تفسير و ترجمه و تدبر در سوره مدثر ياايهاالمدثر

سورة المدثر به ترتیب مصحف کنونی سوره ٧٤ وبه ترتیب نزول سوره ۲۳ قران می باشد شامل۵۶ آیه است با توجه به محتوای سوره جز سوره های مکی محسوب می شود دارای ۷ فراز می باشد

فراز اول ایات۱_۷

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم به نام خداوند بخشنده ی مهربان

یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿١﴾ای کسی که جامه به سرکشیده ای

قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿٢﴾برخیز پس بیم ده

وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿٣﴾وپروردکارت را پس بزرگ شمار

وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ﴿٤﴾ و جامه ات را پس پاکیزه گردان(علاوه بر طهارت جسمی کنایه ازتطهیر نفس)

وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿٥﴾ وآن پلیدی را پس دور کن (الرجز کنایه از آثار بت پرستی والودگیهای اخلاقی جاهلیت)
وَلا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿٦﴾ ومنت نگذار که زیاد شماری

وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ﴿٧﴾وبرای پروردگارت پس صبر پیشه کن

درب فراز اول:
بیان محدوده ای از رسالت به پیامبر اکرم ص؛(قیام، انذار، ابلاغ اشکار، صبر واسقامت) با تذکر از بدون منت وعجب از انجام انها نسبت به خدا وامتش

فراز دوم ایات ۸_۱۰

فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿٨﴾ پس هنگامیکه دمیده شود در شیپور
فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿٩﴾پس آن است درچنین روزی ، روز سخت
عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿١٠﴾بر آن کافران بدون آسانی

درب فراز دوم:
وقوع قیامت وبعثت انسانها با دمیدن صور دوم که آنروز برای کافران ومنکران قران روزی بس سخت است

فراز سوم ایات ۱۱_۱۷
ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿١١﴾ واگذار مرا وکسی که آفریدم تنهاوار( وحیدا هم می تواند صفت خالق باشد هم مخلوق)
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالا مَمْدُودًا ﴿١٢﴾وقراردادم برایش مال گسترده وفراوانی
وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿١٣﴾وفرزندانی را که حاضرانند
وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿١٤﴾وآماده کردم برایش یک نوع آماده کردنی
ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿١٥﴾سپس طمع دارد اینکه زیادکنم
کَلا إِنَّهُ کَانَ لآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿١٦﴾ چنین نیست همانا او بود برای آیات ما دشمنی
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿١٧﴾به زودی وادار می کنم اورا به بالا رفتن (از گردنه ی سخت)

درب فراز سوم :
مخالفت ودشمنی با ایات خدا گرفتاری دنیا واخرت را به دنبال خواهد داشت

فراز چهارم ایات ۱۸_۲۵
إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿١٨﴾همانا او اندیشید وسنجید
فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿١٩﴾پس مرده باد که چگونه سنجید
ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿٢٠﴾سپس مرده باد چگونه سنجید
ثُمَّ نَظَرَ ﴿٢١﴾سپس نگاه کرد
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿٢٢﴾سپس روترش کردوبشتاب رفت
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿٢٣﴾سپس پشت کردو تکبرورزید
فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿٢٤﴾ پس گفت نیست این (قران) مگر جادویی نقل شده
إِنْ هَذَا إِلا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿٢٥﴾نیست این مگر سخن انسانی

درب فراز چهارم:
مخالفان قران به روشهای گوناگون به مبارزه با قران اقدام کردند ومیکنند

فراز پنجم ایات ۲۶_۳۱

سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿٢٦﴾ به زودی وارد می کنم او را در دوزخ
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿٢٧﴾ وچه چیز آگاه کرد تو را چیست دوزخ
لا تُبْقِی وَلا تَذَرُ ﴿٢٨﴾ در حالیکه باقی نمی گذارد و نه رها می کند
لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿٢٩﴾بسیار تغییر دهنده برای پوست بدن
عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿٣٠﴾بر آن (دوزخ) ۱۹ (نگهبان) است

وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلا مَلائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلا هُوَ وَمَا هِیَ إِلا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿٣١﴾

وقرار ندادیم جهنمیان را مگر فرشتگانی وقرار ندادیم تعداد آنها را مگر آزمایشی برای کسانیکه کفرورزیدند ، تا یقین کنند کسانیکه داده شدند این کتاب وزیاد گردانند کسانیکه ایمان اوردند ایمانی را وشک نکنند کسانیکه داده شدند این کتاب را و مومنان .وتا بگویند کسانیکه در قلبهایشان بیماری هست وکافران چه چیز اراده کرد خدا به این مثل .اینچنین ، گمراه می کند خدا کسی را که بخواهد وهدایت کند کسی را که بخواهد ونمی دانند (تعدادو چگونگی) سپاهیان خدا را مگر او (خدا) ونیست آن مگر یاداوری برای بشر.

