❤️ تدبر در سوره اعلی

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيمِ

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى {۱} الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى {۲} وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى {۳} وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى {۴} فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى {۵} سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى {۶} إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى {۷} وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى {۸} فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى {۹}

سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى {۱۰} وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى {۱۱} الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى {۱۲} ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى {۱۳} قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى {۱۴} وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى {۱۵} بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا {۱۶} وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى {۱۷} إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى {۱۸} صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى {۱۹}

به نام خداوند رحمتگر مهربان

نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى {۱} همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد {۲} و آنكه اندازه‏گيرى كرد و راه نمود {۳} و آنكه چمنزار را برآورد {۴} و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيره‏ گون گردانيد {۵}

ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى {۶} جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى‏ داند {۷} و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مى ‏گردانيم {۸} پس پند ده اگر پند سود بخشد {۹}

آن كس كه ترسد بزودى عبرت گيرد {۱۰} و نگون‏بخت‏ خود را از آن دور مى ‏دارد {۱۱} همان كس كه در آتشى بزرگ در آيد {۱۲} آنگاه نه در آن مى ‏ميرد و نه زندگانى مى‏ يابد {۱۳}

رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد {۱۴} و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد {۱۵}

ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مى ‏گزينيد {۱۶} با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است {۱۷} قطعا در صحيفه‏ هاى گذشته اين [معنى] هست {۱۸} صحيفه ‏هاى ابراهيم و موسى {۱۹}

ترجمه : مهدی فولادوند

*پاراگراف اول : آیات ۱ الی ۵

ای پیامبر نام پروردگار بلند مرتبه ات را که خالق هستی است به والایی بستای

*پاراگراف دوم : آیات ۶ الی ۹

ای پیامبر فارغ از نگرانی فراموشی آیات وحی به مردم پند ده

*پاراگراف سوم : آیات ۱۰ الی ۱۳

خاشعان راه حق را می گزینند و اشقیاء منحرف می شوند و جایگاهشان دوزخ است

*پاراگراف چهارم : آیات ۱۴ و ۱۵

رستگار کسی است که خود را تزکیه نماید و نماز گزارد

*پاراگراف پنجم : آیات ۱۶ الی ۱۹

همانطور که در کتب پیشین هم آمده زندگی دنیا فانی و زندگی آخرت پایدار است.

✅ درس سوره_اعلی : ای پیامبر پروردگارت را به نیکی یاد کن و از آیاتی که به تو وحی میشود به مردم پند ده و بدان راه رستگاری ، یاد خدا و بی توجهی به دنیای فانی است.

🔹آیات اصلی : آیات ۱ و ۶ و ۹ و ۱۰ و۱۴ و ۱۵ و ۱۶ و ۱۸

شهره شهروزی

ویرایش بوسیله کاربر 1396/09/23 10:01:34 ق.ظ  | دلیل ویرایش: edit

با سلام
🔷🔶🔷🔶


فرازهای سوره اعلی 🔹🔸

۱◀ (۱-۵) پاک و منزه بدار نام خدای بلند مرتبه ات را که همه عالم تحت ربوبیت اوست.

۲◀(۶-۹) تو را در حفظ آیات وحی و انجام رسالتت یاری خواهیم داد؛ پس مردم را به آیات متذکر ساز!

۳◀(۱۰-۱۳) خاشعین متذکر خواهند شد و اشقیا از تذکر گریزان و مستوجب آتش (دوزخ)

۴◀( ۱۴-۱۵) بی تردید رستگاری در تزکیه نفس ( در پی تذکرپذیری) و ذکر ( دایمی) نام خدا و سپس بجای آوردن نماز است.

۵◀(۱۶-۱۹) لیکن شما انسانها زندگی دنیای ( فانی) را (بر آن رستگاری) ترجیح می دهید، در حالیکه آخرت بهتر و فنا ناپذیر است.

