┄═❁🍃❈🌸❈🍃❁═┄

پرسش:
علّت به کار بردن «ربّنا» در ابتدای اکثر ادعيه چیست؟؟

🌸پاسخ:

همه اين دعاها با «ربنا» است و کمتر با «يا الله» يا «الهي» مطرح است، براي اينکه انسان با «ربّ» خود کار دارد، با پروردگار خود کار دارد و با اين اسم کار دارد، گرچه همه «اسماي حسنا» برای ذات اقدس الهي است؛ ولي انسان وقتي بيماري دارد که نمي‌گويد «يا مميت»! مي‌گويد: «يا شافي»! با آنکه «شافي» همان «مميت» است و «مميت» همان «شافي» است؛ ما از اين راه با او رابطه برقرار مي‌کنيم، وگرنه آن جا هيچ فرقي بين اسماي او که بسيط محض است و همه «اسماي حُسنا» را يکجا دارد نيست، چون «إماته»‌ و شفاي او کنار هم است؛ ولي ما از اين راه که مي‌خوهيم تقرب پيدا کنيم مي‌گوييم، «يا شافي»! و ديگر نمي‌گوييم «يا مميت»! دعاهاي ما هم همين‌طور است، ما با ربوبيت او کار داريم؛ «الله» بودن او جامع همه اينهاست، ما با «الله» بودن او به خاطر آن رابطه ضعيف، آن استحقاق را نداريم که بگوييم «يا الله»! گاهي هم مي‌گوييم «يا الله»، چه اينکه بعضي از بزرگان هم که ديد وسيع‌تري دارند «يا الله» مي‌گويند؛ ولي معمولاً يک انسان نيازمند با ربوبيت «الله» کار دارد، با اين اسم حسن کار دارد، غالب ادعيه قرآني هم «ربّنا» است؛ ﴿ربّنا و أدْخِلْهُمْ جنّاتِ عدْنٍ الّتي‌ وعدْتهُمْ و منْ صلح مِنْ آبائِهِمْ و أزْواجِهِمْ و ذُرِّيّاتِهِمْ إِنّك أنْت الْعزيزُ الْحكيمُ﴾که ديگر رحيم و رئوف نفرمود.

📚 برگرفته از تفسیر تسنیم آقاے جوادی آملی

┄═❁🍃❈🌸❈🍃❁═┄

ویرایش بوسیله کاربر 1399/10/17 01:54:20 ب.ظ  | دلیل ویرایش: مشخص نشده است