درب فراز پنجم:
جایگاه مخالفان ومناعدان قرآن دوزخی بسیار عذاب اور هست که ۱۹ کارگذار دارد بیان این تعداد آزمونی برای تقویت ایمان مومنان به قران ورهاکردن در انحراف مخالفان برای گمراهی بیشترشان است

فراز ششم ایا ۳۲_۳۷
کَلا وَالْقَمَرِ ﴿٣٢﴾چنین نیست سوگند به ماه
وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿٣٣﴾سوگند به شب آنزمانکه پشت کند
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿٣٤﴾ سوگند به صبح زمانیکه آشکار شود
إِنَّهَا لإحْدَى الْکُبَرِ ﴿٣٥﴾همانا آن هر آینه یکی از (نشانه های) بزرگ است
نَذِیرًا لِلْبَشَرِ﴿٣٦﴾بیم دهنده ای برای بشر
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿٣٧﴾
برای کسی که بخواهد از شما اینکه قدم پیش نهد(در کار خیر پیش قدم شود) یا (به سبب اعمال زشت) عقب بکشد

درب فراز ششم:
سوگند به نشانه های با عظمت خداوند دوزخ بیم دهنده ای است که می توتند بازدارنده از کارهای زشت باشد
فرازهفتم ایات۳۸_۵۶

کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿٣٨﴾هر جانی به انچه بدست اورده وارمدار است

إِلا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿٣٩﴾مگر اصحاب سعادت

فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٤٠﴾در باغهایی هستند ،از یکدیگر سوال می کنند

عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿٤١﴾از کسانی که گناه می کردند

مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿٤٢﴾چه چیز داخل کرد شما را در دوزخ

قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿٤٣﴾ گویند نبودیم از نمازگذاران

وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿٤٤﴾واطعام نمی کردیم بیچارگان را

وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿٤٥﴾ وبیهوده سخن می کفتیم با باطل گرایان

وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿٤٦﴾وتکذیب می کردیم روز قیامت را

حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿٤٧﴾تا اینکه رسید ما را یقین(مرگ)

فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿٤٨﴾پس سود نمی دهد ایشان را شفاعت آن شفاعت کنندگان

فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿٤٩﴾پس نیست برایشان از این پند دادن در حالیکه روی گردانانند

کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿٥٠گویی ایشان خرانی رم کننده اند

فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿٥١﴾ که فرارکرده اند از شیر

بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً﴿٥٢﴾بلکه می خواهد هر شخصی از ایشان اینکا داده شود نامه اعمالی سر گشاده

کَلا بَلْ لا یَخَافُونَ الآخِرَةَ ﴿٥٣﴾چنین نیست بلکه نمی ترسند این اخرت را

کَلا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿٥٤﴾چنین نیست همانا آن انذاری هست

فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿٥٥﴾پس هر کس خواهد پند گیرد آنرا۰

وَمَا یَذْکُرُونَ إِلا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿٥٦﴾

وپند نمی گیرند آن را مگر اینکه بخواهد خدا ، او شایسته تقوا وشایسته آمرزش است

درب فراز هفتم :
در روز قیامت انسانها دو دسته هستند گروهی اصحاب سعادت وگروهی اصحاب شقاوت این دو نوع زندگی در گرو اعمال دنیوی هر انسان است این اعمال اعم از نیک وناپسند در قران که کلام خداست ذکر شده ولی این پندها فقط برای کسانی سودمند است که شایسته مقام تقوا و آمرزش هستند

درس سوره :
پیامبر ص به رسالت از سوی خدا ارسال شده وبا قران واخلاق ورفتار خویش قیام به هدایت انها کرده ولی این هدایت به خواست خدا تنها شامل کسانی خواهد شد که شایسته تقوا وآمرزشند نه مخالفان ومعاندان ونتیجه ان زندگی آسوده برای مومنان وعذاب سخت برای معاندان در قیامت حتمی الوقوع هست

نکات مهم سوره:

۱_پیامبرص از سوی خداوند به رسالت انتخاب شده است

۲_پیام رسالتشان به صورت قران شامل ؛( قم فانذر)علنی کردن دعوت به صورت انذار در ابتدا چون آغاز کار دعوت با انذار کارامد تر از بشارت است (فربک فکبر)توحید. (فاثیابک فطهر) تقوا وپرهیزکاری ودامان از الودگیها پاک کردن. (والرجز فاهجر)دوری از پلیدیها ی چون بت پرستی. ( لا تمنن ولا تستکثر)خلوص در دین ونداشتن عجب با انجام وظایف وتکالیف رسالتی وفردی (وربک فاصبر)صبر وشکیبایی وپایداری اعم از امر رسالت وآزار مخالفان

۳_ وقوع قیامت وبر پا خواستن مردگان با دمیده شدن در صور آغاز می گردد واین روز برای کافران روز بسیار سختی هست

۵_ خداوند برای برخورد وحسابرسی کافران کافی هست

۶_ خداوند در دنیا نعمتهایش را بی دریغ در اختیار هنگان قرار داده ولی کافران ومخالفان به جای شکر گذاری عناد می ورزند

