به نام خدا

در ایات و سوره هایی از قران کریم به صحبتها و افعال جن و جنیان اشاره شده است.

هم جنین یک سوره به نام سوره الجن در قران وجود دارد.

در این صفحه به ارایه ایات مرتبط با اجنه پرداخته خواهد شد.

در قران اشاره شده که در ملک عظیم سلیمان،جنیان هم تحت امر ایشان بوده اند.از جمله در سوره سبا



فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ {14}

پس چون مرگ را بر او مقرر داشتيم جز جنبنده‏اى خاكى [=موريانه] كه عصاى او را [به تدريج] مى‏خورد آنها از مرگ او آگاه نگردانيد پس چون [سليمان] فرو افتاد براى جنيان روشن گرديد كه اگر غيب مى‏دانستند در آن عذاب خفت‏آور [باقى] نمى‏ماندند {14}

این ایه چند نکته را میرساند:

1- اینکه جنیان تا زمان خرده شدن عصا و افتادن سلیمان،نفهمیده اند که او مرده
نشان میدهد سطح هوشی و ادراکی جنیان پایین تر از انسانهاست.

چون انسانهای معمولی حداکثر تا ساعتی بعد از انکه فردی ثابت بماند،می فهمند که مرده .

2-بکار رفتن غیب در اینجا نشان میدهد که غیب هم نسبی است.و برای هر طبقه از موجودات،موارد خارج از فهم متعارف انها را شامل میشود.
برای ما انسانها مراد همان امور غیر محسوس و اخرت و ملکوت و ... است.
برای جنیان ،فهمیدن مرگ سلیمان هم در زمره غیب است

و البته ایه در هدف خود بسیار موفق بوده که این جنیان با این توصیفات
چگونه میتوانند به غیب اسمانها مطلع باشند یا پیامبر را در سخنانش ،یاری داده باشند.


از نکات جالب دیگر سوره سبا،این است که در همین سوره که این داستان نقل شده
جمله ما بصاحبهم من جنه در دفاع از پیامبر و رد اتهام مشرکین بیان شده است.

نکته دیگر انکه سوره هایی که در انها جن زیاد تکرار شده،در محدوده زمانی نزدیک به هم نازل شده اند که تابعی از شرایط اجتماعی ان مقطع بوده است.

کلمات کلیدی:جن اجنه جنیان سلیمان

جن چيست؟تفاوتها و شباهتهاي انسان و جن چيست؟ نعمتهاي جنيان در سوره رحمان كدام است؟ تفسيري متفاوت از فباي الاء ربكما تكذبان در سوره رحمان

جِن چیست؟ بخشي از تفسير سوره رحمان

طبق مطالب آیه 14 سوره رحمان اصلِ وجودیِ جن با ما تفاوت دارد، ما، و جهانی که می شناسیم، از «مادّه» (عناصری که در جدول مندلیف لیست شده اند) به وجود آمده ایم، اما جن به تعبیر آیه 14 از چیزی بوجود آمده که (قاعدتا) باید بیرون از لیست مندرج در جدول مندلیف باشد و ظاهرا می باید به همین دلیل باشد که جن و ملائکه و روح را نمیتوانیم حس کنیم، نه چشم ونه دوربین ها ونه میکروسکوپ ها که ادامه چشم ما هستند، ونه سنسور های دقیق دیگر، تا کنون آنها را حس نکرده و گزارش علمیی در این مورد ثبت نشده، گرچه خیالبافی (از جنس «هری پاتر»ی و «جن گیر»ی وغیره و غیره) زیاد است.

ظاهرا می باید منشاء وجودیِ جن چیزی باشد که در فیزیکِ ذراتِ بنیادی به آن «ضد مادّه» میگویند.
در هر حال جنّ وجود دارد زیرا در قرآن وجودشان صراحتا مهر تایید دارد و برایشان صفاتی ذکر شده، همانطور که برای ملائکه و روح شده است.

