آيه
وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَآءَهَا الْمُرْسَلُونَ
ترجمه
براى آنها اصحاب قریه را مثال بزن كه فرستادگان خدا به سوى آنها آمدند.


نکته ها
از این آیه تا هفده آیه ‏ى دیگر سرگذشت تعدادى از انبیا نقل شده كه مأمور هدایت مردم منطقه ‏ى خود بودند.
در تفاسیر گفته ‏اند كه مراد از قریه در این آیه، منطقه انطاكیه است كه از شهرهاى قدیم روم بوده و هم اكنون جزو خاك تركیه و از شهرهاى تجارى آن مى ‏باشد.

از مجموع این هجده آیه بر مى ‏آید كه مردم این شهر بت‏پرست بودند و پیامبران براى دعوت آنها به توحید و مبارزه با شرك آمده بودند.


پیام ها


-1 تاریخ گذشتگان، بهترین درس براى آیندگان است. «واضرب لهم»
2- مربى و مبلغ باید با تاریخ آشنا باشد. «واضرب لهم»
3- بر جامعه، اصول و قوانین ثابتى حاكم است كه سرنوشتِ انسان‏ها و جوامع را بر اساس آن مى‏توان تعیین نمود. آرى، سنّت‏هاى الهى ثابت است و با تفاوت اقوام، افراد، زمان و مكان، تفاوتى نمى‏كند. «واضرب لهم مثلاً»
4- بهترین مثال، مثال‏هاى واقعى و عینى است نه تخیّلى. «واضرب لهم مثلاً»
5 - در بیان داستان، عبرت‏ها مهم است، نام قریه، نژاد، زبان و تعداد افراد مهم نیست. «اصحاب القریة»
6- انبیا به سراغ مردم مى‏رفتند و منتظر نبودند تا مردم به سراغ آنان بیایند. «جاءها المرسلون»


آیه
إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُواْ إِنَّآ إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ‏
قَالُواْ مَآ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَآ أَنزَلَ الرَّحْمَنُ مِن شَىْ‏ءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ‏
قَالُواْ رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّآ إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ‏
وَمَا عَلَيْنَآ إِلَّا الْبَلاَغُ الْمُبِينُ


ترجمه

آن گاه كه دو نفر (از پیامبران خود) را به سوى آنان فرستادیم، پس تكذیبشان كردند، سپس با شخص سوّمى (آن دو را) تأیید كردیم، پس گفتند: همانا ما (از طرف خدا) به سوى شما فرستاده شده ‏ایم.


كفّار گفتند: شما جز بشرى مثل ما نیستید و خداى رحمان چیزى (بر شما) نازل نكرده است، شما جز دروغ نمى ‏گویید.
پیامبران گفتند: پروردگار ما مى‏داند كه ما به سوى شما فرستاده شده‏ایم.
و بر ما، جز تبلیغ آشكار و روشن، وظیفه‏ى دیگرى نیست.
نکته ها
برخى انسان‏ها به وجود خدا اعتقاد دارند، ولى مسأله‏ى نبوّت را نمى‏پذیرند و مى‏گویند خداوند به ما عقل داده و نیازى به وحى نداریم. این اعتقاد ناشى از عدم شناخت صحیح خداست، چنانكه در آیه‏اى دیگر مى‏فرماید: «و ما قدروا اللّه حقّ قدره اذ قالوا ما انزل اللّه على بشر من شى‏ء»(602)

پیامها


1- گاهى باید دعوت به حقّ و امر به معروف به صورت گروهى باشد. «ارسلنا... اثنین فعزّزنا بثالث»
2- لجاجت، درد بى درمان است. (حتى انبیا را تكذیب كردند.) «كذبوهما»


3- با تكذیب دشمن، دست از كار و هدف نكشید، نفرات خود را تقویت كنید. «فكذّبوهما فعزّزنا بثالث»
4- گاهى چند پیامبر، هم زمان به سوى یك قوم اعزام مى‏شدند. «اثنین... بثالث»
5 - تعداد مبلّغان، به نیاز جامعه بستگى دارد. «ارسلنا الیهم اثنین فعزّزنا بثالث»
6- در مدیریّت، وقتى كسى را به مأموریّتى مى‏فرستید رهایش نكنید و او را تأیید و تقویت كنید. «فعزّزنا بثالث»


7- كثرت افراد لایق، سبب عزّت است. «فعزّزنا بثالث»
8 - عزّت و ذلّت به دست خداست، گرچه فرد یا چیزى واسطه شود. «فعزّزنا»
9- در مدیریّت، همیشه نیروى ذخیره داشته باشید. «بثالث»
10- كفّار تمام كمالات را نادیده و همه چیز را با دید ظاهرى مى‏ نگرند. «بشر مثلنا»
11- بعضى، تكلیف و امر و نهى را مخالف رحمت الهى مى‏دانند و گمان مى‏كنند معناى رحمت، آزادى بى ‏قید و شرط و رها بودن انسان است. «ما انزل الرّحمن من شى‏ء»


12- در برابر انكارهاى پى در پى دشمن، دل خود را با یاد خدا آرامش دهید. «ربّنا یعلم...»
13- وظیفه‏ى انبیا، روشنگرى و تبلیغ آگاهى بخش است و ضامن نتیجه نیستند. «و ما علینا الاّ البلاغ»

تفسیر نور