در ایه ١١سوره حدید انفاق کنندگان را به "اجرکریم" نوید داد ودرایه١٢ مشخص میکند که این اجر کریم در چه روزی است.

مراد از نور تجسم نور ایمان است زیرا درانروز عقاید واعمال انسانها تجسم می یابد ودر نتیجه ایمان که همان نور هدایت است به صورت نور ظاهری وکفر که تاریکی مطلق است به صورت ظلمت ظاهری مجسم میشود.

ایه١٣：ولی منافقان که در تاریکی وحشتناک کفر ونفاق قرار گرفته اند فریادشان بلند میشود وملتمسانه از مومنان تقاضای نور میکنند. به انها گفته میشود اینجا جای تحصیل نور نیست،می بایست انرا از دنیایی که پشت سر گذاشتید از طریق ایمان وعمل صالح بدست می اوردید ،اما دیگر گذشته ودیر شده است.

ایه ١۴：اما دیوار حایل میان مومنان ومنافقان چنان نیست که مانع عبور صدا باشد"ینادونهم……"
منافقان صدا میزنند هم در دنیا با شما دریک جامعه می زیستیم وهم اینجا درکنار شما بودیم ،چه شد که از ماجداشدید وبه روح ورحمت الهی رفتید؟مومنان میگویند：در همه جاباهم بودیم وگاه همسایه هم بودیم ولی ازنظرمکتب وعقیده وعمل فرسنگها با یکدیگر فاصله داشتیم.

سپس در ادامه میگویند：ولی شما گرفتار خطاهای بزرگی بودید：ازجمله١)خود را به هلاکت افکندید"فتنتم انفسکم ".٢)وبه انتظار مرگ پیامبر نشستید"وتربصتم" ٣)ودر همه چیز شک وتردید داشتید"وارتبتم" ۴)وارزوهای دور ودراز فریبتان داد تا فرمان خدا فرارسید"وغرتکم الامانی…" ۵)وشیطان فریبکار شما رادربرابر خداوند فریب داد"وغرکم بالله…"

تهیه از خانم جهانی

ویرایش بوسیله کاربر 1393/10/05 08:30:36 ب.ظ  | دلیل ویرایش: مشخص نشده است

تفسیر آیه 13سوره حدید:

يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِن نُّورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ

ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺑﻪ ﻣﺆ ﻣﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﻧﻈﺮﻯ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻔﻜﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﮔﻴﺮﻳﻢ، ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ: ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻛﺴﺐ ﻧﻮﺭ ﻛﻨﻴﺪ!، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺩﻳﻮﺍﺭﻯ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺯﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﻭﻧﺶ ﻋﺬﺍﺏ!(13)

ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺷﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻴﻤﻪ ﺍﻯ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺷﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺩم ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ. ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﻣﻮﻣﻨﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻃﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﻧﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻠﻮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺳﻌﺎﺩﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺮﻛﺖ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺭﻓﺖ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ، ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﺕ ﻛﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺘﻨﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﺪﺍم ﻃﺮﻑ ﺑﺮﻭﻧﺪ.

(ﻭ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﻨﺪ)، ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺮﺩم ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺰﻭ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﻣﻮﻣﻨﺎﺕ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ، ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺷﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﻋﻘﺐ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ، ﺍﺯ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﻣﻮﻣﻨﺎﺕ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﻣﻬﻠﺘﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ، ﻭ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺶ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺯﻧﺪ.

ﻭ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:" ﻟﻪ ﺑﺎﺏ" ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺍﻳﻦ، ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺸﺒﻴﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﭼﻮﻥ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ (ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻔﺎﺭ ﻳﻜﺴﺮﻩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻗﻄﻊ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ)، ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺣﺠﺎﺑﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، (ﻳﻌﻨﻰ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻭ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺣﺘﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻟﺼﻠﺎﺡ ﮔﺮﮔﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻴﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ) ﻭ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻭﺿﻊ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﺭﺍ- ﻣﻤﺜﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﺍﻳﻦ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ، ﻭﺿﻊ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ، ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻧﺪ، ﻭ ﺳﺮ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻧﺪﺍﻣﺖ ﻣﻰ ﮔﺰﻧﺪ.