۷_ مخافان قران را سحر نامیدند زیرا به قول آنها به مانند جادو تاثیر شگرفی در مخاطبلن می گذاشت این بیانشان در ذهن مخاطب عاقل نوعی تایید قران ومعجزه بودنش را می تواند ایجاد کند (عدو سبب خیر شود)

۸_ ازمایشهای خداوند سبب تقویت ایمان مومنان وگمراهی بیشتر کافران می گردد زیرا مومنان معتقدند هر آزمایشی حقی است از سوی خداوندِ حق واعتقاد به حق بودن سبب ازدیاد ایمان می شود وعدم درک آن برای کافران به سبب عناد با حق ونشانه های خدا راهی به سوی ضلالت بیشترشان باز می کند ودر این گرداب باطل هر چه دست وپا می زنند (با باطل وبیهوده جلوه دادن ان حقیقت) بیشتر در منجلاب گمراهی فرومیروند

۹_نتیجه نوع تلاش انسانها در دنیا نمود عینی دارد در اخرت یا به صورت باغهایی به نام بهشت یا سقری به نام دوزخ

۱۰_ پیامبر ص فقط بشیر ونذیر است و هدایت فقط از طرف خداوند است وشامل حال کسانی می شود که با هدایتهای فطری تقوا پیش گیرند وبا خدا وپیامبرش وایاتش مخالفت وعن
اعناد نمی ورزند در نتیجه شایسته آمرزش وهدایت تانویه می گردند ودر اخرت جزء اصحاب الیمین می شوند

مترجم لیلا انصاری
قران آموحته روشهاي تدبر و فهم بهتر قران

كلمات كليدي:مدثر ذكري نذيرا

ترجمه و مفهوم برخي لغات سوره مدثر

🔰ﻭَﺍلرﱡﺟْﺰَﻓَﺎﻫْﺠُﺮْ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﺖ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰ، ﻗﺎﻃﻊ ﻭ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﺎﺵ، ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﺒﺐ ﻋﺬﺍﺏ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰ، ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﺖ (ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ) ﺑﭙﺮﻫﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﺒﻴﺢ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰ.

6- ﻭَ ﻟﺎ ﺗَﻤْﻨُﻦْ ﺗَﺴْﺘَﻜْﺜِﺮُ ﻓﻌﻞ «ﺗﺴﺘﻜﺜﺮ» ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺿﻢ ﺭﺍﺀ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ: ﺑﺎ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺛﻴﺎﺏ ﻭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ، ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﻨّﺖ ﻣﻨﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺭﻯ ﺑﻌﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻋﺠﺐ ﻧﮕﻴﺮﺩ، ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ «ﺗﺴﺘﻜﺜﺮ» ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ.

🔰ﺍﺭﻫﻘﻪ: ﺍﺭﻫﺎﻕ: ﻋﺎﺟﺰ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻭ ﻧﻴﺰ: ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺑﺎ ﺯﻭﺭ. ﺻﻌﻮﺩ: ﮔﺮﺩﻧﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺻﻌﺐ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ. ﻋﺒﺲ: ﻋﺒﻮﺱ: ﺗﺮﺵ ﺭﻭﻳﻰ ﻭ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺩﺭﻫﻢ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: «ﻋﺒﺲ ﻳﻌﺒﺲ ﻋﺒﻮﺳﺎ: ﺍﺫﺍ ﻗﺒﺾ ﻭﺟﻬﻪ» ﻋﺒﻮﺱ ﻭﺻﻒ ﻧﻴﺰ ﺁﻳﺪ ﻧﻈﻴﺮ ﻳﻮﻣﺎ ﻋﺒﻮﺳﺎ ﻗﻤﻄﺮﻳﺮﺍ» ﺩﻫﺮ/ 10


🔰ﻣﺪﺛﺮ: ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻛﺸﻴﺪﻩ. ﺍﺻﻞ ﺁﻥ ﻣﺘﺪﺛّﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎﺀ ﺑﻪ ﺩﺍﻝ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﻏﺎﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺩﺛﺎﺭ (ﺑﻜﺴﺮ ﺍﻭﻝ) ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻟﺒﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻛﺸﻨﺪ.
ﺭﺟﺰ: ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ ﺑﻪ ﺿﻢ ﻭ ﻛﺴﺮ ﺍﻭﻝ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﻟﺮﺯﺵ ﺍﺳﺖ، ﺭﺍﻏﺐ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻗﻪ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻗﺪﻣﻬﺎﻯ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﺭﺟﺰ ﺍﻟﺒﻌﻴﺮ». ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ ﮔﻨﺎﻩ، ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺑﺖ ﻣﻌﻨﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺷﻚ ﺑﺎﺷﺪ.

