قرآن کریم، با همه ی کتاب های آسمانی دیگر، در جهاتی هم چون آسمانی بودن، نور و رحمت و هدایتگری مشترک است؛
چنان که خود می گوید: «... قدجائکم من الله نور و کتاب مبین یهدی به الله من اتّبع رضوانه سبل السلام و ...» [المائده / 15 و 16]: به راستی از ناحیه ی خدا، نوری و کتابی روشنگر آمده است. خداوند به وسیله آن هر که را در پی خشنودی او باشد، به راه های سلامت هدایت می کند.

و درباره ی تورات می فرماید: «انا انزلنا التوریه فیها هدی و نور...» [المائده / 44]: ما تورات را نازل کردیم که در آن هدایت و نوری است...

و درباره ی انجیل نیز فرموده است: «و آتیناه الانجیل فیه هدی و نور...» [المائده / 46]: و به او (عیسی بن مریم) انجیل را دادیم که در آن هدایت و نوری است.

پس هر سه کتاب آسمانی- قرآن، انجیل و تورات- از ناحیه ی خداوند، کتاب نور و هدایتند. اما در این میان، قرآن کریم ویژگی هایی دارد که آن را از سایر کتاب های الهی ممتاز می کند. مهم ترین این ویژگی ها سه امر است:

اول : جهانی و جاودانه بودن قرآن کریم[الاعراف / 158 ، الانعام / 19 و...]

قُلِ اللّهِ شَهِيدٌ بِيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَذَا الْقُرْآنُ لأُنذِرَكُم بِهِ وَمَن بَلَغَ

دوم : معجزه بودن آن[العنکبوت / 51 و ...]

وَقَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿۵۰﴾

فولادوند: و گفتند چرا بر او از جانب پروردگارش نشانه‏ هايى [معجزه‏ آسا] نازل نشده است بگو آن نشانه‏ ها پيش خداست و من تنها هشداردهنده ‏اى آشكارم

أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَى عَلَيْهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرَى لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿۵۱﴾

فولادوند: آيا براى ايشان بس نيست كه اين كتاب را كه بر آنان خوانده مى ‏شود بر تو فرو فرستاديم در حقيقت در اين [كار] براى مردمى كه ايمان دارند رحمت و يادآورى است

سوم : محفوظ بودن آن به حفظ الهی و با وعده ی خدای رحمان[الحجر / 9].

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿۹﴾

فولادوند: بى‏ ترديد ما اين قرآن را به تدريج نازل كرده ‏ايم و قطعا نگهبان آن خواهيم بود


ویژگی اعجاز از شاخصه های بزرگ قرآن کریم است. توضیح این که : کتاب های پیشین به عنوان سند نبوت پیامبران مطرح نبوده اند و پیامبران الهی برای اثبات رسالت خود بر دلیل دیگری تکیه داشته اند.

رسالت حضرت موسی بن عمران(ع) درآغاز با دو «آیت» و «برهان» رسمی از ناحیه ی پروردگار قرین گردید که بعدها هفت آیت دیگر بر آن ها افزوده گشت[الاسراء / 101].

و حضرت عیسی بن مریم(ع) به روح القدس مؤیّد گردید[البقره / 87] و اعلام کرد که: «من با اذن خدای رحمان نابینای مادرزاد و بیماری پیسی را شفا می بخشم؛ و مردگان را زنده می گردانم؛ و ... [آل عمران / 49].

در این میان، پیامبر اسلام(ص) وضعی ویژه داشت. او از آغاز رسالت، قسمت به قسمت کتاب الهی را بر مردم عرضه داشت و هنگامی که مانند پیامبران پیشین با انبوه مخالفان مواجه گشت، همین کتاب را به عنوان آیت و برهان رسالت خویش معرفی فرمود. مخالفان نمی پذیرفتند و نشانه ای شبیه معجزات انبیای پیشین طلب می کردند و می گفتند: «فلیأتنا بایهٍ کما ارسل الاوّلون» [الانبیاء / 5].

در برابر خواسته ی مخالفان، قرآن کریم بر این نکته پای فشرد که سند رسمی رسالت پیامبر اکرم(ص)، همانا قرآن کریم است و این نشانه تا بدان حد روشنگر است که اگر همه ی جن و انس توانمندی های خود را متمرکز کنند، هرگز توان ارائه ی همانندی برای آن را ندارند[الاسراء / 88].

به این ویژگی قرآن کریم، همه ی مسلمانان اعتقاد و اعتراف دارند تا بدان جا که مفسران و دانشمندان علوم قرآنی، در این راستا دقت های بسیاری نموده و در اعجاز قرآن داد سخن سر داده اند و جهات متعددی از اعجاز این کتاب آسمانی را بر شمرده اند.

از میان جهات اعجاز، اهل نظر به نکته ای توجه داشته و آن را در عداد اعجاز دانسته اند و آن «سبک تنظیم و شیوه ی ارائه مطالب» در قرآن کریم است. سبک قرآن در بیان مطالب، کاملاً استثنایی است و با هر نوشتار و گفتار دیگری، تفاوتی چشمگیر دارد؛ تا بدان جا که راه را برای هر نوع تقلید و همانند آوری بر روی همگان می بندد.