برخى از ویژگى هاى منافقین عبارت است از : 1 . ایمان ظاهرى دارند ; منافقان با زبان اظهار ایمان مى کنند ; ولى در دل آنان از ایمان خبرى نیست . (بقره/8) 2 . هر روز به رنگى در مى آیند و در میان هر جمعیتى با آن ها همصدا مى شوند ; به مؤمنان که مى رسند مى گویند : «ءامنّا» (ما ایمان آورده ایم )ولى هنگامى که با مخالفان رو به رو مى شوند ، مى گویند : «إنّامعکم » (ما با شماییم ) . (بقره/ 14) 3 . خود را عاقل و هوشیار و مؤمنان را سفیه و ساده لوح و خوش باور مى پندارند . (بقره /13) 4 . داعیه اصلاح طلبى دارند ; در حالى که مفسد واقعى هستند . (بقره/11) 5 . مردم را به «منکرات » تشویق و از «نیکى ها» باز مى دارند . (توبه/67)

6 . براى رسیدن به اهداف خود از راه خدعه و نیرنگ وارد مى شوند . (بقره/9) 7 . هنگامى که به نماز مى ایستند ، غرق کسالت و بى حالى اند . (از راز و نیاز با خدا لذت نمى برند) و عبادت و عمل نیکشان ریایى است . (نساء/142) 8 . جاسوسان کفار و در نهان مشوق آنان براى جنگ با مسلمانانند : «ألم نستحوذ علیکم و نمنعکم مِّن المؤمنین » (نساء/141) 9 . پیمان شکن و دروغگو هستند . (توبه/77) 10 . سوگند دروغ یکى از ابزار کار آنان براى گمراه ساختن مردم است . (توبه/56)

11 . فتنه گر و تفرقه افکنند . (توبه/47 ـ 48) . 12 . ظاهرى آراسته و زبانى چرب و فریبنده دارند : «و إذا رأیتهم تعجبک أجسامهم و إن یقولوا تسمع لقولهم » (منافقون/4) 13 . از افشا شدن انحرافات و نقشه هاى خود بیمناکند . (توبه/64) 14 . در فروترین درکات دوزخند و براى آن ها یاورى نخواهد بود .

ویرایش بوسیله کاربر 1393/10/08 08:32:39 ب.ظ  | دلیل ویرایش: مشخص نشده است

تفسیر آیه ۱۵ سوره حدید :
فَالْيَوْمَ لَا يُؤْخَذُ مِنكُمْ فِدْيَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْوَاكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلَاكُمْ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ
ﻟﺬﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻏﺮﺍﻣﺘﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ، ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﺘﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ.(15)
ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻛﻴﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻳﺎ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﻏﺮﺍﻣﺖ ﻣﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ، ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻳﺎﻭﺭ ﻭ ﺷﻔﻴﻌﻰ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻴﭽﻴﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﻭ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺗﻤﺎم ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ، ﻭ ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ 166 ﺑﻘﺮﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ:" ﻭَ ﺗَﻘَﻄَّﻌَﺖْ ﺑِﻬِﻢُ ﺍﻟْﺄَﺳْﺒﺎﺏُ".

" ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﻪ ﺩﺍﺩﻭﺳﺘﺪﻯ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﻭﺳﺘﻰ"" ﻳَﻮْمٌ ﻟﺎ ﺑَﻴْﻊٌ ﻓِﻴﻪِ ﻭَ ﻟﺎ ﺧُﻠَّﺔٌ" (ﺑﻘﺮﻩ 254).

" ﻧﻪ ﻋﻮﺿﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ"" ﻭَ ﻟﺎ ﻳُﺆْﺧَﺬُ ﻣِﻨْﻬﺎ ﻋَﺪْﻝٌ" (ﺑﻘﺮﻩ 48).

" ﻭ ﻧﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ"" ﻳَﻮْمَ ﻟﺎ ﻳُﻐْﻨِﻰ ﻣَﻮْﻟًﻰ ﻋَﻦْ ﻣَﻮْﻟًﻰ ﺷَﻴْﺌﺎً" (ﺩﺧﺎﻥ 41)" ﻧﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻜﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ"" ﻳَﻮْمَ ﻟﺎ ﻳُﻐْﻨِﻰ ﻋَﻨْﻬُﻢْ ﻛَﻴْﺪُﻫُﻢْ ﺷَﻴْﺌﺎً" (ﻃﻮﺭ 45).