از جمله صفاتشان این است که مانند انسان با شعورند و صاحب منطق می باشند و از همه مهمتر اینکه مانند انسان صاحب اختیارند.

منابع مطمئنی که اطلاعاتی از آنها بما میدهد یکی همین سوره رحمان است و نیز سوره جن و نیز آیات 29 تا 31 سوره احقاف ونیز آیات دیگری در اینجا و آنجای قرآن – مثلا آیه های 27 سوره حجر و 112 و 128 و 130 انعام و 12 و 14 سباء و 17 و39 نمل و 88 اسراء وغیره – است.

توافق ها و تفاوت های انسان وجن در مقابل نعمت ها

اگر سخن ما راجع به اختلاف ذاتیِ انسان و جن صحیح باشد - که ظاهرا بر اساس آیه 15، صحیح هم هست – واضح است که استفاده این دو نوع موجود نمیتواند یکسان باشد.

واضح ترین موارد تفاوت ها در مورد نعمت های ردیف 9 و 10 است که جن نمیتواند از آنها استفاده کند زیرا نعمت های مذکور با ذات مادّیِ انسان تناسب دارد. ما غذاهای مذکور را که از جنس مادّه (عناصر جدول مندلیف) است تغذیه نموده و آنها را تبدیل به جزئی از وجود خویش میکنیم. اما جن که اساسا موجودی مادّی نیست چگونه غذای مادّی را تبدیل به وجود غیر مادّی خویش کند؟

لذا در اینجا به این نکته میرسیم که خداوند از آن لحاظ غذاهای انسانی را برای جن نیز نعمت قلمدادکرده که میدانسته عده ای از انسانها با درک اِشکال پیش گفته متوجه این نکته خواهند شد که منظور خداوند این بوده که ای انسانها! کدام نعمت غذائیِ پروردگارتان را تکذیب میکنید و ای جنّیان! شماهم که نعمت های غذائیِ مشابهی (منتها از جنس ضدّ ماده که عملکرد آنها در وجود شما مانند عملکرد غذاهای مادی در وجود انسان ها است) دارید کدام نعمت های غذائی پروردگارتان را تکذیب میکنید؟

چون خداوند میدانسته که عده ای از انسانها و جنیان باشعور میباشند از اینهمه توضیحات صرفنظر کرده و با آنهمه تکرار ترجیع بند، فقط به جلب توجه آنها که سبب حرکت فکرشان خواهد شد پرداخته است.
بنا براین معنی «فبای آلاء ربکما تکذبان» این خواهد بود که «ای انسانها و ای جنیان! پس کدامیک از نعمتهای پروردگارتان که نمونه مادّیش را برشمردم ونمونه ضد مادّیش را که از دسترسی فکر انسانها خارج است برنشمردم ولی شماکه دارید استفاده میکنید میدانید چه میگویم را تکذیب میکنید؟»

، به نظر می آید تا کنون هیچ مفسری به این فکر نیفتاده که چرا خداوند اینهمه ترجیع بند «فبای آلاء ربکما تکذبان» را تکرار فرموده! اینهمه تکرار؟ آنهم بی جهت؟ آنهم توسط کسی که حکیم مطلق است؟

تکرار زیاد ترجیع بند فوق مارا به این نتیجه میرساند که نعمت های برشمرده، نعمتهای هر دو نوع از موجودات است. یعنی اینکه منظور از دو مشرق، مشرق آدمیان و مشرق جداگانه جنیان است، و دو دریائی که با هم مخلوط نمیشوند دریاهای آدمیان (که در نقشه های جغرافیایی با جزئیاتش می شناسیم) و دریاهای جنیان (که هیچ اطلاعاتی از آن نداریم) است.
خلاصه اینکه جنیان هم مانند ما زندگی های کاملی دارند و در مشرق ومغرب خویش اند و در دریاهای خویش کشتی رانی میکنند و استخراج گوهر های خویش را دارند واین دو نوع زندگی مفصل و کامل هیچ تداخل و تزاحمی ندارد.

