخصوص ‍ به خودشان برايشان درست مى كند و زمين را در اختيارشان مى گذارد و دينشان را در زمين متمكن مى سازد، و امنيت را جايگزين ترسى كه داشتند مى كند، امنيتى كه ديگر از منافقين و كيد آنان ، و از كفار و جلوگيري هايشان بيمى نداشته باشند، خداى را آزادانه عبادت كنند، و چيزى را شريك او قرار ندهند. پس در جمله ((وعد الله الذين آمنوا منكم و عملوا الصالحات )) كلمه ((من )) تبعيضى خواهد بود نه بيانى ، و خطاب در آن ، به عموم مسلمين است كه در ميان آنان ، هم منافق هست و هم مؤمن ، و مؤمنين ايشان نيز دو طايفه اند، يكى كسانى كه عمل صالح مى كنند، و گروه ديگر آنان كه عمل صالح ندارند، ولى وعده اى كه در آن آمده مخصوص ‍ كسانى است كه هم ايمان داشته باشند و هم اعمالشان صالح باشد و بس . ● مراد از استخلاف مؤمنين صالح العمل در زمين و مقصود از مستخلفين قبل از ايشان در آيه : ((وعد اللّه الذين آمنوا منكم و عملوا الصالحات ...)) و در جمله ((ليستخلفنهم فى الارض كما استخلف الّذين من قبلهم )) دو احتمال هست ، يكى اينكه مراد از استخلاف اين باشد كه خداى تعالى به ايشان خلافتى الهى نظير خلافت آدم و داوود و سليمان داده باشد، همچنان كه درباره خلافت آدم فرمود: ((انى جاعل فى الارض خليفه )) و درباره داوود فرموده : ((انا جعلناك خليفه فى الارض )) و درباره سليمان فرموده : ((و ورث سليمان داود)) كه اگر مراد از خلافت اين باشد، قهرا خلفاى قبل از ايشان خلفاى خدا، يعنى انبياى او و اوليايش خواهد بود، و ليكن به دليلى كه مى آيد اين احتمال بعيد است . احتمال دوم اينكه مراد از ((خلافت )) ارث دادن زمين به ايشان و مسلط كردن آنان بر زمين باشد، همچنان كه در اين معنا فرموده : ((ان الارض لله يورئها من يشاء من عباده ، و العاقبه للمتقين )) و نيز فرموده : ((ان الارض يرئها عبادى الصالحون )) كه بنابراين احتمال ،مراد از خلفاى قبل از ايشان مؤمنين از امتهاى گذشته خواهد بود، كه خدا كفار و منافقين آن ها را هلاك كرد، و مؤمنين خالص ايشان را نجات داد. توضيح اينكه وعده استخلاف در آيه ، جز با اجتماعى كه با ظهور مهدى (ع ) بر پا مى شود با هيچ مجتمعى قابل انطباق نيست آنچه از همه مطالب بر آمد اين شد كه خداى سبحان به كسانى كه ايمان آورده و عمل صالح انجام مى دهند، وعده مى دهد كه به زودى جامعه اى برايشان تكوين مى كند كه جامعه به تمام معنا صالح باشد، و از لكه ننگ كفر و نفاق و فسق پاك باشد، زمين را ارث برد و در عقايد افراد آن و اعمالشان جز دين حق ، چيزى حاكم نباشد، ايمن زندگى كنند، ترسى از دشمن داخلى يا خارجى نداشته باشند، از كيد نيرنگ بازان ، و ظلم ستمگران و زورگويى زورگويان آزاد باشند. و اين مجتمع طيب و طاهر با صفاتى كه از فضيلت و قداست دارد هرگز تاكنون در دنيا منعقد نشده ، و دنيا از روزى كه پيامبر (صلى الله عليه و آله ) مبعوث به رسالت گشته تاكنون ، چنين جامعه اى به خود نديده ، ناگزير اگر مصداقى پيدا كند، در روزگار مهدى (عليه السلام ) خواهد بود، چون اخبار متواترى كه از رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله ) و ائمه اهل بيت (عليهم السلام ) در خصوصيات آن جناب وارد شده از انعقاد چنين جامعه اى خبر مى دهد، البته اين در صورتى است كه روى سخن در آيه را متوجه مجتمع صالح بدانيم ، نه تنها حضرت مهدى (عليه السلام ) خواهيد گفت : طبق اين نظريه چه معنا دارد كه روى سخن را در زمان نزول آيه به ((الّذين آمنوا و عملوا الصالحات )) كند در حالى كه مهدى (عليه السلام ) آن روز نبود، (نه خودش بود و نه يكى از اهل زمانش ) در پاسخ مى گوييم : اين سؤال ناشى از اين است كه پرسش كننده ميان