📚تفسیر احسن الحدیث

تَدَثَّرَ
[ د ث ر ]. ( فعل : خماسي لازم متعد بحرف ). تَدَثَّرْتُ ، أَتَدَثَّرُ ، تَدَثَّرْ ، مصدر تَدَثُّرٌ .
1 . :- تَدَثَّرَ الشَّيْخُ :- : لَبِسَ الدِّثَارَ .
2 . :- تَدَثَّرَ بِالدِّثَارِ :- : تَغَطَّى بِهِ ، تَلَفَّفَ بِهِ .
3 . :- تَدَثَّرَ الفَرَسَ :- : وَثَبَ عَلَيْهِ فَرَكِبَهُ .
4 . :- تَدَثَّرَ بِالْمَالِ :-: كانَ غَنِيّاً .
المعجم: الغني

اِدَّثَرَ
[ د ث ر ]. ( فعل : خماسي لازم . متعد بحرف ). اِدَّثَرْتُ ، أَدَّثِرُ ، مصدر اِدِّثَارٌ .
1 . :- اِدَّثَرَ بِسِلْهَامِهِ :- : تَلَفَّفَ بِهِ .
2 . :- يَتَدَثَّرُ بِمِعْطَفِهِ مِنَ البَرْدِ :- : يَحْتَمِي بِهِ .
المعجم: الغني

ادَّثَّرَ
ادَّثَّرَ / ادَّثَّرَ بـ يدَّثَّر ، فهو مُدَّثِّر ، والمفعول مُدَّثَّر به :-
• ادَّثَّر الشَّخصُ غطَّى جسمَه ، أو ألقى على جسده كِساءً يقيه من البرد :- { يَاأَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ . قُمْ فَأَنْذِرْ } .
• ادَّثَّر بالثَّوب : تلفَّف به وتغطَّى .
المعجم: اللغة العربية المعاصر

ویرایش بوسیله کاربر 1397/06/04 01:28:27 ب.ظ  | دلیل ویرایش: edit

نکات تفسیری متفاوت از سوره مدثر

عناصر همسنخ و ناهمسنخ

آیه های 4 و 5 هم می تواند همانطور معنی شودکه درترجمه آمده و هم می تواند معنی متعالی تر آن ها در نظر گرفته شود.
بعبارت دیگر واضح است که یک رهبر اجتماعی باید لباس نظیف به بر کند و از پلیدی ها دوری کند اما اگر اینطور معنی شود با سایر آیات نا همسنخ می شود.

«لباست را پاکیزه دار» کنایه است از اینکه کاملاً مراقب رفتارهای ظاهری خویش باش، و «از پلیدی دوری کن» تفسیرِ نصفه منفی آن است، یعنی در رفتارهای ظاهری تو چیز ناپسندی نباشد و نصفه مثبت آن که مطرح نشده می-تواند این باشد: «به رفتارهای ظاهری پسندیده رو کن»

از آیات آیات 11 تا 26 فهمیده می شودآوازه تعالیم پیامبر(ص) بلند شده بود و مردم گرایش مثبت پیدا کرده بودند و اگر مانعی در بین نبود خیلی ها دعوت آن حضرت را می پذیرفتند و این موضوع سران آن روز مکه را ترساند و لذا بسوی کسی که نوعی مرجعیت فکری و نفوذ کلام داشت رفته و از او خواستند با استفاده از نفوذ خود اثر مثبت آوازه تعالیم پیامبر(ص) را تا آنجا که بشود از بین ببرد، و از همین موضوع فهمیده می شود که هنوز کار به برخورد فیزیکی و آزار واذیت جسمانی پیروان پیامبر(ص) نرسیده بود.


از آیه 31 فهمیده میشود اهل کتاب (که ظاهرا به یهودی ها منطبق میشود) برای مخاطب های زمان نزول این آیات کاملا مفهوم بود، و لذا میتوان گفت از لحاظ جغرافیای سیاسی اهالی مکه را میشد به سه دسته مسلمانان و یهودیان و کافران تقسیم بندی نمود، و در این مرحله هنوز یهودیان با مسلمانان قرابتی داشتند، و خود کافران نیز، چنانکه از جمله فی قلوبهم مرض فهمیده میشود به دو دسته قابل تقسیم بودند : کافران معمولی و فعالان کفر.

آیه 31، بطور قطع در مدینه نازل شده است و این موضوع دلایلی به شرح ذیل دارد:

1- عبارت «فی قلوبهم مرض» به شهادت آیات بسیار زیادی از قرآن در مورد منافقین بکار می رود، ودر مکه، آن هم در سه سال اول نزول وحی، چنین کسانی نبودند.
اگر هم (با فرض نا معقول) تک و توکی بوده باشند، آن قدر نبوده که برای آنها عنوانی باز شود و آیه ای با این حجم درباره آنها نازل شود.

2- آیات این سوره سه – چهار کلمه ای است، و آیه 31 پنجاه و هفت کلمه است، یعنی حجمی نزدیک به 20 برابر آیات ما قبل و ما بعد خویش دارد، که چنین حجمی، حجم اغلب آیات مدنی است.

