logo
پر بازدید ترین عناوین تالار از ابتدا: مطالب زیبا با آیات (تعداد مشاهده:177909)    ایه 59 سوره احزاب(حجاب):زنان مسلمان،جلباب(روپوش) رابه بدن خود نزدیک کنند تا مورد اذیت قرار نگیرند (تعداد مشاهده:140783)    آیا زنان کفار که به اسارت مسلمانان در می آیند بر مسلمانان حلال میشوند و زناشویی با آنها اشکال ندارد (تعداد مشاهده:131757)    اوقات نماز های یومیه در قران (تعداد مشاهده:95672)      پر بازدید ترین عناوین سه ماه گذشته: تعصب ديني ، ممدوح يا مذموم؟ مفهوم تعصب چيست؟    ياد قيامت: عامل بازدارنده از هر گناه    دعاي مستمر براي عدم انحراف قلب پس از هدايت    تفقه در دين وظيفه همه است نه فقط علما. دين را با تحقيق بايد شناخت             

توجه

Icon
Error

Guest
#1 ارسال شده : 1402/05/01 09:26:36 ق.ظ
Guest

رتبه: Guest

گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 813

17 تشکر دریافتی در 16 ارسال

⁉️ چرا انسان را بشر نامیده‌اند؟

لفظ «بشر» همانند لفظ «انسان» در آیات قرآن مجید به صورت عام به فرزندان حضرت آدم، اطلاق می‌شود.

«بشر» در لغت برگرفته شده از واژه «بشره» به معنای ظاهر پوست است و انسان به واسطه پوست بدنش به بشر نامبردار شده است. (راغب اصفهانی: مفردات الفاظ القرآن، ص ۱۲۴). مقصود از «بشر» ظاهر و پیکر انسان است که به هنگام مرگ متلاشی می گردد.

انسان به خلاف سایر پستانداران که مو و پشم یا کرک، بدنشان را پوشانده است، پوست بدن او از میان مویها آشکار و نمایان است.

در ایات قرآن کریم، لفظ انسان و بشر به معناى عام است و آدمیان را هم می توان بشر نامید و هم انسان.

تفاوت واژه بشر و انسان

مقصود از «بشر» ظاهر و پیکر آدمی است که با مرگ متلاشى مى‏شود اما مقصود از «انسان» فضائل اخلاقى، روح خدایى و مقام خلیفة‏اللهى اوست.

بر این پایه منظور از انسان؛ باطن، نهاد، انسانیت و عواطف اوست و آدمى را نسبت ‏به فضائل، کمالات و استعدادهایش «انسان‏» نامیده‏اند و نسبت ‏به جسد و ظاهر بدنش «بشر».

بنابراین بشرهاى قبل از حضرت آدم (ع) را به استناد آیات قرآن نمى‏توان انسان نامید؛ زیرا متصف به فضائل اخلاقى، کمالات و مقام خلیفة‏اللهى نبوده‏اند ولی کاربرد لفظ «بشر» در مورد آنها صحیح است.

فرزندان حضرت آدم(ع) را هم مى‏توان بشر نامید و هم انسان.


براى روشنتر شدن این مطلب، به آیاتی از قرآن کریم اشاره مى‏شود:

۱) «يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ‏» (بقره / ۳۵) منظور از آدم، اسم خاص، اولین انسان یا بشر موحد است.

۲) «إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ طين‏‏» (ص / ۷۱) منظور از بشر، ظاهر و پیکر انسان است.

۳) «خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعيفا» (نساء / ۲۸) عواطف، فضائل اخلاقى و حالات روحى انسان مورد نظر است.

در ماجراى داستان حضرت یوسف علیه السلام چون زنان مصر شیفته و دلباخته جمال ظاهرى حضرت یوسف شدند، قرآن واژه بشر را به کار برده است «ما هذا بَشَراً»گ (یوسف / ۳۱)؛ این انسان نیست، بلکه فرشته است‏» قرآن نگفته است «ما هذا انسانا».

همین‏طور پیامبر اسلام (ص) از جهت ظاهر و قواى بدنى همانند سایر انسانها بوده است اما از لحاظ فضائل اخلاقى و کمالات چنین نیست، بلکه بسیار بالاتر و برتر بود. پس وقتى قرآن مى‏فرماید: «إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُم‏‏» (کهف/ ۱۱۰) پیامبر در بشریت و جسد و پیکر همانند مردم است، نه در انسانیت و کمالات و فضائل.

خلاصه بحث:
واژه «بشر» مخصوص آن افرادى است که قبل از حضرت آدم (ع) بوده اند، واژه «آدم‏» اسم خاص براى نخستین بشر موحد و دو واژه «انسان‏» و «بشر» مخصوص حضرت آدم (ع) و اولاد اوست که مستقل و غیر متحول از بشر اولیه است.

كانال نشر نجم الهدا

کاربرانی که در حال مشاهده انجمن هستند
Guest
جهش به انجمن  
شما مجاز به ارسال مطلب در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ارسال پاسخ در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به حذف مطلب ارسالی خود در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ویرایش مطلب ارسالی خود در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ایجاد نظر سنجی در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به رای دادن در این انجمن نمی باشید.

قدرت گرفته از YAF 1.9.6.1 | YAF © 2003-2024, Yet Another Forum.NET
این صفحه در مدت زمان 0.081 ثانیه ایجاد شد.