جن در سوره رحمن:

مرج به معنی روانه ساختن است و مارج من نار آن چیزی است که از لبه آتش روانه(جدا) می شود و آن در واقع طیف اشعه مادون قرمز است که از شعله گسیل می شود.

از لغت نامه نرم افزار تنزیل، مرج را به معنای روانه شدن و آزاد شدن رو از این فعل برداشت کردم

این هم معنایی که در التحقيق فی کلمات القران نوشته

مرج: اصل الواحد در ماده، إرسال و إطلاق (رها كردن) در جريان طبيعي چيزي و تنحيه (كنار زدن) آن از قيدهاست و از مصاديق آن: جاري ساختن آب دريا در زمين (مرج) و رها كردن چهارپا در چراگاه (مرج دابته:خلّاها) و اطلاق انگشتر بر انگشت و مقيد نكردن آن (مرج الخاتم في الاصبع:قلق) و آزادي و بي قيدي در حفظ امانتها، عهدها و عدم تقيّد به ويژگيهاي وفا (مرجت الامانات: اختلطت و اضطربت) است و امر مَريج؛ چيزي است كه مقيد و محدود نباشد تا جايي كه به اشتباه و آشفتگي بينجامد

در اینصورت آیا اسم فاعل مرج یعنی مارج را می توان" ارسال شده" یا " روانه شده" ترجمه کرد یا " ارسال کننده و روانه کننده" صحیح است؟


اگر روانه شونده صحیح باشد ، همان نور ساطع شده از آتش خواهد بود که بیشتر آن اشعه مادون قرمز است این اشعه قابل دیدن نیست ولی گرمای آن موقع نگاه به آتش از هر فاصله ای در صورت حس می شود.
قدرت خدا از این اشعه جانداری ساخته،که چون نور حرکت می کند.
همچنانکه از خاک موجودی چنین آراسته ساخته است.

ولی اگر روانه کننده باشد، جواب پلاسما یا الکترون های شعله خواهد بود.

( توضیح آنکه جنس شعله هیچکدام از حالتهای ۳ گانه ماده نیست،بلکه حالت چهارمی بنام پلاسما است که نوعی گاز یونیزه عاری از الکترون است .مثلا گاز چراغ نئون و مهتابی و رعد و برق و شفق قطبی و در واقع حالت ۹۰٪ ماده گیتی حالت پلاسماست.
الکترون ها هم با جذب انرژی به مدار دورتر اتم رفته و موقع بازگشت به مدار قبلی آن انرژی را بصورت یک فوتون نور آزاد می کنند)


اگر از تکرار آیه فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ از آیه ۱۶ به بعد صرفنظر کنیم و آیات قبل و بعد را بهم وصل کنیم، متوجه می شویم صحبت درباره انسان و جن است :


ﻭ ﺟﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻣﻴﺰﻩ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ .(١٥)
خداوند دو مغرب و دو مشرق(۱۷)
[معلوم می شود طلوع خورشید برای جن و انس همزمان نیست زیرا جن نور مادون قرمز خورشید را می بیند و ما طیف مریی نور را که اینها بخاطر نوع اشعه از زاویه های متفاوتی طلوع می کنند و بنابراین دو مشرق و دو مغرب ایجاد می کنند]

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ
ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎﻫﻢ ﺗﻠﺎﻗﻲ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ;(١٩)
[ دریای انسانها و جنیان که در تلاقی باهم هستند]

بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ
ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ[ طایفه جن و انس] ﺣﺎﻳﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ (٢٠)

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ

ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﻟﺆﻟﺆ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ .(٢٢)
[انسانها و جن های عابد کامل]


وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ
ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﻛﺸﺘﻲ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﺩﺑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﭼﻮﻥ ﻛﻮﻩ ﻫﺎﺳﺖ .(٢٤)
[ ال برای دریای معرفه یا آشنا یعنی دریای انسانهاست و مفهوم آیه می رساند که امامان و پیامبران فقط از دریای انسانها هستند]

و الی آخر ..

ارسالی در گروه تلگرامی قران پویان