بنابراین خلاصه کلام این است:
ذکر تعداد برای ملائکه موکل بر «سقر» دو خاصیت دارد:
1- ازدیاد ایمان.
2- ظاهر کردن کفر و نفاق قلبی.
این دستاورد ما است که با آن پرانتز هم همخوانی دارد، همان پرانتزی که می-گوید (کذلک یضل الله من یشاء ویهدی من یشاء)
چنانکه دیدیم خداوند یکی از موارد «کذلک» را برای ما بیان کرده که همان ذکر تعداد برای موکلین جهنم باشد.

حالا این ذکر تعداد موکلین جهنم چیست که این خاصیت را دارد؟
عرض می کنیم که خداوند دو نوع علم دارد: یک نوع علمی که امکان دسترسی بشر به آن هست ، و یک نوع علمی که امکان دسترسی بشر به آن نیست.
یک مثال برای نوع اول این است که خداوند فرموده «... و یعلم ما فی الارحام...» این علم یک نوع علمی است که بشر می تواند به آن دسترسی پیدا کند، مثلاً امروز با کمک سونوگرافی می توان قبل از تولد جنسیت جنین را و بعضی چیزهای دیگر را فهمید.
یک مثال برای علم نوع دوم همین آیه است ، ما نمی توانیم به چیزهائی مانند قیامت و بهشت و جهنم و جن و ملائکه و عرش و کرسی و لوح و قلم و امثال آن علم پیدا کنیم ، همانطور که جنین نمی تواند راجع به این جهان علم پیدا کند.

بنابراین یکی از راه های اِعمال مکانیزم «یضل من یشاء ویهدی من یشاء» این است که خداوند گوشه ای از علم نوع دوم خود را ذکر می کند، و همان هم سبب می شود عدّه ای در ایمان خویش راسخ تر شوند و کفر و نفاق بقیه هم ظاهر شود.
لذا خود عدد 19 در اینجا اصلا اهمیتی ندارد ولی ما عدد 19 را می پذیریم فقط به این علت که قول خداوند است و هیچ راهی برای درک آن و اینکه چرا 18و یا 20 نیست نداریم ولی کفار و منافقان چون و چرا میکنند که چرا 19 تا و .......

نکته دیگری که هست که نمی توان از آن چشم پوشید این است که مکانیزم های درونی این گروه بندی های انسانی، نیز، بر حسب اقتضائات خویش، کنش و واکنش دارند.
مثلاً وقتی که کافران و منافقان می گویند منظور خدا از این مثل چه بود، خود این موضع گیری ، اهل کتاب و مومنان را به طرف تقویت ایمان سوق می دهد.

بنابراین استیقان اهل کتاب و ازدیاد ایمانِ مومنان را باید عکس العمل نوع برخورد کافر و منافق دانست، که هر یک به مقتضای شاکله خویش عکس العمل متفاوت بروز می دهد، یعنی اهل کتاب استیقان می کنند و مسلمانان ازدیاد ایمان.
حالا اگر فرموده بود 18 یا 20، بازهم همینطور بود، کما اینکه درباره آفرینش که فرموده «...فی سته ایام...» اگر می فرمود «...فی سبعه ایام...» چه اتفاقی می افتاد؟

هیچکس راهی برای استعلام حقیقت و واقعیت آن ندارد.

مومن هر چه از سوی خداوند بیاید رایکجا ودربست قبول می کند و کافر راجع به آن چون وچرا می کند.
لذا همین موضوع راجع به «سته ایام» و «سبع سماوات» و غیره و غیره هم هست.
ما راهی برای علم به این مفاهیم نداریم، چنانکه جنین هیچ راهی برای درک این جهان ندارد، اما می دانیم خداوندی هست که حق مطلق است و حقایقی را از طریق وحی به ما رسانده و قسمتی از علوم او قابل دسترسی است و قسمتی از علوم او غیر قابل دسترسی است،و ما راجع به علوم غیر قابل دسترسی یکجا ایمان می آوریم و کافر و منافق چون وچرا می کنند.

19نفر
در آیه 30 فرموده «اصحاب آن آتش» 19 تا هستند.
سوال: این نوزده تا، چه کاره¬اند؟آیا «هیئت مدیره» «اداره جهنم» اند؟
آیا «اعضاءستاد مرکزی مدیریت جهنم»اند؟
آیا کارگران جهنم اند؟
اینها را مشخص نفرموده و دلیلش را هم در ذیل تیتر «دقت روی آیه 31» دیدیم، و این را هم عرض کنیم که هیچ راهی برای درک این نوع موضوعات وجود ندارد. (مثال «جنین» و «این جهان» را مجددا یادآوری میکنیم!)

چرا نوزده؟
البته معقول نیست که تصور کنیم جهنم با آن خصوصیاتی که تا کنون در سوره های قبلی دیدیم فقط نوزده نفر کارگر داشته باشد.
قبلا هم عرایضی کرده ایم که این نوزده نفر شاید تعداد اعضاءهیئت مدیره یاتعداد ستاد مرکزی مدیریت آن بوده باشند و غیره و غیره.