خطابهاى فردى با خطابهاى اجتماعى خلط كرده ، چون خطاب دو جور ممكن است متوجه اشخاص شود، يكى اينكه اشخاصى را مورد خطابى قرار دهند، بدين جهت كه خصوصيات خود آنان مورد نظر است ، ديگر اينكه همان اشخاص را مورد خطاب قرار بدهند، اما نه از اين جهت كه شخص خود آنان مورد نظر باشد، بلكه از اين جهت كه جمعيتى هستند داراى صفاتى معين ، در صورت اول خطاب از مخاطبين به غير مخاطبين متوجه نمى شود. و شامل آنها نمى گردد، نه وعده اش و نه وعيدش و نه هيچ چيز ديگرش ، و در قسم دوم اصلا اشخاص دخالتى ندارند، خطاب متوجه دارندگان صفات كذايى است ، كه در اين صورت به ديگران نيز متوجه مى شود. در آيه شريفه خطاب از قبيل خطابهاى دوم است ، كه بيانش گذشت و اغلب خطابهاى قرآنى كه يا مؤمنين را مخاطب كرده ، و يا كفار را از اين قبيل است ، و همچنين خطابهايى كه متضمن بدگويى از اهل كتاب و مخصوصا يهود است ، از اين قبيل است ترجمه تفسير الميزان جلد 15 صفحه : 216
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

ali		#10 ارسال شده : 1398/02/03 08:04:21 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, Administrators, member تاریخ عضویت: 1390/03/24 ارسالها: 1,949 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		آيات مرتبط با امام زمان و مهدويت در قران "روايتى در اين معنى كه آيه : ((ولقد كتبنا فى الزبور...(( درباره قائم آل محمد (عليهم السلام ) و اصحاب او است و در تفسير قمى در ذيل ((و لقد كتبنا فى الزبور من بعد الذكر(( فرموده : كتابهاى آسمانى همه ذكراند. و در ذيل آيه ((ان الارض يرئها عبادى الصالحون (( فرمودند: درباره قائم و اصحاب او است . و نيز فرمودند: زبور مشتمل بر پيشگويي ها و حمد و تمجيد و دعا بوده است . مؤلف : روايات در باب مهدى (عليه السلام ) و ظهور او و پر كردنش ‍ زمين را از عدل بعد از پر شدنش از ظلم و جور - چه از طرق عامه و چه از طرق خاصه و چه از رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) و چه از ائمه هدى (عليهم السلام ) - آنقدر زياد است كه به حد تواتر رسيده ، و اگر كسى بخواهد به آنها وقوف يابد، بايد به كتابهايى كه مظنه اين بحث در آنها مى رود مراجعه كند، و چنين كتابهايى در بين عامه و خاصه زياد است ." از تفسير الميزان
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

admin		#11 ارسال شده : 1399/07/01 09:09:19 ق.ظ
رتبه: Administration گروه ها: Administrators, Moderator, member تاریخ عضویت: 1391/10/20 ارسالها: 421 9 تشکر دریافتی در 9 ارسال		وعده ی الهی ایه ی 55 سوره نور،از ان چه کسانی است؟ بعضى آن را مخصوص صحابه پیامبر(صلى الله علیه وآله) دانسته اند که با پیروزى اسلام در عصر پیامبر(صلى الله علیه وآله)، صاحب حکومت در زمین شدند (البته منظور از ارض تمام روى زمین نیست بلکه مفهومى است که بر جزء و کل صدق مى کند). بعضى دیگر، اشاره به حکومت خلفاى چهار گانه نخستین مى دانند. بعضى مفهوم آن را چنان وسیع دانسته اند که این وعده را شامل تمام مسلمانانى که داراى این صفتند مى دانند. و گروهى آن را اشاره به حکومت مهدى(علیه السلام) گرفته اند که شرق و غرب جهان در زیر لواى حکومتش قرار مى گیرد، آئین حق در همه جا نفوذ مى کند،و ناامنى، خوف و جنگ از صفحه زمین بر چیده مى شود، و عبادت خالى از شرک براى جهانیان تحقق مى یابد. به هر حال حکومتى که تمام تلاش ها و کوشش هایش از جنگ و صلح گرفته تا برنامه هاى آموزشى، فرهنگى، اقتصادى و نظامى، همه در مسیر بندگى خدا، بندگى خالى از هر گونه شرک است میتواند مصداقی از ایه باشد. ذکر این نکته نیز