وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿۴۱﴾

مکارم: اين نيز براي آنها نشانه ‏اي است (از عظمت پروردگار) كه ما فرزندانشان را در كشتيهائي كه مملو (از وسائل و بارها است) حمل كرديم.


وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ ﴿۴۲﴾

خرمشاهی: و براى آنان چيزى همانند آن آفريده ‏ايم كه سوارش مى ‏شوند

وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ ﴿۴۳﴾

فولادوند: و اگر بخواهيم غرقشان مى ‏كنيم و هيچ فريادرسى نمى ‏يابند و روى نجات نمى‏ بينند


إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِينٍ ﴿۴۴﴾

فولادوند: مگر رحمتى از جانب ما [شامل آنها گردد] و تا چندى [آنها را] برخوردار سازيم


وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿۴۵﴾

فولادوند: و چون به ايشان گفته شود از آنچه در پيش رو و پشت ‏سر داريد بترسيد اميد كه مورد رحمت قرار گيريد [نمى ‏شنوند]


وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ ﴿۴۶﴾

خرمشاهی: و هيچ آيتى از آيات پروردگارشان براى آنان نيامده است مگر آنكه از آن رويگردان بوده‏ اند


وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿۴۷﴾


مکارم: و هنگامي كه به آنها گفته شود از آنچه خدا به شما روزي كرده انفاق كنيد

كافران به مومنان مي‏گويند آيا ما كسي را اطعام كنيم كه اگر خدا مي‏خواست او را اطعام مي‏كرد

(پس خدا خواسته كه او گرسنه باشد) شما فقط در گمراهي آشكاريد.


وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿۴۸﴾

فولادوند: و مى ‏گويند اگر راست مى ‏گوييد پس اين وعده [عذاب] كى خواهد بود


مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ ﴿۴۹﴾

فولادوند: جز يك فرياد [مرگبار] را انتظار نخواهند كشيد كه هنگامى كه سرگرم جدالند غافلگيرشان كند


فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ ﴿۵۰﴾

فولادوند: آنگاه نه توانايى وصيتى دارند و نه مى ‏توانند به سوى كسان خود برگردند

وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ ﴿۵۱﴾


خرمشاهی: و در صور دميده شود، آنگاه ايشان از گورها [برخيزند و] به سوى پروردگارشان بشتابند


قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿۵۲﴾


مکارم: مي گويند اي واي بر ما! چه كسي ما را از خوابگاهمان برانگيخت ؟ (آري) اين همان است كه خداوند رحمان وعده داده و فرستادگان (او) راست گفتند.


إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿۵۳﴾

فولادوند: [باز هم] يك فرياد است و بس و بناگاه همه در پيشگاه ما حاضر آيند



فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۵۴﴾

فولادوند: امروز بر كسى هيچ ستم نمى ‏رود جز در برابر آنچه كرده ‏ايد پاداشى نخواهيد يافت

به نظر میرسد در بخشی از این آیات سه ویژگی از ویژگیهای انسانهایی که راه را به اشتباه رفته اند بیان شده است و آنها عبارتند از :
1-انهایی که وقتی به آیات الهی برخورد میکنند از ان اعراض میکنند
2-انهایی که وقتی به انها گفته میشود به انسانهای نیازمند از انچه روزی شما شده انفاق کنید قصور میکنند
3-انهایی که چون به معاد و قیامت باور ندارند این سوال را مطرح میکنند که قیامت پس کی خواهد بود
نکته :به نظر می رسد یکی از روش هایی که انسان می تواند اطمینان پیدا کند که در مسیر صحیح و الی اله در حال حرکت است این است که ویژگی ها و خصوصیت های انسانهایی که راه را گم کرده اند را نداشته باشد لذا بیان مطالب فوق و تفکر در آن به ما کمک میکند که از خود مراقبت کنیم و چنانچه موردی از این دست در وجود ما دیده میشود، نسبت به درمان خود اقدام کنیم
یکی از موارد دیگر که در این آیات بیان شده و بسیار حائز اهمیت و قابل تأمل است آیه آخر میباشد که در آن یکی از ویژگی های مهم قیامت بیان شده است که کمتر در دنیا با آن روبرو میشویم و آن عبارت است از اینکه در روز قیامت خداوند میفرماید هیچ ظلمی به کسی نخواهد شد و جزایی جز آنکه عمل کرده اند نمی بینند .