" ﻭ ﻧﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﻯ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ"" ﻓَﻠﺎ ﺃَﻧْﺴﺎﺏَ ﺑَﻴْﻨَﻬُﻢْ ﻳَﻮْﻣَﺌِﺬٍ" (ﻣﺆﻣﻨﻮﻥ 101).

" ﻭ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ"" ﻛُﻞُّ ﻧَﻔْﺲٍ ﺑِﻤﺎ ﻛَﺴَﺒَﺖْ ﺭَﻫِﻴﻨَﺔٌ" (ﻣﺪﺛﺮ 38).

ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﺳﺖ، ﺣﺘﻰ ﺩﺍﻳﺮﻩ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﻪ ﺳﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺑﺎﻥ ﺑﻦ ﺗﻐﻠﺐ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﺍﻣﺎم ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ) ﺷﻨﻴﺪم ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺯﻧﻬﺎﺭ، ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻯ (ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﺭﺍﺯ) ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ، ﻛﻪ ﺧﺮﻣﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺗﺎﻥ ﺧﺮم ﻭ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ، ﻫﻤﻴﻦ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭ ﻋﻄﺎ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰ ﻭ ﺟﻞ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺗﺎﻥ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺭﺯﺵ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺭﺯﺵ ﺷﺪ، ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﻭﺭﺍﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﻤﺮﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ.

H.Y, [20.12.14 11:15]
خشوع وخشیت چیست؟

H.Y, [20.12.14 11:16]
سرویس مذهبی افکار نیوز- خشیت آن حالت نفسانی است که منشا آن ادراک و آگاهی به عظمت خدای متعال است و این حالت تنها برای کسانی که به جلالت حق اطلاع یافته و لذت قرب به خداوند را چشیده اند حاصل می شود، نمونه اش دانشمندانند که خدای متعال آنان را به حصول این حالت وصف نموده و می فرماید:« انما یخشی الله من عباده العلماء»۱ یعنی علماء و دانشمندان هستند که خشیت خداوند در دلهای آنان جای دارد.

بنابراین، خشیت، نوعی از خوف خاص است که گاهی خوف هم به آن گفته می شود.۲
نمونه بارز اهل خشیت امیر مؤمنان علی(ع) است که به نمونه ای از سیره عرفانی آن حضرت اشاره می کنیم:

ضراره بن ضمره یکی از یاران با وفای علی (ع) ضمن بر شمردن مناقب آن جناب در مجلس معاویه گفت: به خدا سوگند شبی از شب ها او را دیدم در حالی که تاریکی همه جا را فراگرفته بود و ستارگان غروب می کردند مانند انسان مار گزیده به خود می پیچید و با سوز و گداز به مانند غم دیده مصیبت زده گریه می کرد. در آن حال دیدم قطره های پیاپی اشک به گونه اش می ریخت و محاسن مبارک را به دست گرفته و دنیا را مخاطب ساخته می گفت

ای دنیا آیا به من اشتیاق داری؟و خود را به من عرضه نمودی؟ نه، زمان تو گذشته است، چرا که من در سه نوبت رابطه ام را باتو قطع نموده و از تو جدا شده ام (تو را سه طلاقه کرده ام) و اپ این پس حق رجوع برایم نیست. ای دنیا، زندگی تو کوتاه و ارزشت اندک و قدر و منزلت تو ناچیز است.
آه از کمی توشه و سفر طولانی و راه پر وحشت.۳

H.Y, [20.12.14 11:19]
تفاوت خشوع وخشیت الهی

H.Y, [20.12.14 11:19]
حضرت آيت ا... شيخ محمدتقي آملي درباره تفاوت بين خوف و خشيت الهي مي فرمايند: «بين خوف و خشيت فرق است خوف در موردي مي باشد که از انسان خطايي صادر شده باشد و از عاقبت کار خود اطلاع نداشته باشد، لذا مي ترسد. اما خشيت به معناي ترسيدن از مقام و از هيبت ذوهيبت است؛ و خداوند در قرآن کريم مي فرمايد:« انما يخشي ا... من عباده العلما»فاطر:۲۸ يعني به درستي که مي ترسند از خدا، بندگان عالم و عارف به خدا و نفرمود:انما يخاف ا...، به خاطر آن که ترس انبيا و ائمه و علما، از عظمت هيبت بوده، نه از قصور در وظايف بندگي.»

برگرفته از کتاب «باران فيض»- صفحه۱۰۰