از تفسير استاد گنجه اي

ویرایش بوسیله کاربر 1397/05/25 09:08:08 ق.ظ  | دلیل ویرایش: edit

سوره مدثر: اولین توصیه پیامبر به صبر هم چنین اولین حمایت خدا از قران در این سوره آمده است.در ادامه ایات خواهیم دید که مخالفان سرسخت پیامبر،با طرح و نقشه،تصمیم گرفتند قران را سحر و کلام بشر معرفی کنند تا الهی بودن این سخنان را نقض کرده و از اعتبار پیامبر در میان مردم بکاهند.
خداوند ضمن بیان نقشه و اقدام آنها،ضمن هشدار از عذاب سخت اخروی،بطور قاطعانه از قران حمایت کرده انرا از بزرگترین نشانه های الهی و مایه تذکر و انذار انسانها معرفی میکند.

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان

يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ {1}اى پوشاننده خود با عبا(کسا)
قُمْ فَأَنذِرْ {2}برخيز و (مردم مستعد) را بیم ده
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ {3}و پروردگار خود را بزرگ دار(بزرگتر از همه چیز و همه کس)
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ {4}و لباس خويشتن را پاكیزه كن
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ {5}و از پليدى دور شو
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ {6}و منت مگذار در حالیکه زیاد می پنداری
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ {7}و براى پروردگارت شكيبايى كن

✳️عصاره فراز آیات (1-7)ای پیامبر با توجه به این توصیه ها مردم را انذار کن و صبور باش

فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ {8}پس چون در صور دميده شود
فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ {9}آن روز [چه] روز ناگوار(سخت)ى است
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ {10}بر كافران آسان نيست
✳️عصاره دسته آیات( 8-10)قیامت بر کافران سخت و ناگوار است.

💢نکته:
آیات (8-37) یک فراز را تشکیل می دهند.
🔺دسته آیات 8-10 حالت مقدمه و بیان حکم کلی کافران در قیامت است.

🔻در دسته ایات 11-31 بطور مشخص به توصیف رفتار و اعمال یکی از مخالفین شاخص پیامبر و وحی به عنوان یکی از مصادیق شاخص کافران و نقشه او برای سحر خواندن قران اشاره میکند.
🔺نهایتا در ایات 32-37 نیز با بیانی کلی و قاطع در حمایت از الهی بودن قران،پاسخ ادعای مطرح شده توسط فرد مذکور را بیان میکند.

ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا {11}مرا با آنكه [او را] تنها آفريدم واگذار
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا {12}و دارايى بسيار به او بخشيدم
وَبَنِينَ شُهُودًا {13}و پسرانى آماده [به خدمت دادم]
وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا {14}و برايش [عيش خوش] آماده كردم
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ {15}باز [هم] طمع دارد كه بيفزايم

كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا {16}ولى نه زيرا او دشمن آيات ما بود
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا {17}به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى‏كنم
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ {18}آرى [آن دشمن حق] انديشيد و سنجيد
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ {19}كشته بادا چگونه [او] سنجيد
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ {20}[آرى] كشته بادا چگونه [او] سنجيد

ثُمَّ نَظَرَ {21}آنگاه نظر انداخت
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ {22}سپس رو ترش نمود و چهره در هم كشيد
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ {23}آنگاه پشت گردانيد و تكبر ورزيد
فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ {24}و گفت اين [قرآن] جز سحرى كه [به برخى] آموخته‏اند نيست
إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ {25}اين غير از سخن بشر نيست
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ {26}زودا كه او را به سقر در آورم
{وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ {27}و تو چه دانى كه آن سقر چيست
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ {28}نه باقى مى‏گذارد و نه رها مى‏كند
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ {29}پوستها را سياه مى‏گرداند

عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ {30}[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است

{وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاء وَيَهْدِي مَن يَشَاء وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ
وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ {31}

و ما کارگزاران آتش را جز فرشتگان نگردانيديم و شماره آنها را جز آزمايشى براى كسانى كه كافر شده‏اند قرار نداديم تا آنان كه اهل كتابند يقين به هم رسانند و ايمان كسانى كه ايمان آورده ‏اند افزون گردد و آنان كه كتاب به ايشان داده شده و [نيز] مؤمنان به شك نيفتند و(نیز) تا كسانى كه در دلهايشان بيمارى است و كافران بگويندخدا از اين وصف‏ كردن چه چيزى را اراده كرده است. اين گونه خدا هر كه را بخواهد بيراه مى‏گذارد و هر كه را بخواهدهدايت مى كندو[کیفیت و کمیت]سپاهيان پروردگارت را جز او نمى‏ داند}واين[آيات ما] جزتذكارى براى بشر نيست

✳️عصاره دسته آیات(11-31) ای پیامبرمخالفان عنودتوطئه گر و دروغپرداز علیه قران رابه من واگذارکه
که عذاب سختی در جهنم خواهند داشت.