لازم است که: معنى حکومت صالحان ،یعنى تمکین آئین حق و عبادت خالى از شرک، این نیست که: در چنان جامعه اى هیچ گنهکار و منحرفى وجود نخواهد داشت، بلکه مفهومش این است که نظام حکومت در دست مؤمنان صالح است، و چهره عمومى جامعه خالى از شرک، و گر نه، مادام که انسان داراى آزادى اراده است، ممکن است در بهترین جوامع الهى و انسانى احیاناً افراد منحرفى وجود داشته باشند. نتیجه این که: در هر عصر و زمان پایه هاى ایمان و عمل صالح در میان مسلمانان مستحکم شود، آنها صاحب حکومتى ریشه دار و پر نفوذ خواهند شد. و این که بعضى مى گویند: کلمه ارض مطلق است و تمام روى زمین را شامل مى شود و این منحصراً مربوط به حکومت مهدى(علیه السلام) است با جمله کَمَا اسْتَخْلَفْ... سازگار نیست; زیرا خلافت و حکومت پیشینیان مسلماً در تمام پهنه زمین نبود. به علاوه شأن نزول آیه نیز نشان مى دهد که: حداقل نمونه اى از این حکومت در عصر پیامبر(صلى الله علیه وآله) براى مسلمانان (هر چند در اواخر عمر آن حضرت) حاصل شده است. تفسیر نمونه.
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

ali		#12 ارسال شده : 1400/02/30 05:40:00 ب.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, Administrators, member تاریخ عضویت: 1390/03/24 ارسالها: 1,949 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		نظر مفسرین شیعه و سنی در خصوص ایه بقیه الله خیر لکم : ایا امام زمان مصداق این ایه است؟ در تفاسیر اهل سنت تعابیر مختلفی از "بقية اللَّه" شده است: آنچه از حلال، خدا پس از ایفای کیل و وزن باقی می گذارد؛ رزق خدا؛ طاعت خدا؛ بهره از خدا؛ رحمت خدا؛ وصیت خدا؛ ثواب خدا در آخرت؛ و در نظر داشتن خدا. فيه ثمانية أقوال: أحدها: ما أبقى الله بكم من الحلال بعد إيفاء الكيل و الوزن، خير من البخس، قاله ابن عباس. و الثاني: رزق اللّه خير لكم، روي عن ابن عباس أيضا، و به قال سفيان. و الثالث: طاعة اللّه خير لكم، قاله مجاهد، و الزّجّاج. و الرابع: حظّكم من اللّه خير لكم، قاله قتادة. و الخامس: رحمة اللّه خير لكم، قاله ابن زيد. و السادس: وصيّة اللّه خير لكم، قاله الرّبيع. و السابع: ثواب اللّه في الآخرة خير لكم، قاله مقاتل. و الثامن: مراقبة اللّه خير لكم، ذكره الفرّاء. زاد المسير في علم التفسير، ابن جوزى، ج 2 ص 396 مرحوم آیت‌الله مرعشی در کتاب شرح احقاق الحق مدارک دیگری نیز از کتب اهل سنت نقل فرموده‌اند: منهم العلامة الشیخ عبد الهادی الابیاری فی «العرائس الواضحة» [۷] قال: وعن ابی جعفر من خبر طویل: انه اذا خرج اسند ظهره الی الکعبة واجتمع الیه ثلاثمائة وثلاثة عشر رجلا من اتباعه، فاول ما ینطق بهذه الآیة: (بقیة الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین) ثم یقول: انا بقیة الله وخلیفته وحجته علیکم فلا یسلم علیه احد الا قال: السلام علیک یا بقیة الله فی الارض... و منهم العلامة المذکور فی جالیة الکدر [۸] روی الحدیث عن ابی جعفر بعین ما تقدم عن «العرائس الواضحة». از ایشان (کسانیکه از علمای اهل سنت این روایت را در کتب‌شان نقل کرده‌اند) علامه شیخ عبدالهادی ابیاری است که در کتاب العرائس الواضحة [۹] گفته است و از اباجعفر (امام باقر (علیه‌السلام)) روایتی است طولانی در مورد اینکه وقتی مهدی ظهور کند به کعبه تکیه داده ۳۱۳ نفر از طرفدارانش نزد وی جمع شده اولین چیزی که می‌خواند این آیه است که: (بقیة الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین) سپس می‌گوید من بقیة الله هستم و خلیفه او و حجت خداوند بر شما پس هرکس به وی سلام می‌کند می‌گوید سلام بر تو‌ ای بقیة الله...