در توضیح این سخن باید گفت: اندیشمندان و دانشوران و به طور کلی نویسندگان و گویندگان، در هر علم و فنی، مطالب خود را طبقه بندی می کنند، مسائل علمی را با دسته بندی مشخصی نظم می بخشند، و هر مطلبی را در فصل مخصوص خود جای می دهند. از این رو، در نوشتارهای بشری، هنگامی که از مباحث فکری سخن می رود، از حقوق و قوانین چیزی در آن ها مشاهده نمی شود مگر به صورت نادر و استثنایی آن گاه که از اخلاق و شیوه های رفتاری گفت وگو می شود، از مباحث کلامی سخنی به میان نمی آید. در باب تعلیم و تربیت، از نجوم بحث نمی شود و در مقوله ی ریاضیات، از آداب زندگی سخنی دیده نمی شود؛ بدان سان که گویا این علوم با یک دیگر بیگانه اند. همین امر در بخش های متفاوت یک رشته ی علمی نیز مشاهده می شود.

قرآن کریم از این سبک و سیاق پیروی نکرده است. نه تنها مطالب خود را آمیخته با یک دیگر ارائه می دهد، بلکه در عین حال، مبحث ویژه ای را دنبال می کند. این آمیختگی قرآن در حالتی است که هم از جاذبه و طراوت آن هرگز نمی کاهد، و هم خود جلوه ای ویژه بر این متن آسمانی می بخشد. در حالی که اگر هر ادیب توانمندی بخواهد این شیوه را تقلید کند، هرگز نمی تواند دستاوردی دلنشین و زیبا ارائه دهد. نوشتارش حالتی نازیبا و احیاناً خنده آور به خود خواهد گرفت.

اما قرآن کریم با همه ی آمیختگی، از چنان شیوایی و رسایی برخوردار است که خواننده را مفتون جلوه های پیاپی خویش می گرداند؛ آن سان که فرصت نگرشی کافی بر یک جلوه را نمی یابد. هنوز به جلوه ای از مفاهیم خیره نشده که تجلی بعدی تمرکز او را بر هم می زند و بلافاصله، سومین و چهارمین جلوه او را اسیر خود می گرداند، تا آن جا که اگر به تأمل بپردازد، عنان اندیشه را از کف می دهد و در برابر عظمت این متن آسمانی سر تسلیم فرود می آورد.

منبع:کلیک کنید

کلمات کلیدی:قرآن معجزه انجیل تورات

ویرایش بوسیله کاربر 1396/01/20 09:53:05 ق.ظ  | دلیل ویرایش: edit

به نام خدا
☀️قرآن تصدیق کننده ی تورات و انجیل☀️

آیه ۴۱سوره بقره اشاره به این موضوع دارد.

🔰🔰🔰
وَآمِنُوا بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ


الهی قمشه‌ای ：ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻛﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩم ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺍﻭّﻝ ﻛﺎﻓﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻯ ﺍﻧﺪﻙ ﻧﻔﺮﻭﺷﻴﺪ، ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻗﻬﺮ ﻣﻦ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ.(41)


✅✅✅✅
این آیه به چند ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻬﻮﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.

1⃣ﻧﺨﺴﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:" ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ﺹ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ، ﺁﻳﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻭﺻﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ🔰

(ﻭَ ﺁﻣِﻨُﻮﺍ ﺑِﻤﺎ ﺃَﻧْﺰَﻟْﺖُ ﻣُﺼَﺪِّﻗﺎً ﻟِﻤﺎ ﻣَﻌَﻜُﻢْ).

✅ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺼﺪﻕ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ، ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺸﺎﺭﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﺶ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻭﻳﮋﮔﻴﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻭﻳﮋﮔﻴﻬﺎﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺎﻣﻠﺎ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﺑﺸﺎﺭﺍﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻳﺪ؟!.

2⃣ ﺳﭙﺲ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:" ﺷﻤﺎ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺴﻰ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻔﺮ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ"🔰🔰

(ﻭَ ﻟﺎ ﺗَﻜُﻮﻧُﻮﺍ ﺃَﻭَّﻝَ ﻛﺎﻓِﺮٍ ﺑِﻪِ).

✅ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻋﺮﺏ، ﻛﺎﻓﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺯﻳﺎﺩ ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺠﻴﺐ ﻛﻔﺮ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ، ﺁﻧﻬﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺸﮕﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻃﻠﺎﻋﺘﺮﻳﺪ، ﻭ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺵ، ﺷﻤﺎ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﻨﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻳﺪ، ﭼﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺷﺪﻳﺪ؟

3⃣ ﺩﺭ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ

" ﺷﻤﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻯ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻧﻔﺮﻭﺷﻴﺪ" ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﻌﺎﻭﺿﻪ ﻧﻜﻨﻴﺪ 🔰🔰🔰

(ﻭَ ﻟﺎ ﺗَﺸْﺘَﺮُﻭﺍ ﺑِﺁﻳﺎﺗِﻰ ﺛَﻤَﻨﺎً ﻗَﻠِﻴﻠًﺎ)

✅ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻚ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻌﺎﻭﺿﻪ ﻛﺮﺩ، ﭼﻪ ﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ، ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﻥ ﻫﻤﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﻣﻰ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﺒﺸﺮﺍﻥ ﻗﻴﺎم ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ﺹ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﺎﺭﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻣﺮﺩم ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﻛﺎﺥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻳﺨﺖ.

4⃣ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﻣﻴﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ🔰🔰🔰🔰

" (ﻭَ ﺇِﻳَّﺎﻯَ ﻓَﺎﺗَّﻘُﻮﻥِ)

✅ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺷﻤﺎ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﺍﻥ ﻗﻴﺎم ﻛﻨﻨﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ.

"تفسیر نمونه