كَلَّا وَالْقَمَرِ {32}نه چنين است [که قران سحر و سخن بشر است] سوگند به ماه
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ {33}و سوگند به شامگاه چون پشت كند
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ {34}و سوگند به بامداد چون آشكار شود
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ {35}كه آيات [قرآن] از پديدههاى بزرگ است
نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ {36}بیم دهنده بشر است
لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ {37}هر كه از شما را كه بخواهد پيشى جويد يا بازايستد

:عصاره دسته آیات (32-37)سوگند که قرآن مایه تذکرو هشدار بشر است نه سحر و قول بشر.

:عصاره فراز آیات (8-37) قرآن مایه تذکر و هشدار بشر است نه سحر و قول بشر .ای پیامبر مخالفان عنود توطئه گر و دروغپرداز علیه قران را به من واگذار که عذاب سختی در جهنم خواهند داشت.
:نکات:

1)در این فراز به ماجرای یکی از سران مخالفین پیام های وحی (که دیدیم تاکنون تمرکزش بر باور به معاد و ترک دنیا پرستی بود)اشاره دارد. این فرد که دارای مال و اولاد و امکانات مادی فراوان هم بوده،فردی متفکر و برنامه ریز بوده است،بهترین روش مقابله با رسوال الله را سحر معرفی کردن قران و بشری بودن قران تشخیص داده است.

2)کلمات عنیدا و استکبر که برای نخستین بار بکار رفته شدت دشمنی و تکبر این فرد را نشان میدهد.
3)خداوند جهت تایید و تثبیت رسولش،میفرماید که به او توجه نکن .مجازات او را به من واگذار که عذابی بسیار دردآور در اخرت دارد.

4)در ایه 17 به واداشتن این افراد به صعود از گردنه اشاره شد. پیش از این در سوره بلد هم لزوم تحمل سختی عبور از عقبه در دنیا
تاکید شده بود و سزای کافران به این امر،اتش فراگیر عنوان شده بود.

5)از آیه 27 تا آیه 30 توضیحات بیشتری در خصوص سقر و ایه 31 (بجز "وماهی الا ذکری للبشر")توضیح بیشتری از علیها تسعه عشر است و میتوان آنها را آیات فرعی نسبت به ایات قبل و بعد بحساب اورد.
لذا ضمیر هی در انتهای ایه 31 و نیز ضمیر ها در آیه 35 (انها لاحدی الکبر)به "ایاتنا "در آیه 16 برمیگردد.یعنی این ایات ما که ان فرد نسبت به انها عنود و کافر است،چیزی جز مایه تذکر و هشدار انسانها نیست.

6)تاملی در قسم های آیات(32-35)

الف)یک رابطه بین قسم و جواب قسم این است که همانگونه که ماه و توالی شب و روز از ایات الهی هستند،ایات قرآن هم نه تنها نشانه الهی بلکه از بزرگترین نشانه ها هست.

ب)رابطه قسم ها با ایات قبل را میتوان این گونه توضیح داد:
ای پیامبر از پشت کردن این گونه افراد ناراحت نشو و صبر کن و امیدوار باش.همانگونه که وقتی شب به ماه پشت میکند ،صبح روشنایی از راه میرسد.به کار گیری کلمه "ادبر"برای فرد مذکور در ایات قبل(آیه 23) و نیز برای لیل (در آیه33) موید این تشابه میتواند باشد.

كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ {38}هر كسى در گرو دستاورد خويش گرفتار خواهد ماند

إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ {39}بجز ياران دست راست

فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءلُونَ {40}در ميان باغها از يكديگر مىپرسند

عَنِ الْمُجْرِمِينَ {41}درباره مجرمان

مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ {42}چه چيز شما را در آتش [سقر] درآورد

قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ {43}گويند از نمازگزاران نبوديم

وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ {44}و بينوايان را غذا نمىداديم

وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ {45}با هرزهدرايان در سخنان باطل فرو میرفتیم (با اهل باطل همراهی و همنشینی میکردیم)

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ {46}و روز جزا را تکذیب میکردیم

حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ {47}تا اینکه (با مرگ و مشاهده عذاب) به یقین رسیدیم (که دیگر فایده ای ندارد)

فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ {48}از اين رو شفاعت شفاعت كنندگان به حال آنها سودى نمی بخشد

:عصاره فراز آیات(38-48) تکذیب جزای اخروی که در دنیا مایه غفلت از خدا و هم نوعان است،در آخرت سرنوشت سخت جهنمی را بدنبال دارد

نکات:

1)خوض در قران به معنای فرورفتن و غرق شدن در سخنان یاوه و لغو و نیز تمسخر ایات قران و افکار حق است و در اکثر موارد با کلمه"لعب"بکاررفته است:
ازجمله در سوره های معارج و زخرف "فذرهم یخوضوا و یلعبوا"،طور و انعام :" فی خوض یلعبون"،توبه"نخوض و نلعب"
در سوره مدثر هم با توجه به سیاق ایات سوره که به مخالفت با ایات قران و وحی اشاره دارد، ایه 45 میتواند بر همراهی و همدلی این افراد با سخنان و افکار و رفتار سران کفر در تمسخر و سحر شمردن قران و تکذیب معاد دلالت داشته باشد.