☑درس سوره:
بدان که رستگاری در آخرت بی تردید در گرو تذکر پذیری از آیات وحی، تزکیه نفس (از تعلقات) دنیای فانی و ذکر (دایمی) نام پروردگار بلند مرتبه و سپس نماز است.💢


خانم معصومیان

تدبر در ایات و فرازهای سوره اعلی

سئوال یکی از اعضای گروه تدبر:

با سلام

حرف "ف" در فعل "فصلی" در سوره اعلی در ترجمه و تفسیرهای مختلف به سه شکل ترجمه شده

"و" ،"پس" ، "بلافاصله" که هر کدام مفهوم جداگانه ای در ذهن تداعی می کند و همچنان برایم سوال است.

و：مثل این است که برای فلاح هر سه حالت یعنی تزکیه، ذکر نام خدا و نماز(عبادت) توام باشد
پس： نماز نتیجه دو شرط قبل باشد
بلافاصله: تزکیه و ذکر ناخودآگاه در انسان حالت خضوع و خشوع در برابر خدا ایجاد کند

لطفا توضیح دهید.


پاسخ از آقای سید کاظم فرهنگ:

ف ⚡ به معناي پس است ،اما هيچ كدام از سه گزينه مورد اشاره شما نيست
فقط👈 نتيجه ذكراسم رب است و شامل تزكيه نميشود✨

يعني نتيجه و اثر و نشان به ياد رب بودن،عبادت و نماز است.

اين از خود متن قابل حصول است💢✨

از ايات سوره هاي ديگر هم قابل نتيجه است
چون افراد تزكيه شده،نكوهش نشده اند
اما مصلين چرا.✨
بنابراين☑ صرفا نماز و عبادت ،نميتواند نشانه تزكيه و رستگاري باشد


پاسخ فرد سئوال کننده:

سلام
بله با این توضیح کاملا مجاب شدم. من تمام این مدت "صلی" را هم با آیه قبل و هم با ذکر مرتبط می دانستم. یک دنیا ممنون از پاسختان🙏🙏

ویرایش بوسیله کاربر 1396/09/23 10:12:15 ق.ظ  | دلیل ویرایش: edit

ترجمه فهم و تدبر سوره اعلی :پرسش های تفسیری سوره اعلی

منظور از تسبيح اسم رب چيست؟(سبح اسم ربک الاعلی)و چه تفاوتی با تسبیح رب دارد؟



"سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَي فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ در اين دو آيه همچنين در آيۀ ۹۶ واقعة و ۵۲ حاقّه. امر بتسبيح اسم پروردگار شده بر خلاف آيات ديگر كه تسبيح ذات پروردگار است مثل وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا احزاب: ۴۲. وَ سَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا انسان: ۲۶. و آيات ديگر.

گفته اند: مراد از اسم، مسمّي يعني ذات حق تعالي است و گفته اند: مراد از ذكر اسم، تعظيم مسمّي است و نيز گفته اند مراد از اسم، ذكر است و گفته اند: تنزيه اسم تنزيه مسمّي است.

ناگفته نماند مراد از تسبيح اسم قطعا تسبيح مسمّي است و در ذكر اسم مسمّي چنان مجسّم است كه اصلا توجّهي باسم نيست آنگاه كه يا اللّه و سبحان اللّه ميگوئيم توجّه فقط بذات پروردگار است و بالف و لام و هاء اللّه ابدا توجّهي نيست و تسبيح اسم جز تسبيح مسمّي چيز ديگر نميشود باشد ولي تعلّق تسبيح بر اسم شايد جهت ديگري داشته باشد و آن اينكه همانطور كه در حق تعالي از لحاظ معبوديّت و خالقيّت شريك قائل شده اند در اسماء اللّه نيز الحاد كرده اند چنانكه فرموده وَ لِلّٰهِ الْأَسْمٰاءُ الْحُسْنيٰ فَادْعُوهُ بِهٰا وَ ذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمٰائِهِ سَيُجْزَوْنَ مٰا كٰانُوا يَعْمَلُونَ اعراف: ۱۸۰. الحاد و لحد بمعني ميل است يعني خدا را با نامهاي نيكش بخوانيد و از كسانيكه در نامهاي خدا از حق و واقعيت منحرف اند كنار شويد. الحاد در نام خدا آنست كه نام خدا را بچيزهاي ديگر نسبت دهيم مثلا بگوئيم خالق شرور اهريمن است و نسبت خلقت و اهلاك را بماده و دهر بدهيم كه ميگفتند وَ مٰا يُهْلِكُنٰا إِلَّا الدَّهْرُ … جاثية: ۲۴. و يا علم و قدرت و اراده و ساير صفات خدا را مثل علم و قدرت افراد بشر بدانيم. الميزان ذيل آيۀ ۱۸۰ اعراف از معاني الاخبار نقل كرده كه حضرت صادق عليه السّلام در حديثي فرمود: براي خدا شبه و مثل و عدل نيست اسماء حسني براي خداست ديگري با آنها خوانده نميشود اسماء حسني آنست كه خدا در كتاب خود بيان داشته و فرموده فَادْعُوهُ بِهٰا وَ ذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمٰائِهِ الحادشان از روي جهل است ملحد ندانسته كافر ميشود گمان دارد كه كار خوب ميكند آنست قول خدا وَ مٰا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّٰهِ إِلّٰا وَ هُمْ مُشْرِكُونَ

