بنام خدا

این ایات سه محور اصلی دارند:

1-توصیفی از قیامت:یوم الفصل،میقات،نفخه صور،گشوده شدن اسمانها و روان شدن کوهها

2-توصیفی از جهنم و عذابهای طولانی ان

3-توصیفی از جهنمیان که چرا جهنمی شدند و مناسب این مجازات.

به نظر من این قسمت برای مخاطب تعیین کننده تر است.میتواند خود رابا این شاخصها بسنجد که ایا جهنمی است یا خیر؟

خصوصیات این افراد بشرح زیر است

به حساب وقیامت هیچ امیدی نداشتند(حتی صحبت از ایمان به معاد هم نشده )

ایات ونشانه های خدا را بشدت تکذیب میکردند

خداراشکر که ما جزو این افراد نیستیم.این ایات از جمله ایاتی است که امید و رجای ما را به رحمت الهی اضافه میکند.

لِلطَّاغِينَ مَآباً:
كسانى كه طغيان (سركشى) تا آنجا خوى ثانوى و وصف عنوانيشان شده كه كششى به سوى حق و خير ندارند، مجذوب جهنم ميباشند، چنان كه نفس طاغى (سركش مستبدّ)، هم بر هدايت و جدان و عقل و ايمان و قوانين آنها سركش است و هم‏

فرود ميآيد و هزاران روان را برميگيرد و به زمين پرت ميكند تا در زمين متجسد شوند، پس اگر اينبار اعمال صالح انجام داد با نيكان و راستگويان صعود ميكند و اگر در گمراهى خود باقى ماند، دوباره در «دوراك» افكنده شود و نه هزار سال در آن بماند. جهنم و بهشت مصريان قديم و آدابى كه درباره آنها داشتند مانند معتقدات بودائيان بوده است، به تناسخ نيز معتقد بودند- بدين ترتيب كه چون گناهكاران مدتى در جهنم و عذاب ميمانند از آن خارج ميگردند و به جسم حيوانات سپس بصورت انسان در مى آيند. يونانيان گرچه به جهنم و عذاب اخروى عقيده داشتند ولى تصورات وسيعى نبود آنچه از گفته‏هاى همر (شاعر) و افلاطون (فيلسوف) برميآيد اينست كه جهنم، عالمى مانند دنيا ميباشد. (ولى افلاطون در كتاب جمهوريت- مدينه فاضله- كه از زبان استادش سقراط در آن بحث كرده است، تصوير مفصلى از انحاء عذاب ارواح و جهنم دارد).
چون روميان قديم عقايد خود را از اديان و عقايد مختلف گرفته بودند، به انواع عذابها و جهنم عقيده داشتند ... ژاپنيها عذاب را منحصر به تناسخ و حلول ارواح گناهكاران به بدن روباه مى‏پنداشتند. يهوديان نخستين، توجه و عقيده‏اى به جهنم نداشتند و بعدها مورد توجه آنان واقع شده است. (در تورات نيز صراحتى درباره جهنم و عذاب اخروى ديده نميشود).
مسيحيان جهنم را سراى ابدى گناهكاران ميدانند، اكثر سران مسيحيت عقيده خلود در جهنم را مطابق با گفته‏هاى اناجيل ميدانند. ولى «اوريجين» كشيش معتقد بوده كه ماندن جهنميان در جهنم ابدى نيست و بالآخره آتش فرو مى‏نشيند و جهنميان نجات مى‏يابند».
اين خلاصه‏اى از عقايد ملل و اديان مختلف درباره عقيده به جهنم نقل از دائرة المعارف فريد و جدى است.
با استقصاى در عقايد و مذاهب ملل و اقوام، از قديم اصل توجه به جهنم و عذاب اخروى بصور مختلف مشهود است، بنا بر اين اين عقيده پيش از استناد به اديان و مذاهب معروف، مانند عقيده به مبدء و بقاء، مستند به درك و شعور فطرى بشرى بوده است.
در كتب مشهور دينى و آسمانى پيش از قرآن شرح و تفصيلى درباره جهنم و چگونگى عذاب اخروى ديده نميشود در تورات از جهنم بلكه از عالم حشر نامى برده نشده است، در اناجيل مشهور نزد مسيحيان در چند مورد فقط نامى از جهنم برده شده است از جمله موارد زير:
[«و من نيز ترا ميگويم كه تويى پطرس و برين صخره كليساى خود را بنا ميكنم و ابواب جهنم بر آن استيلا نخواهد يافت» فقره 18 باب 16 انجيل متى.
 
بر حقوق و حدود خلق، شخصيّت عقلى و و جدان او در زندان نفس طاغيش گرفتار است و دچار تجزيه و احتراق ناشى از آن و شعله‏هاى شهوات و خشم خود ميباشد، و چون روزنه‏هاى درونش بر روى تابش هدايت بسته شده و كششى بسوى آيات حق و هدايت در وى نيست، جهنم محيط طبيعى و عادى (مآب) او گرديده است، اين انسان جهنمى، آن چنان كه در دنيا با جاذبه سنخيّت پيوسته به محيط جهنم، ظلم، ظلمت و طغيان كشيده ميشد و حشرش با طاغيان هم سنخ خود و گريزان از شنيدن و ديدن آيات حق و محيط عدل و خير بود، در آخرت نيز بسوى جهنم و با جهنميانست «1».

پرتوی از قرانِ ایت الله طالقانی