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

farhang		#13 ارسال شده : 1401/12/17 11:27:27 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: member, Administrators تاریخ عضویت: 1390/02/31 ارسالها: 1,034 47 تشکر دریافتی در 28 ارسال		وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فِى الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الاَْرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّــلِحُونَ _…_105_ انبیا و به راستى و درستى در زبور - پس از يادواره(ى تورات و انجيل و ...) - نوشتيم: «زمين را بى چون بندگان شايسته ام به ارث خواهند برد.» _…_105_ بى گمان در اين جريان براى مردمان عبادت پيشه نويدى حتمى و رسا است. _…_106 _ و ما تو را جز رحمتى براى تمام جهانيان (در مثلث زمان) نفرستاديم. _…_107_ آيه 105 ـ اينجا جريان رجعت شايستگان در دولت جهانشمول اسلامى توسط قائم آل محمد عجل الله تعالى فرجه به ميان آمده، كه در برابرش آيه (95) بوده كه پيرامون رجعت ناشايستگان است. جاى جاى اين آيه مورد بحث است; نخست درباره زبور كه همان زبور معروف داود باشد، و ذكر هم تورات است كه بيانگر وجود اين بشارت در تورات و زبور مى باشد، البته اين خود حداقل تقدير است نسبت به بشارت ذكر و زبور و گرنه لفظ «زبور» تمامى كتاب هاى وحيانى را در بر دارد، و «الذكر» هم قرآن است، كه بَعدش اينجا بَعد رتبى است نه زمانى، و بالاخره بنابر احتمال نخستين: در مزمور (37) زبور در (40) آيه جريان بشارت بگونه اى مفصل آمده، و در اين ميان هفت بار وراثت ارض وجانشينى بندگان صالح از نا صالحان ياد شده، در اين ميان خود داود هم بر حسب آيه (38) زبور از فرمانداران اين حكومت جهانشمول در تحت سيطره ولى امر عجل الله تعالى فرجه ياد شده است. در معنايى وسيعتر مراد از زبور كل كتابهاى وحيانى است، چنانكه آياتى مانند "زبرالاولين" (26:196) بر اين مطلب گواه است، و اينجا كه زبور با (ال) ياد شده، داراى دو معنى است كه هم زبور داود و هم كل "زبر الاولين" را شامل است، ومقصود از ذكر قرآن است، كه در اينصورت اين بَعديت زبور بَعديت مقامى است ونه زمانى، چنانكه رسول اين ذكر حضرت محمد(صلى الله عليه وآله)برحَسَب آياتى (اول المسلمين) است، كه اول مقامى است و نه زمانى، و روى اين مبنا كتابهاى آسمانى در كل بيانگر اين بشارتند، و بگونه اى مختصر فهرست اين بشارتها از اين قرار است كه: در زبور داوود: مزمور (71) آيه (1 تا 20) مزمور 45 آيه (18) و اهو نودگات در يسناگاتها (48/2 تا 12) ويسناها(30/10) ويسناها (46/3) گرچه اين يسناها كتابهاى صدرصد وحيانى نيستند، ولى نقش گرفته از صُحُف ابراهيم(عليه السلام)مى باشند، كه در عين حال حالت التقاطى حقايقى را از اين قبيل در بر دارند. در سفر تكوين تورات (40/10) و در كتاب دانيال (2/44) و (7/27) و حبقّوِق (3/3 تا 6) و در كتاب اشعياء (11/9) و انجيل متّى (25/31 تا 46) و نيز ساير كتابهاى وحيانى كه تفصيلش در بشارات عهدين فارسى و رسول الاسلام فى الكتب السماويه عربى و در جاى جاى تفسير سى جلدى (الفرقان) آمده است. در هر صورت آيه (106) اين بشارت را بشارتى رَسا از براى پرستش كنندگان خدا و شايستگان دانسته، و در آيه (107) رسالت اخرين را بعنوان رحمت جهانى معرفى كرده، كه فعليت در رحمت جهانى ـ پس از اساس و شالوده محمدى اش ـ در دولت جهانى حضرت مهدى (عج) نمودار است، چنانكه آياتى مانند (25:1) و (38:87) رسالت قرآنى را يادواره همگانى و حقيقى براى كل مكلفان جهان وجود دانسته است، و تحقيق اين كليت جز در اين زمان شايسته نيست. تفسیر فرقان