آنها در نامهاي خدا الحاد ميكنند بدون علم. و نامهاي خدا را در غير موضع آن ميگذارند. علي هذا مراد از آيات تسبيح اسم آنست همانطور كه خدا را منزه ميداني اسماء خدا را نيز منزّه بدان و بكسي نسبت مده و يا مانند اوصاف ديگران مدان."


قاموس قرآن، ج ۳، ص: ۲۱۴

پیشگفتار سوره اعلی (87)

نام اين سوره به فارسي عالي‌ترين، بهترين، بلندمرتبه‌ترين و... است و مترجمان به انگليسي آن را The Great, The Most High, The Lofty ترجمه كرده‌اند. «عالي» همچون اكبر [بزرگتر از هرچه تصور شود]، دلالت بر فوق‌العاده بودن اين صفت [Superlative Adjective] در مورد خدا مي‌كند.

نام «اعلي» نُه بار در قرآن تكرار شده است؛ چهار بار دربارة پروردگار: «سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى» [اعلي 1 (87:1) ]، «إِلاَّ ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى» [ليل 20 (92:20) ]، «...وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَى...» [نحل 60 (16:60) و روم 27 (30:27) ]؛ و بقيه درباره: جبرئيل «وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى» [نجم 7 (53:7) ]؛ آسمانهاي فوقاني جوّ «...بِالْمَلإِ الْأَعْلَى...» [صافات 8 (37:8) و ص 69 (38:69) ] و نيز فرعون كه ادّعاي ربوبيّت مي‌كرد و مي‌گفت: «فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى» [نازعات 25 (79:25) ]؛ و خداوند به موسي(ع)، كه از مواجهه با فرعون بيم داشت، فرمود: نترس! مسلما اين تويي كه برتري «قُلْنَا لا تَخَفْ إِنَّكَ أَنْتَ الْأَعْلَى» [طه 68 (20:68) ].

سورة اعلي در اواخر اولين سال بعثت نازل شده و چهارمين گروه آياتي به شمار مي‌رود كه مسلمانان اوليه با آن آشنا شدند. جان كلام اين سوره در محور مثلث توحيد، نبوّت و آخرت جريان دارد، اما به تناسب زمان نزول، بسيار فشرده و سربسته بيان شده است. در روايات آمده است با نزول اين سوره پيامبر مكرّم به مسلمانان فرمود در سجود ذكر «سبحان ربي الاعلي» گويند، و با نزول سوره‌هاي واقعه و حاقه، در سالهاي 2 و 3 كه در آن جملة «فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ» آمده است [واقعه 74 (56:74) و 96 (56:96) ، حاقه 74 (69:74) ]، فرمود اين ذكر را در ركوع نماز تلاوت نمايند. «ربوبيّت عظيمِ» خداوند، عظمت دستگاه مديريت او را تداعي مي‌كند و «ربوبيّت اعلي»، عالي و بي‌نظير بودن تدبير و سازماندهي او را.

📚تفسیر آقاے بازرگان

┄═❁🍃❈🌸❈🍃❁═┄