2-چهار دلیل عمده جهنمی شدن افراد در این ایات نام برده شده که عبارتند:
ترک و نماز و عبادت با خدا،ترک اطعام مساکین و توجه به هم نوعان ، همراهی باسخنان لغو و باطل منکران معاد و مستهزئین قران،و تکذیب روز جزا

3-توجه به هم نوعان و اطعام مسکین به کرات در سوره های قبلی از جمله فجر و بلد تاکید شده بود.تاکید بر نماز و زکات و انفاق بطور توامان نیز در سوره اعلی و ماعون بیان شده بود.

4- سه رفتار نخست که به عنوان دلایل جهنمی شدن مطرح شده،همگی از نتایج و آثار عدم اعتقاد به جزای اخروی است. برعکس ان نیز میتوان نتیجه گرقت که باور و اعتقاد به معاد ،مانع انجام این رفتار ها میشود.یعنی هم عبادت و توجه به خدا را درپی دارد و هم توجه به همنوع و هم ترک مجالس و محافل یاوه گویی و تمسخر ایات الهی. پیشتر هم در سوره ماعون از مصلینی که به هم نوعان کمک نمی کنند بشدت نکوهش شده بود و انرا نشانه عدم باور به معاد و جزای اخروی دانسته بود.


فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ {49}چرا آنها از تذكر روى گردانند {49}
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ {50}گويى گورخرانى رميدهاند {50}
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ {51}كه از مقابل شيرى فرار كرده اند {51}

بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَى صُحُفًا مُّنَشَّرَةً {52}بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانهاى از سوى خدا براى او فرستاده شود {52}
كَلَّا بَل لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ {53}چنين نيست كه آنان مىگويند (و بهانه می اورند) بلكه آنها از آخرت نمىترسند {53}

عصاره فراز آیات 49-53 :کافران چون به اخرت باور ندارند و رفتارهای مجرمانه دارند،از قران و ایات انذار دهنده از سرنوشت جهنمی شان فرار میکنند.وبرای این تکذیب خود بهانه میاورند

نکات:
آیه 49 مشابه آیه "فمالهم لایومنون "در سوره انشقاق است.در آنجا هم از عدم ایمان وکرنش انها در برابر قران انتقاد شده بود.
"و اذا قرِء علیهم القران لایسجدون.بل الذین کفروا یکذبون"

كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ {54}چنين نيست كه آنها مىگويند آن( قرآن )يك تذكر و يادآورى است {54}
فَمَن شَاء ذَكَرَهُ {55}هر كس بخواهد از آن پند مىگيرد {55}
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاء اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ {56}و هيچ كس پند نمىگيرد مگر اينكه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است {56}

عصاره فراز آیات 54-56:قران مایه تذکر است برای کسامی که بخواهند پند بگیرند.

نکته:
تذکره بودن قران به همراه عبارت"فمن شاء ذکره"تنها در سوره های عبس و مدثر بکار رفته است .در سوره عبس هم افراد دارای خشیت مستعد برای هدایت معرفی شدند و پیامبر را از صرف انرژی برای افراد مستغنی که خود را از هدایت بینیاز می بینند، بازداشت.هم چنین فعل"عبس"نیز تنها در همین دو سوره بکار رفته است.

عصاره فراز آیات 1-7:ای پیامبر با توجه به این توصیه ها مردم را انذار کن و صبور باش
عصاره فراز آیات 8-37: قرآن مایه تذکر و هشدار بشر است نه سحر و قول بشر .ای پیامبر مخالفان عنود توطئه گر و دروغپرداز علیه قران را به من واگذار که عذاب سختی در جهنم خواهند داشت.
عصاره فراز آیات 38-48: تکذیب جزای اخروی که در دنیا مایه غفلت از خدا و هم نوعان است،در آخرت سرنوشت سخت جهنمی را بدنبال دارد
عصاره فراز آیات 49-53 :کافران چون به اخرت باور ندارند و رفتارهای مجرمانه دارند،از قران و ایات انذار دهنده از سرنوشت جهنمی شان فرار میکنند.وبرای این تکذیب خود بهانه میاورند
عصاره فراز آیات 54-56:قران مایه تذکر است برای کسامی که بخواهند پند بگیرند.

درس سوره مدثر:قرآن برای تذکر و هشدار انسان هاست.منکرین روزجزا و قران،عذاب سخت اخروی دارند.ای پیامبر انها را به خدا واگذار و باصبوری مردم را انذار کن.

آقاي سيدكاظم فرهنگ

ویرایش بوسیله کاربر 1397/06/04 01:32:32 ب.ظ  | دلیل ویرایش: edit