		سیدکاظم فرهنگ
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

ali		#14 ارسال شده : 1402/12/20 09:29:55 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: Moderator, Administrators, member تاریخ عضویت: 1390/03/24 ارسالها: 1,949 تشکرها: 4 بار 29 تشکر دریافتی در 29 ارسال		آموزه انتظار، امید به ظهور جامعه قراني دین مبین اسلام، مانند سایر ادیان، آرمان های والایی دارد که مردم را به سوی آن می خواند و آنها را تبلیغ می کند. این آرمان های بلند بخش مرکزی و گوهرین دین را تشکیل می دهند و در واقع ذاتی دین هستند به گونه ای که بدون آنها دین هویت خود را از دست می دهد. امید و آرزوی دینداران تحقق این آرمانهاست و در نتیجه تلاش و کوشش همیشگی و خستگی ناپذیر آنان باید در مسیر رسیدن به آنها باشد. آموزه «انتظار»، که در متون دینی اسلام مورد تاکید قرار گرفته و عمده ادیان بزرگ جهان به صورت های مختلف آن را مورد توجه و تاکید قرار داده اند همین معنا و مفهوم اساسی را در خود دارد. آموزه «انتظار» از یک سو به معنای امید و آرزوی گشایش و آینده روشن است. همین امید و آرزوست که به زندگی انسانهای ستم دیده و محروم معنا می بخشد و آن را از پوچی و بیهودگی بیرون می آورد. انسانی که به یاس مبتلا شده و امید خود را از دست داده در واقع فلسفه زندگی را از دست داده است و شکست و نابودی چنین انسانی حتمی و مسلم است. چنین انسانی هرگز برای بهبود وضعیت خود و جامعه خود تلاش و کوشش نمی کند. آنگاه که ابر نا امیدی و یاس بر زندگی انسان ها سایه افکن شود آنان را به سستی و بی تفاوتی مبتلا می سازد. به همین جهت است که «انتظار گشایش» مهم ترین و برترین عمل دینی شمرده شده است(بحار الانوار، ج52، ص122). نا امیدی و یاس ازضعف ایمان ناشی میشود چنان که خداوند تعالی در قرآن مجید از زبان یعقوب(ع) نقل می کند که: «ای پسران من بروید و درباره یوسف و برادرش تفحص کنید و از رحمت الهی مایوس و نا امید نشوید، چرا که فقط کافران از رحمت الهی مایوس و نا امید می شوند»(یوسف/88). انسانی که به مبدا هستی ایمان دارد و همه هستی را در تحت قدرت موجودی متعال، که منشا و مبدا همه ارزش ها و کمالات است، می بیند، از هیچ قدرت دیگری نمی هراسد و هیچ مانعی نا امیدش نمی سازد و هیچ سختی و رنجی مانع تلاش و کوشش او نمی گردد. پس هیچ عمل دینی به اندازه «انتظار گشایش» ارزشمند نیست چرا که از یک سو نشان دهنده عمق ایمان است و از سوی دیگر خود منشا و مبدا زندگی نیکو و تلاش و کوشش در راه تحقق همه ارزش های والای انسانی است. بزرگ ترین آرمان دین ایجاد جامعه ای است که در آن نظام عادلانه ای برقرار باشد. خداوند تعالی هدف از بعثت انبیا را همین اقامه عدل و داد اعلام می کند:«همانا ما فرستادگان خود را با ادله ای روشن و واضح فرستادیم و با آنان کتاب و وسیله سنجش[عقل] را فرو فرستادیم تا مردم عدل وداد را بپا دارند»(حدید/26). آموزه «انتظار» اشاره به محقق شدن همین هدف بعثت انبیا دارد. روایات بسیار پرشماری در منابع اسلامی، اعم از منابع شیعه و اهل سنت، درباره ظهور شخصی از آل محمد(ص) وارد شده است به گونه ای که عده بسیار زیادی از عالمان دین در هر دو مذهب ادعای تواتر و قطعی بودن این روایات را کرده اند(سیره پیشوایان، ص697-700). آنچه در این روایات به صورتی روشن و برجسته آمده این است که دوره ای خواهد آمد که در آن عدالت برپا می شود و به کسی ظلم و ستم نمی شود و حق کسی از بین نمیرود. پیامبر خدا(ص) می فرماید: «مردی از خاندان من قیام می کند و زمین را که از ظلم و ستم پر شده از عدل و داد پر می کند(کنز العمال، ح38691؛ مسند احمد ابن حنبل، بیروت، دارالفکر، ج1، ص99). روایات به این مضمون بسیار متعدد و پرشمار است و ائمه اطهار سخنان زیادی در این باره دارند و روایات متعددی از رسول خدا(ص) در اینباره نقل کرده اند(سیره پیشوایان، ص694-695). امام علی(ع) : «کسی بر شما حکومت خواهد کرد که غیر از خاندان حکومت هاست، او عمال و روسای حکومت ها را بر اعمال بدشان کیفر خواهد داد...آن وقت عدالت گستری و روش پیامبر در عدالت را به شما نشان خواهد داد و کتاب و سنت را که پیش از آن مرده اند زنده خواهد ساخت»(نهج البلاغه، خ138). پس آموزه «انتظار» به معنای امید به ایجاد جهانی است که در آن ظلم و ستم نباشد و عدل و داد در آن پیاده شود و در آن حق هیچ انسانی زیر پا گذاشته نشود. از روایات اسلامی بر می آید که در آن نظام حقوق مردم مقدم بر هر چیز است: «سخنگویان دولت مهدی، از نخستین مرحله، در مکه، فریاد زنند: هر کس نماز فریضه خویش را، در کنار حجر الاسود و محل طواف خوانده است، و اکنون می خواهد نماز نافله بخواند، به کناری رود، تا حق کسی پایمال نگردد، و آن کسی که می خواهد نماز فریضه بخواند، بیاید و بخواند»(خورشید مغرب، ص43). پس کار اصلی مهدی(ع) پیاده کردن کتاب خدا و سنت پیامبر است که مهم ترین آنها عدالت و توجه به حقوق انسان هاست. او كتاب جديدي نمي اورد. وظیفه همه کسانی که خود را منتظر می دانند اجرای دستورات آنهاست. امام صادق(ع) در پاسخ به زراره که از تکلیف مردم در زمان غیبت پرسیده بود فرمود که مردم باید به همان تکالیفی که در کتاب و سنت آمده عمل کنند تا امام بر آنان ظاهر شود(کمال الدین، ص350، باب33، ح44). پس منتظر واقعی کسی است که تمام آرزو و هدف و تلاشش عدالت خواهی باشد و عدالت و حقوق مردم را بر هر چیز دیگر، حتی اعتقادات و اعمال دینی مقدم سازد. اگر مهم ترین واساسی ترین ویژگی حکومت آرمانی آینده عدل و داد و رعایت حقوق انسان هاست، پس حکومت و نظامی که هرگز دغدغه حقوق انسان ها را ندارد و به راحتی حقوق اولیه انسانها را نادیده می گیرد، هرگز نمی تواند خود را منطبق و در راستای آموزه انتظار بداند و اگر شعار این آموزه را می دهد در پی آن است که از این ابزار نیز مانند دیگر تعالیم دینی برای حفظ و ارتقای قدرت خویش استفاده کند. عبدالرحیم سلیمانی اردستانی
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

farhang		#15 ارسال شده : 1403/05/12 10:59:21 ق.ظ
رتبه: Advanced Member گروه ها: member, Administrators تاریخ عضویت: 1390/02/31 ارسالها: 1,034 47 تشکر دریافتی در 28 ارسال		دلیل قرانی کوتاه بر استمرار امامت مَا نَنسَخۡ مِنۡ ءَايَةٍ أَوۡ نُنسِهَا نَأۡتِ بِخَيۡرࣲ مِّنۡهَآ أَوۡ مِثۡلِهَآۗ أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءࣲ قَدِيرٌ 106 سوره بقره هر آيه اى را كه نسخ كنيم يا آن را از يادها ببريم، بهتر از آن يا همانند آن را مى‌آوريم.آيا ندانسته اى كه خدا بر هر چيزى تواناست‌؟ امام هم ایت و نشانه خدا هستند. طبق این ایه پس از امام یازدهم، خدا ایه و امام دیگری را میاورد. پس همواره امامی الهی داریم که ما انرا امام زمان مینامیم. استاد علی بزازی
		سیدکاظم فرهنگ
پروفايل كاربر نمايش تمام ارسالهاي كاربر نمایش قدردانی ها

کاربرانی که در حال مشاهده انجمن هستند

Guest (3)